Jérémy Chardy podczas French Open 2019
|
Państwo
|
Francja
|
Data i miejsce urodzenia
|
12 lutego 1987 Pau
|
Wzrost
|
188 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2005
|
Zakończenie kariery
|
aktywny
|
Trener
|
Philipp Wagner
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
1
|
Najwyżej w rankingu
|
25 (28 stycznia 2013)
|
Australian Open
|
QF (2013)
|
Roland Garros
|
4R (2008, 2015)
|
Wimbledon
|
4R (2014)
|
US Open
|
4R (2015)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
7
|
Najwyżej w rankingu
|
24 (3 lutego 2020)
|
Australian Open
|
SF (2023)
|
Roland Garros
|
F (2019)
|
Wimbledon
|
3R (2021)
|
US Open
|
3R (2010, 2016−2019)
|
|
Jérémy Chardy (ur. 12 lutego 1987 w Pau) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Jako junior został w 2005 roku mistrzem Wimbledonu w grze pojedynczej chłopców. W finale pokonał Robina Haasego. W tym samym sezonie rozpoczął karierę profesjonalną.
Najlepszym rezultatem Francuza w turnieju wielkoszlemowym jest ćwierćfinał Australian Open 2013. Wyeliminował m.in. Juana Martína del Potra, a przegrał z Andym Murrayem. W lipcu 2009 roku Chardy wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, pokonując w finale w Stuttgarcie Rumuna Victora Hănescu 1:6, 6:3, 6:4. Ponadto w tym samym roku doszedł do finału rozgrywek w Johannesburgu. Do kolejnego finału w cyklu ATP World Tour awansował w czerwcu 2018 w Rosmalen, ulegając Richardowi Gasquetowi.
W grze podwójnej Chardy jest zwycięzcą 7 turniejów z 16 rozegranych finałów o randze ATP Tour.
W reprezentacji Francji w Pucharze Davisa zadebiutował w 2009 roku.
W rankingu gry pojedynczej Chardy najwyżej był na 25. miejscu (28 stycznia 2013), a w klasyfikacji gry podwójnej na 24. pozycji (3 lutego 2020).
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (1–2)
Gra podwójna (7–9)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
26 października 2009
|
St. Petersburg
|
Twarda (hala)
|
Richard Gasquet
|
Colin Fleming Ken Skupski
|
6:2, 5:7, 4–10
|
Zwycięzca
|
1.
|
10 stycznia 2010
|
Brisbane
|
Twarda
|
Marc Gicquel
|
Lukáš Dlouhý Leander Paes
|
6:3, 7:6(5)
|
Finalista
|
2.
|
25 lipca 2010
|
Hamburg
|
Ceglana
|
Paul-Henri Mathieu
|
Marc López David Marrero
|
3:6, 6:2, 8–10
|
Finalista
|
3.
|
26 lutego 2011
|
Dubaj
|
Twarda
|
Feliciano López
|
Michaił Jużny Serhij Stachowski
|
6:4, 3:6, 3–10
|
Finalista
|
4.
|
29 kwietnia 2012
|
Bukareszt
|
Ceglana
|
Łukasz Kubot
|
Robert Lindstedt Horia Tecău
|
6:7(2), 3:6
|
Zwycięzca
|
2.
|
15 lipca 2012
|
Stuttgart
|
Ceglana
|
Łukasz Kubot
|
Michal Mertiňák André Sá
|
6:1, 6:3
|
Finalista
|
5.
|
13 lipca 2014
|
Båstad
|
Ceglana
|
Oliver Marach
|
Johan Brunström Nicholas Monroe
|
6:4, 6:7(5), 7–10
|
Zwycięzca
|
3.
|
26 lipca 2015
|
Båstad
|
Ceglana
|
Łukasz Kubot
|
Juan Sebastián Cabal Robert Farah
|
6:7(6), 6:3, 10–8
|
Zwycięzca
|
4.
|
6 stycznia 2017
|
Doha
|
Twarda
|
Fabrice Martin
|
Vasek Pospisil Radek Štěpánek
|
6:4, 7:6(3)
|
Finalista
|
6.
|
7 maja 2017
|
Monachium
|
Ceglana
|
Fabrice Martin
|
Juan Sebastián Cabal Robert Farah
|
3:6, 3:6
|
Zwycięzca
|
5.
|
17 lutego 2019
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
Henri Kontinen
|
Jean-Julien Rojer Horia Tecău
|
7:6(5), 7:6(4)
|
Zwycięzca
|
6.
|
24 lutego 2019
|
Marsylia
|
Twarda (hala)
|
Fabrice Martin
|
Ben McLachlan Matwé Middelkoop
|
6:3, 6:7(4), 10–3
|
Zwycięzca
|
7.
|
5 maja 2019
|
Estoril
|
Ceglana
|
Fabrice Martin
|
Luke Bambridge Jonny O’Mara
|
7:5, 7:6(3)
|
Finalista
|
7.
|
8 czerwca 2019
|
French Open, Paryż
|
Ceglana
|
Fabrice Martin
|
Kevin Krawietz Andreas Mies
|
2:6, 6:7(3)
|
Finalista
|
8.
|
20 września 2020
|
Rzym
|
Ceglana
|
Fabrice Martin
|
Marcel Granollers Horacio Zeballos
|
4:6, 7:5, 8–10
|
Finalista
|
9.
|
7 lutego 2021
|
Melbourne
|
Twarda
|
Fabrice Martin
|
Nikola Mektić Mate Pavić
|
6:7(2), 3:6
|
Bibliografia