![]()
Herb Rodzinny
Jakob Johann Sievers (ros. Яков Ефимович Сиверс; ur. 19 września 1731 w Wesenbergu, ob. Rakvere w Estonii, zm. 23 lipca 1808 w Bauenhofie w Liwonii, obecnie Bauņu muiža na Łotwie) – generał rosyjski, dyplomata, wolnomularz[1]. 5 grudnia 1792 r. mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym Katarzyny II w Rzeczypospolitej, misję tę pełnił od 16 lutego do 28 grudnia 1793 roku.
Życiorys
Był bałtyckim Niemcem, pochodził ze zubożałej rodziny szlachty inflanckiej. W latach 1756–1763 brał udział w wojnie siedmioletniej. W latach 1759–1760 stał na czele komisji zajmującej się wymianą jeńców z Prusami. W 1764 został gubernatorem nowogrodzkim, w 1776 mianowany generał-gubernatorem nowogrodzkim, twerskim i pskowskim. Przeprowadził pomyślnie dla Rosji II rozbiór Polski, zatwierdzony na zwołanym w asyście rosyjskich armat sejmie grodzieńskim. Doprowadził do rozwiązania konfederacji targowickiej i zawiązania konfederacji grodzieńskiej[2]. W uznaniu zasług dla imperium rosyjskiego car Paweł I nadał mu w 1798 tytuł hrabiego. W 1800 opuścił służbę państwową.
Był odznaczony Orderem Orła Białego (1793) i Orderem Świętego Stanisława (1793)[1].
Pozostawił po sobie pamiętniki pt. Jak doprowadziłem do drugiego rozbioru Polski (Warszawa, 1992, ISBN 83-85083-25-1).
Przypisy
- ↑ a b Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 271.
- ↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 204-216.
Literatura
- Drugi rozbiór Polski: z pamiętników Sieversa t. 1–3, Drukarnia Józefa Sikorskiego, Warszawa 1906
- Karl Ludwig Blum: Ein russischer Staatsmann, Denkwürdigkeiten des Grafen von Sievers, Leipzig 1857-1858, 4 Bände
- Karl Ludwig Blum: Graf Jacob Johann von Sievers und Russland zu dessen Zeit. Leipzig; Heidelberg: Winter, 1864
- Jones, Robert E: Provincial Development in Russia. Catherine II and Jacob Sievers. Rutgers University Press 1984
