Był duchownym Kościoła Bożego w Chrystusie i prowadził Misję Pielgrzym w Łodzi. W 2008 zawiesił działalność duszpasterską[6].
W styczniu 2004 został członkiem Platformy Obywatelskiej. Zasiadał w radzie osiedla Olechów-Janów w Łodzi, będąc jednocześnie wiceprzewodniczącym zarządu tej jednostki. W wyborach samorządowych w 2006 bez powodzenia kandydował do łódzkiej rady miasta z ramienia PO. Mandat objął w styczniu 2008, stając się pierwszym ciemnoskórym radnym tego miasta. W wyborach parlamentarnych w 2007 startował także do Sejmu z listy PO, zajmując wśród przedstawicieli tego ugrupowania siódme miejsce z wynikiem 3807 głosów[7].
W wyborach samorządowych w 2010 kandydował do rady miejskiej Łodzi z ramienia Platformy Obywatelskiej, uzyskując reelekcję z poparciem 4736 głosujących, co stanowiło drugi najlepszy indywidualny wynik w Łodzi[8]. W wyniku wyboru Hanny Zdanowskiej na prezydenta Łodzi objął po niej mandat poselski z listy Platformy Obywatelskiej RP. 14 grudnia 2010 złożył ślubowanie w Sejmie[9]. Stał się pierwszym czarnoskórym parlamentarzystą w Polsce[10].
W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał reelekcję, startując ponownie z ramienia PO i otrzymując 29 832 głosy[11]. 27 sierpnia 2013 złożył rezygnację z członkostwa w Platformie Obywatelskiej i klubie parlamentarnym tej partii, zostając posłem niezrzeszonym[12]. W ramach projektu „Godzina dla Polski”, wraz z innymi byłymi posłami PO Jarosławem Gowinem i Jackiem Żalkiem, w październiku tego samego roku podpisał porozumienie o współpracy programowej z partią Polska Jest Najważniejsza[13] i następnie ze Stowarzyszeniem „Republikanie” (założonym przez posła Przemysława Wiplera)[14]. W grudniu 2013 został współzałożycielem nowo utworzonej partii Polska Razem[15], objął w niej funkcję wiceprezesa. Został także szefem partii w województwie łódzkim. W styczniu 2014 założył fundację Chrześcijański Ruch Społeczny[16]. Przystąpił także do ochotniczej straży pożarnej[17]. Był liderem łódzkiej listy Polski Razem w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014. Otrzymał 7882 głosy[18], jednak partia nie osiągnęła progu wyborczego. 26 czerwca tego samego roku zrezygnował z funkcji wiceprezesa partii, a dzień później został z niej wykluczony po tym, jak zagłosował za udzieleniem wotum zaufania rządowi Donalda Tuska[19]. W wyborach samorządowych w tym samym roku startował na prezydenta Łodzi jako kandydat niezależny, zajmując 4. miejsce spośród 9 kandydatów[20]. Z początkiem lutego 2015 został członkiem klubu parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego[21]. W wyborach w tym samym roku nie uzyskał poselskiej reelekcji.
W Polsce zajmował się również ogrodnictwem, prowadził sad czereśniowy w okolicach Łodzi[22]. Po zakończeniu w 2015 sprawowania mandatu powrócił do Nigerii, gdzie poprzez swoją spółkę zaczął prowadzić liczące kilkaset hektarów ranczo[22][23][24] o nazwie „Pilgrim Ranch”, zajmujące się hodowlą bydła, świń i kóz, uprawą nerkowca, palmy kokosowej oraz zbóż. Przystąpił także do partii All Progressives Congress(inne języki)[25] (jednej z dwóch największych w tym czasie partii w Nigerii). Został doradcą komisji do spraw diaspory oraz banku centralnego, a w 2020 przewodniczącym lokalnego komitetu do przeciwdziałania skutkom pandemii COVID-19[22].
Apeluję do Polaków, abyśmy się nie bali mieć więcej dzieci. Mam cztery wspaniałych dzieci. Jeżeli możesz mieć jeden dziecko, też możesz mieć dwójkę. A jeżeli możesz mieć dwójkę, też możesz mieć trójkę. Ja zrobiłem swoje!
W plebiscycie „Srebrne Usta 2012” zajął drugie miejsce za słowa[27]:
Gdzieś dwa lata temu byłem w TVP na program poranne i wchodzę u charakteryzatora, i ona przerażona, a więc pytam jej, czy już zrobiła to z Murzynem. A ona powiedziała: 'nie, tylko z mężem'.
Został uznany przez czasopismo „The New African” za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób w Afryce w 2015[28]. Jest laureatem nagród przyznawanych przez Crans Montana Forum (Gold Medal Award oraz Future Leaders Award). W 2016 polski minister spraw zagranicznych Witold Waszczykowski wyróżnił go Odznaką Honorową „Bene Merito” (za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej)[29].
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty, pierwsze małżeństwo zakończyło się rozwodem. Ma sześcioro dzieci (czworo z pierwszego i dwoje z drugiego małżeństwa)[30].
Przypisy
↑Bianka Mikołajewska: Posłannik posłem. polityka.pl, 15 grudnia 2010. [dostęp 2015-06-06].
