Omega (st.gr.ὦ μέγα, nw.gr.ωμέγα, pisana Ωω) – dwudziesta czwarta, ostatnia litera współczesnego alfabetu greckiego. W dawnym greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 800. Stosowano ją również w antycznej greckiej notacji muzycznej.
Nazwa tej litery oznacza dosłownie „o” wielkie (mega = duży, wielki) w odróżnieniu od „ο” małego, czyli omikron. Nazwy obydwu liter są pochodzenia bizantyjskiego. Starożytni Grecy nazywali omegę po prostu „o”, zaś nazwę omikron wymawiali „ou”. Kształt majuskuły, czyli wielkiej litery omega jest formą okręgu otwartego u dołu z zawiniętymi końcami (czasem kanciasto, czasem okrągło). Bywa też zapisywana w formie pełnego okręgu z szeroką kreską u dołu. Minuskuła, czyli mała litera wykształciła się z podwójnej małej litery „ο”, która uzyskała z czasem otwarcie od góry.
Ponieważ omega jest samogłoską, w jej zapisie czasem pojawia się również akcent. We współczesnym języku nowogreckim jest to akcent tonos, czyli akcent wyrazowy. Zapisuje się go ukośną kreseczką przechyloną w prawo ponad małą literą (ώ) lub przed dużą (Ώ). W językach starogreckich występowały również inne akcenty i ich kombinacje.
W notacji Braille’a mała litera omega jest reprezentowana jest jako . Duża litera poprzedzona jest dodatkowym znakiem kapitały . Mała omega z akcentem tonos to , zaś duża to złożenie wszystkich tych trzech znaków [1].
Małą literę omega łatwo pomylić ze znakiem „ϖ”, który jest jedną z form zapisu małej litery „π” (pi), rzadko, ale wciąż stosowaną.
Język nowogrecki
Literą omega zapisuje się samogłoskę, wymawianą jak długie otwarte „o” [ɔ:] (podobne jak polskie „o”), jak w wyrazie ωριμάζο [orim’azo] = dojrzewam[2]. Nazwę tej litery zapisuje się jako ωμέγα [om’ega]. Jej wymowa nie różni się niczym od wymowy greckiej litery „ο” omikron, a zastosowanie jest wyłącznie wynikiem tradycji ujętej w reguły ortografii.
Omega w religii, kulturze i tradycji
Symbolika omegi wiąże się z tym, że jest ostatnią literą alfabetu, stąd utożsamiana jest z końcem ostatecznym – zenitem rozwoju, naturalnym końcem historii, życia czy postępu, definitywnym kresem każdego zjawiska lub spełnieniem się czegoś[3]. W tym kontekście jest też symbolem Boga jako początkiem, a zarazem końcem wszelkiego stworzenia: alfą i omegą. Przywołuje ją m.in. św. Jan w Apokalipsie.
Odnośniki
Omega – węgierska rockowa grupa muzyczna, która debiutowała w 1962 r.
w chemii lokant ω oznacza ostatnią pozycję w długim łańcuchu atomów[4]; dla nienasyconych kwasów tłuszczowych wykorzystuje się tę notację dla określenia odległości wiązania podwójnego od końca łańcucha, np. kwasy tłuszczowe ω-3 oznacza, że najdalej położone wiązanie podwójne położone jest przy trzecim od końca atomie węgla (w biochemii spotyka się też zapis ω3[5]).
szachy Omega(inne języki) to specjalna wersja tej gry zaprojektowana przez Daniela MacDonalda, oparta na planszy 10×10 pól
Typografia
Różne stylizacje litery omega.
Omega w informatyce
Standard ASCII nie obejmuje form litery omega. W środowisku systemu Microsoft Windows omega jest obecna na stronie kodowej Windows-1253 dla języka nowogreckiego. Formy omegi zawiera również strona kodowa ISO 8859-7 pod tymi samymi numerami. Żadna z tych stron kodowych nie zawiera form litery omega ze znakami akcentów i przydechów używanych w dawnym, politonicznym zapisie języka greckiego.
↑Czesław StanisławC.S.BartnikCzesław StanisławC.S., Dogmatyka katolicka, t. 2, Lublin: Wydawnictwo KUL, 2003, s. 815, ISBN 83-7363-124-0, OCLC749572620.
↑omega. W: Encyklopedia techniki. Chemia. Warszawa: WNT, 1965, s. 499.
↑Mary K. Campbell, Shawn O. Farrell: Biochemistry. Wyd. 7. Cengage Learning, 2013, s. 222. ISBN 0-8400-6858-1.