Muzeum Archeologiczne, oficjalnie Narodowe Muzeum Archeologii – maltańskie muzeum artefaktów prehistorycznych, znajdujące się w Valletcie. Prowadzone jest przez Heritage Malta.
Historia
W roku 1958 otwarto w budynku Zajazdu Prowansalskiego Muzeum Narodowe. Inauguracji działalności placówki dokonała Agatha Barbara, wówczas minister edukacji. Oryginalnie muzeum wystawiało eksponaty archeologiczne na parterze budynku, zaś sztuk pięknych na piętrze. Pierwszym kuratorem placówki został Charles G. Zammit, syn wybitnego maltańskiego archeologa sir Temistoklesa Zammita.
W roku 1974 kolekcja sztuk pięknych została przeniesiona do Narodowego Muzeum Sztuk Pięknych, nowo ustanowionej placówki, mieszczącej się w Admiralty House na South Street w Valletcie. Muzeum Narodowe przemianowane zostało na Narodowe Muzeum Archeologii[1].
W roku 1998 muzeum zostało odnowione i unowocześnione. Eksponaty umieszczono w miejscach o kontrolowanej temperaturze i wilgotności, w związku z czym ekspozycja osiągnęła nowoczesne standardy konserwatorskie[2].
Zajazd Prowansalski (Auberge de Provence) jest barokowym budynkiem na Republic Street w Valletcie, zbudowanym w roku 1571 dla Zakonu Szpitalników św. Jana. Był najprawdopodobniej projektowany przez maltańskiego architekta Girolamo Cassara, który kierował budową większości ważnych obiektów we wczesnym okresie powstawania Valletty. Fasada budynku posiada elementy manierystyczne, zwykle powiązane z Cassarem.
Grand Salon na pierwszym piętrze jest najbardziej ozdobnym pomieszczeniem w budynku. Rycerze używali go podczas rozmów handlowych, i tak jak w refektarzu oraz sali bankietowej, siedzieli przy długich stołach w kolejności starszeństwa.
Kiedy Napoleon Bonaparte usunął w roku 1798 zakon z Malty, zajazd został wydzierżawiony Malta Union Club. Chociaż dzierżawa wygasała w roku 2002, już 12 sierpnia 1955 roku budynek został przyznany Muzeum Narodowemu[2].
Wyjątkowo ważne są figurki Red Skorba, najwcześniejsze lokalne przedstawienia figurek ludzkich oraz poprzedniczki figurek z późniejszych okresów świątyń[1].
Muzeum eksponuje kilka korpulentnych ludzkich figurek, odkrytych podczas wykopalisk w świątyniach, oraz elementy falliczne. Do niedawna figurki te były nazywane Matkami Boginiami, Otyłymi Kobietami, Bóstwami oraz Kapłankami, żeby wymienić tylko najpopularniejsze nazwy, lecz teraz twierdzi się, że figurki te były prawdopodobnie bezpłciowe i reprezentowały istotę ludzką, niezależnie od tego, czy był to mężczyzna czy kobieta. Obiekty te mają różną wielkość i kształt, najmniejszy mierzy 4 mm, zaś największy 2,7 m[2].
Odkrycie świątynnych ołtarzy oraz figurek otyłych ludzi sugeruje, że na Malcie i Gozo istniały w prehistorii pewne typy kultu. Biorąc pod uwagę obfite kształty figurek, możliwym jest, że był on związany z kultem płodności. Płodność w owym czasie musiała być bardzo ważna, ponieważ, poza rozwojem rodziny, oznaczała również reprodukcję plonów i zwierząt[2].
Wystawa zawiera też ołtarze, odkryte w świątyni Tarxien, które prawdopodobnie używane były na ofiary ze zwierząt(inne języki). Ołtarze przywieziono do muzeum w celach konserwatorskich[2].
Wystawy tymczasowe
Grand Salon, znajdujący się na piętrze budynku, okazjonalnie mieści czasowe wystawy o specjalnych znaczeniu narodowym.
Znajdowały się tam dotychczas, między innymi, następujące ekspozycje:
Caravaggio L'Immagine Del Divino (wrzesień – listopad 2007) – wystawa oryginalnych prac włoskiego artysty Michelangelo Merisi da Caravaggio, który pracował na Malcie na początku XVII wieku[5].
Muzeum planuje otworzyć galerie na piętrze i rozszerzyć w niedalekiej przyszłości wystawę o archeologiczne artefakty z epoki brązu oraz okresów fenickiego, punickiego i rzymskiego[1][3].
Uwagi
↑Otwarcie Muzeum Narodowego, którego częścią był dział archeologii
↑Utworzenie samodzielnego Narodowego Muzeum Archeologii
Przypisy
↑ abcdHeritage MaltaH.M.BrochureHeritage MaltaH.M., The National Museum of Archaeology: a brief guide, Midsea Books Ltd.(ang.). Brak numerów stron w książce
↑ abcdefSharon Sultana: The National Museum of Archaeology. Santa Venera: Heritage Books, 2006. ISBN 99932-7-076-8. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑ abDavid H.D.H.TrumpDavid H.D.H., Malta Prehistory and Temples, Santa Venera: Midsea Books Ltd., ISBN 978-99909-93-93-6(ang.). Brak numerów stron w książce