Zegar został wykonany na zamówienie rady parafialnej St George Hanover Square(inne języki) przez firmę zegarmistrzowską Gillett & Johnston(inne języki) z Croydon. Odsłonił go 14 marca 1892 roku przewodniczący tejże rady Maurice Piper. Lokalizacja Little Bena przy skrzyżowaniu Victoria Street i Vauxhall Bridge Road (pierwotnie nieco na południe od obecnego położenia, na małym skwerku obok podziemnych toalet) została wybrana specjalnie, gdyż w tym miejscu ludzie tracili z oczu zegar Big Bena (obecnie Elizabeth Tower)[1][2].
W latach 60. XX wieku ulice poszerzono, umieszczając pośrodku wysepkę dla pieszych i likwidując zegar. Pozostał on w magazynie aż do odnalezienia w 1981 roku. Poddano go renowacji i ponownie odsłonięto 6 grudnia 1981 roku przy wsparciu francuskiej firmy Elfa Aquitaine jako gest przyjaźni brytyjsko-francuskiej[1].
Zegar stanowi przykład wiktoriańskiego rzemiosła i ma popularną na przełomie XIX i XX wieku dla tego typu obiektów formę wieży[2]. Żeliwna obudowa[4] jest koloru czarnego ze złotymi elementami, lecz oryginalnie Little Ben pomalowany był w trzech odcieniach zieleni ze złotymi detalami. Na Little Benie została umieszczona tablica informacyjna, a także znajduje się dekoracja złotnicza z przedstawieniem Ojca Czasu[1].
Mechanizm zegara znajduje się na dole wieży. Pośrodku biegnie pręt prowadzący do tarcz, który służy do obracania wskazówek. Obiekt zawierał również mechanizm, który powodował, że latarnia gazowa za tarczami zapalała się i gasła automatycznie pod wpływem działania zegara[1].
Zegar nazywany jest Little Benem, lecz nie ma żadnych pisemnych wzmianek o używaniu tej nazwy aż do przywrócenia go na londyńskie ulice w 1981 roku[1].
.jpg)
.jpg)
