|
| Data i miejsce urodzenia
|
2 grudnia 1933
Hollywood
|
| Data i miejsce śmierci
|
22 kwietnia 2003
Santa Maria
|
| Wzrost
|
186 cm
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
Michael Denny Larrabee (ur. 2 grudnia 1933 w Hollywood, zm. 22 kwietnia 2003 w Santa Maria[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter specjalizujący się w biegu na 400 metrów, dwukrotny mistrz olimpijski z Tokio z 1964.
Wychował się w Ventura. Jego kariera lekkoatletyczna w latach 50. była często przerywana kontuzjami. Szczyt formy osiągnął w 1964 w wieku 30 lat. Zdobył wówczas mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 400 metrów[2]. Na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio najpierw wygrał bieg na 400 metrów z czasem 45,1 s. (wyprzedzając Wendella Mottleya z Trynidadu i Tobago i Polaka Andrzeja Badeńskiego), a następnie wraz z kolegami (Ollan Cassell, Ulis Williams i Henry Carr) zwyciężył w sztafecie 4 × 400 metrów bijąc rekord świata wynikiem 3:00,7[1][3].
Po 1964 pracował jako nauczyciel matematyki, prowadził firmę dystrybucyjną napojów, a także był przedstawicielem handlowym Adidasa.
W 2001 zdiagnozowano u niego raka trzustki. Lekarze dawali mu tylko kilka tygodni życia, ale dzięki chemioterapii przeżył jeszcze 2 lata. Zmarł w 2003 w wieku 69 lat.
Rekordy życiowe[1]:
Przypisy
Linki zewnętrzne
