Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Mohylewska Szosa

Mohylewska Szosa
Магілёўская шаша
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

południowe przedmieścia Orszy, sielsowiet Babinicki

Położenie na mapie Orszy
Mapa konturowa Orszy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Mohylewska Droga”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Mohylewska Droga”
Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Mohylewska Droga”
Ziemia54°28′46,9″N 30°26′12,1″E/54,479694 30,436694

Mohylewska Szosa (Charkowski las) (biał. Магілёўская шаша, Харкаўскі лес) – uroczysko na południowo-wschodnich obrzeżach Orszy na Białorusi, obecnie Mikrorejon-3, w pobliżu wsi Panizouje, miejsce masowych rozstrzeliwań NKWD w latach 1930-1950. Nazwa pochodzi od przebiegającej w pobliżu drogi w kierunku Mohylewa.

Opis

Po odkryciu masowego grobu na Kobylackiej Górze powołano komisję złożoną z przedstawicieli organów radzieckich i administracyjnych. Komisja ta 20 września 1982 r. sporządziła akt, w którym powołała się na starszych mieszkańców okolicznych miejscowości, którzy pamiętali, że w latach 1937–40 „las na tak zwanej Górze Kobylackiej był miejscem masowych egzekucji niewinnych ludzi, podobnie jak las wzdłuż szosy mohylewskiej w pobliżu wsi Poddębce (ob. Panizouje)”[1].

Miejsce egzekucji i pochowania ofiar represji nie zostało upamiętnione, pomimo że w 1991 r. Miejski Komitet Wykonawczy Orszy wydał decyzję o umieszczeniu znaków pamięci w miejscach masowych rozstrzeliwań na Kobylackiej Górze i Mohylewskiej Drodze. W latach 90. XX w. w miejscu egzekucji w charkowskim lesie ustawiono krzyże.

Jesienią 2018 r. lokalni działacze ustawili na uroczysku drewniany krzyż z napisem „Ofiarom stalіnowskiego terroru rozstrzelanym tu w latach 30.”, lecz został on zniszczony w następnym roku[1].

Potomkowie represjonowanych i działacze społeczni z Orszy rozpoczęli zbiórkę podpisów pod elektroniczną petycją o ustanowienie w uroczysku pomnika. Podpisy są gromadzone w ramach kampanii publicznej „Забітыя, але не забытыя” (pol. „Zabici, nie zapomniani”).

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Białoruś: Potomkowie represjonowanych w czasach sowieckich żądają upamiętnienia swoich bliskich [online], Kresy24.pl - Wschodnia Gazeta Codzienna [dostęp 2020-10-01] (pol.).

Linki zewnętrzne

Kembali kehalaman sebelumnya