Mistrzostwa NAFC

Mistrzostwa NAFC (hiszp. Copa NAFC, ang. NAFC Championship) – rozgrywki piłkarskie w Ameryce Północnej organizowane przez NAFC (ang. NAFC – North American Football Confederation) dla zrzeszonych reprezentacji krajowych w latach 1947–1991 (z przerwą w latach 1949–1990).

Zapoczątkowany został w 1947 roku przez NAFC. W turnieju uczestniczyły reprezentacje Kuby, Meksyku i Stanów Zjednoczonych. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Kuby. 3 drużyny systemem kołowym wyłoniły mistrza. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Meksyku. Po dwóch latach została rozegrana druga edycja, którą ponownie wygrał Meksyk.

W 1961 roku organizacja NAFC połączyła się z CCCF (Confederación Centroamericana y del Caribe de Fútbol), w wyniku czego została utworzona CONCACAF, która rozpoczęła własne mistrzostwa^[1].

Po 41 latach przerwy, w 1990 rozgrywki zostały wznowione. W turnieju uczestniczyły reprezentacje Kanady, Meksyku i Stanów Zjednoczonych. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Kanady i mistrzostwo zdobył ich gospodarz. W 1991 odbyła się ostatnia IV edycja mistrzostw, a mistrzem został po raz trzeci Meksyk.

Rok	Gospodarz	Finałowe miejsca			Liczba finalistów
		Mistrz	Wicemistrz	Trzecie miejsce
1947 Szczegóły	Kuba	Meksyk	Kuba	Stany Zjednoczone	3
1949 Szczegóły	Meksyk	Meksyk	Stany Zjednoczone	Kuba	3
1990 Szczegóły	Kanada	Kanada	Meksyk	Stany Zjednoczone	3
1991 Szczegóły	Stany Zjednoczone	Meksyk	Stany Zjednoczone	Kanada	3

Lp.	Drużyna	Mistrz	Wicemistrz	Lata triumfów
1.	Meksyk	3	1	1947, 1949*, 1991
2.	Kanada	1	0	1990*
3.	Stany Zjednoczone	0	2
4.	Kuba	0	1

* jako gospodarz.

W pierwszych dwóch edycjach uczestniczyła reprezentacja Kuby, a w ostatnich dwóch zamieniła je Kanada.

• Mistrzostwa NAFC w serwisie RSSSF (ang.)