Józef Kiszka (ur. 9 grudnia 1939 w Kalinowie, zm. 24 marca 2007 w Krakowie) – polski biolog, botanik, lichenolog, profesor nauk biologicznych i nauczyciel akademicki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie)[1].
Życiorys
Profesor Józef Kiszka był absolwentem II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie (1957 r.). Studia na Wydziale Geograficzno-Biologicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie ukończył w 1961 roku i w tym samym roku rozpoczął pracę na macierzystej Uczelni, z którą związał całą karierę zawodową i naukową. Od 1988 r. aż do śmierci kierował Zakładem Botaniki w Instytucie Biologii. Był założycielem i kuratorem zielnika lichenologicznego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie (KRAP-L) oraz zielnika w Arboretum w Bolestraszycach (BDPA). Obecnie zbiory lichenonogiczne z Bolestraszyc znajdują się w zielniku Polskiej Akademii Nauk w Krakowie (KRAM). Od 1986 roku pracował także w Arboretum i Zakładzie Fizjografii w Bolestraszycach koło Przemyśla, gdzie przez długi czas pełnił funkcję kierownika Zakładu Fizjografii. Był członkiem Rady Naukowej Arboretum w Bolestraszycach oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu[2][3].
Stopnie i tytuły naukowe[1][4]
Zainteresowania badawcze
Głównym obiektem zainteresowań naukowych były porosty (grzyby zlichenizowane). Badał ich bioróżnorodność, rozmieszczenie, ekologię, taksonomię oraz zagadnienia związane z antropogenicznymi przemianami i zagrożeniem porostów. Profesor Józef Kiszka był prokursorem badań lichenoindykacyjnych w Polsce. Przystosował do polskich warunków klimatycznych skalę porostową, stworzył mapy bioindykacyjne dla wielu obszarów Polski. Był prekursorem w Polsce badań nad grzybami naporostowymi publikując wraz z Bolesławą Starmachową jedną z pierwszych prac w Europie o tej tematyce. Był autorem 172 prac naukowych w tym wielu opracowań monograficznych oraz kilkunastu prac popularnonaukowych[4][5] z dziedziny botaniki, ochrony środowiska oraz dydaktyki nauczania biologii. Ponad połowa prac naukowych była poświęcona Karpatom. Był mocno zaangażowany w sprawy ochrony przyrody. Ściśle współpracował z Bieszczadzkim, Ojcowskim i Pienińskim Parkiem Narodowym. Był współautorem pierwszej dokumentacji projektowej „Turnickiego Parku Narodowego”, o którego utworzenie mocno zabiegał. Na jego cześć Dr J. Miądlikowska nazwała nowy dla nauki gatunek grzyba naporostowego – Zwackhiomyces kiszkianus D. Hawksw. & Miądlikowska[6].
Kilkukrotnie nagradzany za działalność naukową przez Rektora macierzystej Uczelni.
Przypisy
- ↑ a b Betleja L., Bielczyk U., Kościelniak R. Prof. dr hab. Józef Kiszka (1939-2007). „Wiadomości Botaniczne”. 51, s. 78–91, 2007. Polskie Towarzystwo Botaniczne. ISSN 0043-5090. (pol.).
- ↑ Laura Betleja, Robert Kościelniak. Profesor Józef Kiszka (1939-2007) badacz Bieszczadów i Pogórza Przemyskiego – wspomnienia w dziesiątą rocznicę śmierci. „Roczniki Bieszczadzkie”. 25, s. 13–20, 2017. ISSN 1233-1910. (pol.).
- ↑ Grzegorz Poznański: Biogramy: Prof. dr hab. Józef Kiszka (1939-2007). Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu. [dostęp 2021-05-04]. (pol.).
- ↑ a b c Piotr Köhler. Leksykon Botaników Polskich. Dictionary of Polish Botanists. 85. Józef Kiszka. „Wiadomości Botaniczne”. 59, s. 47–51, 2015. Polskie Towarzystwo Botaniczne. ISSN 0043-5090. (pol.).
- ↑ Robert Kościelniak, Laura Betleja. Profesor dr hab. Józef Kiszka – bibliografia. „Wiadomości Botaniczne”. 51, s. 84–91, 2007. ISSN 0043-5090. (pol.).
- ↑ David L. Hawksworth, Jolanta Miądlikowska. New species of lichenicolous fungi occurring on Peltigera in Ecuador and Europe. „Mycological Research”. 101, s. 1127–1134, 1997. DOI: 10.1017/S0953756297003778. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne (osoba):
