Nikanor (Ružičić)

Nikanor
	Nikola Ružičić
	Biskup niski
Kraj działania	Serbia
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1843 ; Svileuva
Data i miejsce śmierci	29 października 1916 ; Belgrad
	Biskup niski
Okres sprawowania	1905–1911
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia belgradzka
Śluby zakonne	do 1886
Diakonat	do 1875
Ordynacja	do 1875
Chirotonia biskupia	1886
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nikanor, imię świeckie Nikola Ružičić (ur. 27 kwietnia 1843 w Svileuvie, zm. 29 października 1916 w Belgradzie) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem prawosławnego duchownego Grigorije Ružičicia i jego małżonki Jeleny. Ukończył niższe gimnazjum w Šabcu, następnie seminarium duchowne w Belgradzie w 1863 oraz Kijowską Akademię Duchowną w 1875. Został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty. W 1883 został rektorem seminarium duchownego w Belgradzie i pozostawał nim do 1886. Po śmierci małżonki wstąpił do monasteru Bukova, gdzie został postrzyżony na mnicha, przyjmując imię zakonne Nikanor^[1]. Był kapelanem wojskowym podczas wojny serbsko-bułgarskiej w 1885^[1].

4 maja 1886 został nominowany na biskupa žickiego i w tym samym roku wyświęcony^[1]. W 1889 odszedł w stan spoczynku. Należał bowiem do biskupów z otoczenia metropolity belgradzkiego Teodozjusza, który objął urząd z woli króla Milana, a po jego abdykacji musiał go złożyć^[2]. Nikanor wyjechał z Serbii do Niemiec, by studiować filozofię i teologię w Jenie i w Tybindzie. Następnie żył kolejno w Zagrzebiu, Dubrowniku i czarnogórskiej Cetynii. W 1892 został przyjęty do Serbskiej Akademii Królewskiej jako członek honorowy^[1].

W 1898, po śmierci metropolity belgradzkiego Michała i objęciu urzędu przez metropolitę Innocentego, został jego następcą na katedrze niskiej. W 1911 po raz drugi odszedł w stan spoczynku. Zmarł pięć lat później^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Sawa (Vuković), Srpski..., s. 357.
↑ Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 408 i 411.

Bibliografia

biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996.
Đ. Slijepčević,Istorija Srpske Pravoslavne Crkve, t. II, JRJ, Beograd 2002.