Urodził się w rodzinie Józefa i Idalii z Zaszczyńskich. Miał brata Michała, literata. W 1889 zdał maturę w Wyższej Szkole Realnej w Krakowie[1]. W latach 1889–1894 studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej. W 1899 zamieszkał w Podgórzu, od 1 października 1900 kierował nowo powstałą tamtejszą szkołą ceramiczną[2], redagując również „Przegląd Ceramiczny”.
W 1908 znalazł się w składzie Rady Miejskiej Podgórza. Wraz z Juliuszem Leo działał na rzecz przyłączenia Podgórza do Krakowa w 1915. W latach 1916–1933 był członkiem krakowskiej Rady Miejskiej. Podczas I wojny światowej był skarbnikiem komitetu krajowego Komisji Opieki nad Inwalidami Wojennymi w Krakowie[3]. W latach 1926–1931 pełnił funkcję prezydenta Krakowa. Działał na rzecz poprawy sytuacji instytucji kulturalnych, zwłaszcza muzeów, wspierał działalność organizacji charytatywnych.
Jego pierwszą żoną była Maria z Wojnowskich (zm. 5 sierpnia 1925 w wieku 48 lat)[6]. Jego drugą żoną była, poślubiona 25 listopada 1926 roku w Porębie Żegoty, Wanda Anna Wojnowska, ur. 21 czerwca 1889 roku w Chroberzy, córka Ignacego i Marii z d. Zbyszewskiej[7].
↑Grzegorz Małachowski (red.): W Krakowie przy Studenckiej: Księga Pamiątkowa wydana z okazji Jubileuszu 130-lecia V Liceum Ogólnokształcacego im. A. Witkowskiego w Krakowie. 1871–2001. Kraków: Oficyna Wydawnicza TEXT, 2001, s. 220. ISBN 83-88934-02-3.
↑Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa].
↑Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 251.
a.jpg)
