Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Parafia św. Anny w Łunnej

Parafia św. Anny w Łunnej
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Łunna

Adres

зав. Школьны, 7, в. Лунна

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

grodzieńska

Dekanat

Mosty

kościół

św. Anny w Łunnej

Wezwanie

św. Anna

Wspomnienie liturgiczne

26 lipca

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Łunnej”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Łunnej”
Ziemia53°27′19,3″N 24°15′42,0″E/53,455361 24,261667

Parafia św. Anny w Łunnej – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Mosty, na Białorusi.

Historia

Pierwszy kościół w Łunnej ufundowała w 1546 królowa Polski Bona Sforza. Obecną świątynię zbudowano w 1782 kosztem króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Została ona poświęcona w 1785. W 1895 księżna Maria Drucka-Lubecka rekonstruowała ją. W XIX w. powstały kaplice w Czerlonie i Jabłonowie, a w międzywojniu kaplica cmentarna pw. św. Rocha.

Parafia św. Anny w Łunnej do 1991 należała do diecezji wileńskiej. Przynależność dekanalna zmieniała się: w XVIII w. wchodziła w skład dekanatu wołkowyskiego, w XIX w. przypisano ją do dekanatu grodzieńskiego, a w 1920 Łunna została stolicą dekanatu Łunna. W II Rzeczypospolitej parafia liczyła ponad 2000 wiernych. W czasach komunizmu parafia funkcjonowała.

Na cmentarzu w Łunnej znajduje się grób rodziny Kamieńskich, w tym zmarłego w 1896 r. Jana Kamieńskiego, właściciela majątku Miniewicze. Był on pierwowzorem Andrzeja Korczyńskiego z powieści Elizy Orzeszkowej "Nad Niemnem"[1][2].

Przypisy

  1. Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Poland, 121. Łunna. Nagrobek rodziny Kamieńskich. Stan z 2010 r. [online], 31 października 2010 [dostęp 2020-05-04].
  2. Komu potrzebne białoruskie dziedzictwo Elizy Orzeszkowej? [online] [dostęp 2020-05-04] (pol.).

Bibliografia

Kembali kehalaman sebelumnya