Księstwo darłowskie

Księstwo darłowskie – niewielkie księstwo typu apanażowego, istniejące w latach 1569–1622 w dzisiejszej północno-zachodniej Polsce, na Pomorzu Zachodnim, ze stolicą w Darłowie, jedno z księstw zachodniopomorskich.

Powstało w 1569 poprzez wyodrębnienie z księstwa szczecińskiego^[1]. Pierwszym księciem został Barnim X Młodszy z rodu Gryfitów^[1]. W 1573 książę darłowski objął także panowanie nad południową częścią ziemi lęborsko-bytowskiej z miastem Bytowem^[2], która przez cały okres istnienia księstwa pozostawała lennem Korony Królestwa Polskiego. Kolejnymi książętami byli Kazimierz VII oraz wspólnie bracia Jerzy II i Bogusław XIV. W 1615 Bogusław XIV objął samodzielne panowanie nad księstwem^[3].