Phi

Phi

Φ φ
Informacje podstawowe
Majuskuła	Φ
Minuskuła	φ
Podstawowy alfabet	grecki
Multimedia w Wikimedia Commons
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Phi (fi, stgr. φῖ, nw.gr. φι, pisana Φφ lub ϕ) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 500.

Dawniej w języku polskim (tj. od XIII do I połowy XVI w.) phi używano do oddania samogłoski nosowej (samogłosek nosowych), ze względu na brak odpowiedniego znaku w alfabecie łacińskim:

• φ („o wąsate”) - występujące w „Kazaniach świętokrzyskich”: Ta sloua pise mφdry Salomon.
• ϕ („o rogate”; zobacz też Ꟁ, oraz znaku zbliżonego do cyrylickiego онъ/onŭ, czyli tzw. „okrągłej omegi” - ѻ) - występujące w „Psałterzu floriańskim”: Slawϕ krolewstwa twego powedzϕ, y mocz twoyϕ molwycz bϕdϕ (Ps 144, 11).^[1]

• używany jako symbol średnicy
• strumień świetlny
• strumień indukcji magnetycznej
• dystrybuanta rozkładu normalnego

• szerokość geograficzna
• funkcja charakterystyczna rozkładu prawdopodobieństwa
• liczba phi
• Funkcja φ (zwana też funkcją Eulera)
• mezon φ
• potencjał elektryczny
• przesunięcie fazowe

W Unicode litera jest zakodowana:

W LaTeX-u używa się znacznika:

Znak	LaTeX
${\displaystyle \Phi }$	\Phi
${\displaystyle \phi }$	\phi
${\displaystyle \varphi }$	\varphi

Zobacz hasło phi w Wikisłowniku

Zobacz multimedia związane z tematem: Phi

• lista jednoliterowych skrótów i symboli