Państwo
|
Słowacja
|
Data i miejsce urodzenia
|
4 marca 1974 Bratysława
|
Wzrost
|
188 cm
|
Gra
|
praworęczna, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
1992
|
Zakończenie kariery
|
2005
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
6
|
Najwyżej w rankingu
|
6 (14 września 1998)
|
Australian Open
|
SF (1998)
|
Roland Garros
|
3R (1996, 2000)
|
Wimbledon
|
4R (1999)
|
US Open
|
QF (1998)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
131 (7 czerwca 2004)
|
Australian Open
|
1R (2004)
|
Roland Garros
|
2R (2004)
|
Wimbledon
|
2R (2003)
|
US Open
|
2R (2003)
|
Odznaczenia
|
|
Karol Kučera (ur. 4 marca 1974 w Bratysławie) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk, parlamentarzysta.
Życiorys
Kariera tenisowa
W latach 1991–1992 był członkiem reprezentacji Czechosłowacji w Pucharze Galea, w 1992 zdobył drużynowe mistrzostwo Europy. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową, którą kontynuował do 2005. W 1993 na French Open debiutował w imprezie wielkoszlemowej, a rok później osiągnął pierwszy finał turniejowy rangi ATP World Tour w Umagu.
W 1995 wygrał turniej na kortach trawiastych w Rosmalen, w finale wygrywając z Andersem Järrydem. Kolejne turniejowe zwycięstwo odniósł w 1997, kiedy triumfował w Ostrawie po pokonaniu w finale Magnusa Normana. Był w tymże roku także w finałach w Nottingham (przegrał z Gregiem Rusedskim) i Stuttgarcie (przegrał z Àlexem Corretją).
Jeszcze lepsze wyniki uzyskiwane w 1998 dały zawodnikowi awans do czołowej dziesiątki rankingu (we wrześniu tegoż roku był klasyfikowany na 6. miejscu na świecie). Wygrał turnieje w Sydney i New Haven, był w finałach w Stuttgarcie i Wiedniu. Zaliczył także najlepszy sezon wielkoszlemowy – doszedł do półfinału Australian Open (pokonując m.in. w ćwierćfinale lidera rankingu światowego Pete’a Samprasa, a przegrywając z późniejszym zwycięzcą Petrem Kordą), a także ćwierćfinału US Open (gdzie wyeliminował Andre Agassiego i gdzie pokonał go Pete Sampras). Wystąpił w niepunktowanym Pucharze Wielkiego Szlema (doszedł do półfinału) oraz w turnieju ATP Finals (odpadł po trzech porażkach grupowych z Carlosem Moyą, Pete’em Samprasem i Jewgienijem Kafielnikowem).
Pozycję w światowej czołówce utrzymywał w kolejnych sezonach, w 1999 wygrywając turniej w Bazylei (pokonał kolejno Andre Agassiego, Nicolasa Kiefera i Tima Henmana), w 2000 eliminując na French Open obrońcę tytułu Andre Agassiego już w 1 rundzie. Wysoką pozycję rankingową utracił w 2001, kiedy przez trzy miesiące był nieobecny w turniejach ze względu na kontuzję. W 2003 wygrał swój szósty turniej w karierze w Kopenhadze (w finale z Olivierem Rochusem) oraz był w finale w Ćennaju (porażka z Paradornem Srichaphanem). W 2004 znalazł się poza pierwszą setką rankingu. W grze podwójnej nie odniósł turniejowego zwycięstwa, ale awansował do czterech finałów.
Karol Kučera w Pucharze Davisa reprezentował Słowację w latach 1994–2005. W 1997 miał znaczący wkład w awans tej drużyny do najwyższej klasy rozgrywek, tj. grupy światowej. Był również w jej składzie w 2005, kiedy Słowacja po raz pierwszy wystąpiła w finale rozgrywek, ale nie odgrywał już wówczas wiodącej roli (zdobył punkt w półfinale, kiedy mecz poddał Argentyńczyk Mariano Puerta, a w finale uległ Chorwatowi Ivanowi Ljubičiciowi), zaś trofeum przypadło Chorwatom. Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa wyniósł 33 zwycięstwa i 18 porażek.
W 2000 przyczynił się do pierwszego triumfu Słowacji w Drużynowym Pucharze Świata. Startował także w igrzyskach olimpijskich – w Atlancie w 1996 (przegrał w 2. rundzie z Andre Agassim), w Sydney w 2000 (w 2. rundzie poniósł porażkę z Rogerem Federerem) i w Atenach w 2004 (odpadając w 1. rundzie z Maratem Safinem). W Sydney doszedł ponadto do ćwierćfinału gry podwójnej wspólnie z Dominikiem Hrbatým. W Atlancie w deblu, grając z Jánem Krošlákiem, odpadł w 1. rundzie.
Praworęczny, z bekhendem oburęcznym, Karol Kučera znany był z gry z głębi kortu. Dysponował bogatym wachlarzem zagrań, skuteczny był zwłaszcza w odbiorze serwisu. W jego tenisie widać wpływ jego wieloletniego trenera Miloslava Mečířa, który grał w podobny sposób.
Działalność zawodowa i polityczna
W późniejszych latach zajął się działalnością trenerską, trenując m.in. drużynę narodową i drużynę Słowacji w Pucharze Davisa. Został głównym trenerem w centrum tenisowym NTC w Bratysławie (Národné tenisové centrum)[1]. W wyborach w 2020 z ramienia ugrupowania Zwyczajni Ludzie uzyskał mandat posła do Rady Narodowej[2].
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (6–6)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
28 sierpnia 1994
|
Umag
|
Ceglana
|
Alberto Berasategui
|
2:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
1.
|
18 czerwca 1995
|
Rosmalen
|
Trawiasta
|
Anders Järryd
|
7:6(7), 7:6(4)
|
Finalista
|
2.
|
22 czerwca 1997
|
Nottingham
|
Trawiasta
|
Greg Rusedski
|
4:6, 5:7
|
Finalista
|
3.
|
20 lipca 1997
|
Stuttgart
|
Ceglana
|
Àlex Corretja
|
2:6, 5:7
|
Zwycięzca
|
2.
|
20 października 1997
|
Ostrawa
|
Dywanowa (hala)
|
Magnus Norman
|
6:2, krecz
|
Zwycięzca
|
3.
|
18 stycznia 1998
|
Sydney
|
Twarda
|
Tim Henman
|
7:5, 6:4
|
Finalista
|
4.
|
27 lipca 1998
|
Stuttgart
|
Ceglana
|
Gustavo Kuerten
|
6:4, 2:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
4.
|
23 sierpnia 1998
|
New Haven
|
Twarda
|
Goran Ivanišević
|
6:4, 5:7, 6:2
|
Finalista
|
5.
|
18 października 1998
|
Wiedeń
|
Dywanowa (hala)
|
Pete Sampras
|
3:6, 6:7(3), 1:6
|
Zwycięzca
|
5.
|
10 października 1999
|
Bazylea
|
Dywanowa (hala)
|
Tim Henman
|
6:4, 7:6(10), 4:6, 4:6, 7:6(2)
|
Finalista
|
6.
|
5 stycznia 2003
|
Ćennaj
|
Twarda
|
Paradorn Srichaphan
|
3:6, 1:6
|
Zwycięzca
|
6.
|
2 marca 2003
|
Kopenhaga
|
Twarda (hala)
|
Olivier Rochus
|
7:6(4), 6:4
|
Gra podwójna (0–4)
Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia