Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Język tause

Tause
Obszar

Papua (Indonezja)

Liczba mówiących

500 (2018)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 2 wrażliwy
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 tad
IETF tad
Glottolog taus1252
Ethnologue tad
BPS 0908 3
Występowanie
Ilustracja
Użycie tause na Nowej Gwinei:

     Tause stanowi rodzimy język większości populacji

     Tause stanowi język mniejszości

W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język tause, także: darha, doa[1][2][3]język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych szacunkowych z 2018 r. posługuje się nim 500 osób[4].

Obszar tego języka obejmuje wieś Derapose (lub Derapos; dystrykt Wapoga, kabupaten Waropen)[5][6]. Z dostępnych danych wynika, że w użyciu jest także język fayu, ale społeczność nie komunikuje się w języku indonezyjskim[3][7]. W pobliżu używane są języki edopi, kiri-kiri i iau (turu)[8].

Zidentyfikowano trzy dialekty: tause właściwy, weirate, deirate[9][10].

Społeczność etniczna Tause pierwszy kontakt ze światem zewnętrznym nawiązała dopiero w 1982 roku[7].

Jego pozycja nie została dobrze ustalona. Został włączony do rodziny języków Równiny Jezior[9][10]. Taką klasyfikację odzwierciedlają publikacje Ethnologue i Glottolog[2][7]. M. Ross (2005) próbnie zaliczył go do rozszerzonej rodziny języków zachodniopapuaskich, postulując związek z językami wschodniej Ptasiej Głowy i sentani oraz językiem burmeso[11].

Przypisy

  1. Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 582. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. (ang.).
  2. a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Tause. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).
  3. a b Wurm 2007 ↓, s. 541.
  4. Tause. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-05)]. (ang.).
  5. Bahasa Tause. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-18)]. (indonez.).
  6. Clouse 1997 ↓, s. 164.
  7. a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tause, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (ang.).
  8. Kim 1997 ↓, s. 199.
  9. a b Clouse 1993 ↓, s. 24.
  10. a b Clouse 1997 ↓, s. 155.
  11. Malcolm Ross: Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages. W: Andrew Pawley, Robert Attenborough, Robin Hide, Jack Golson (red.): Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005, s. 15–66, seria: Pacific Linguistics 572. ISBN 0-85883-562-2. OCLC 67292782. [dostęp 2022-09-20]. (ang.).

Bibliografia

Kembali kehalaman sebelumnya