Rodzina Swing powstała na bazie doświadczeń przy konstrukcji i eksploatacji tramwajów rodziny Tramicus, budowanych w latach 2006–2008[7]. Projekt pierwszego tramwaju nowej rodziny (120Na) powstał na potrzeby zamówienia dla Warszawy. Warszawskiego Swinga od poprzednika, 120N Tramicus eksploatowanego w stolicy od 2007[8], różnią m.in. mniejsza długość, nowa konstrukcja wózków, usprawnienie systemu sterowania, rozbudowany system informacji pasażerskiej, a także zmodyfikowany wygląd zewnętrzny i nowe rozplanowanie wnętrza[1]. Autorem sylwetki pojazdów jest projektant Bartosz Piotrowski[9].
Zamówienia
29 maja 2009 – podpisanie umowy na dostawę 186 tramwajów typu 120Na dla Warszawy[10],
9 września 2009 – podpisanie umowy na dostawę 35 tramwajów typu 120NaG dla Gdańska[11],
22 października 2009 – podpisanie umowy na dostawę 9 tramwajów typu 120Nb dla Segedynu (Węgry)[12],
22 lipca 2010 – podpisanie umowy na dostawę 6 tramwajów typu 120NaS dla Szczecina[13],
22 marca 2011 – podpisanie czteroletniej ramowej umowy na dostawę 15 tramwajów dla Bydgoszczy[14]:
7 sierpnia 2014 – podpisanie umowy wykonawczej na dostawę 12 tramwajów typu 122NaB[15],
27 marca 2012 – podpisanie umowy ramowej na dostawę do 12 tramwajów typu 120NaR dla Kluż-Napoka (Rumunia)[16][17],
2012 – podpisanie umowy na dostawę co najmniej 1 tramwaju typu 121NaK dla Królewca (Rosja)[18],
25 października 2012 – podpisanie umowy na dostawę 22 tramwajów typu 120NaS2 dla Szczecina[19],
21 czerwca 2013 – podpisanie umowy na dostawę 20 tramwajów typu 122NaSF dla Sofii (Bułgaria)[20],
18 grudnia 2013 – podpisanie umowy na dostawę 12 tramwajów (6 typu 121NbT i 6 typu 122NbT) dla Torunia[21],
30 grudnia 2014 – podpisanie umowy na dostawę 22 tramwajów typu 122NaL dla Łodzi[22][23],
8 kwietnia 2015 – podpisanie umowy na dostawę 5 tramwajów typu 122NbTDuo dla Torunia[24][25],
27 stycznia 2016 – podpisanie umowy na dostawę 5 tramwajów typu 122NaSF dla Sofii (Bułgaria)[26],
23 marca 2017 – podpisanie umowy na dostawę 18 tramwajów dla Bydgoszczy[27],
3 kwietnia 2017 – podpisanie umowy na dostawę 12 tramwajów dla Łodzi[28],
5 grudnia 2017 – podpisanie umowy na dostawę 3 tramwajów dla Bydgoszczy[29],
29 stycznia 2019 – podpisanie umowy na dostawę 13 tramwajów typu 122NaSF2 dla Sofii[30],
czerwiec 2020 – podpisanie umowy na dostawę 16 tramwajów 122NaJ dla Jassów (Rumunia)[31],
21 lipca 2020 – podpisanie umowy na dostawę 5 tramwajów dla Torunia[32],
18 listopada 2021 – podpisanie umowy na dostawę 25 tramwajów dla Sofii[33],
26 lipca 2022 – podpisanie umowy na dostawę 10 tramwajów dla Bydgoszczy[34].
styczeń 2023 – rozszerzenie umowy o dostawę kolejnych 11 tramwajów dla Bydgoszczy[35],
30 marca 2023 – rozszerzenie umowy o dostawę kolejnych 19 tramwajów dla Bydgoszczy[36],
8 sierpnia 2024 – podpisanie umowy ramowej na dostawę 20 tramwajów dla Torunia[37],
28 sierpnia 2024 – podpisanie umowy na dostawę 4 tramwajów dla Torunia[38].
Nazwy typów
Tramwaje Swing oznaczane są jako kolejne odmiany produkcyjne typów 120N, 121N i 122N należących do rodziny Tramicus: 120Na, 120Nb, 121Na, 121Nb, 122Na i 122Nb, które czasem posiadają jeszcze 3. literę identyfikującą zamówienie – np. 121NbT czy 122NaL[7][39][40][21][41].
Prezentacje promocyjne
Jeden z tramwajów Swing dla Warszawy był prezentowany na targach InnoTrans 2010 w Berlinie[42]. 7 października 2012 w Królewcu podczas wystawy taboru komunikacji miejskiej zaprezentowano skróconego do 3 członów warszawskiego Swinga[43].
W czerwcu 2014 Pesa rozpoczęła dostawy do Warszawy nowego modelu tramwajów – Jazz. W odróżnieniu od Swinga ma on całkowicie płaską podłogę, co jest możliwe dzięki zastosowaniu bezosiowych wózków[46].
Konstrukcja
Charakterystyka rodziny
Swingi to tramwaje jednoprzestrzenne, całkowicie niskopodłogowe. Wyprodukowane wersje są normalnotorowe lub wąskotorowe, trój- lub pięcioczłonowe, jedno- lub dwukierunkowe. Producent przewiduje także możliwość budowy tramwajów siedmioczłonowych (dla ok. 281 pasażerów)[47] oraz przystosowanych do rozstawu szyn 1524 mm[48].
Tramwaje rodziny Swing są przystosowane do podróżowania osób na wózkach inwalidzkich. Dostęp do tramwaju, także wózkiem dziecięcym, umożliwia wysuwana automatycznie bądź ręcznie rampa. Tramwaje dostosowane są do współpracy z systemem diagnostyki on-line[48].
Swingi są wyposażone w falownikowy układ napędowy z 4 asynchronicznymi silnikami o mocy 105 kW każdy[49], umożliwiający hamowanie elektrodynamiczne z rekuperacją energii. Falowniki (oparte na tranzystorachIGBT) i przetwornice instalowane są na dachu pojazdu. Na życzenie zamawiającego producent może zamontować zasobniki na odzyskiwaną energię elektryczną[50]. Przy braku zasilania zewnętrznego tramwaj może przejechać kilkadziesiąt metrów przy wykorzystaniu energii zgromadzonej w bateriach[50]. Tramwaje wyposażone są w 2 przetwornice statyczne o mocy 30 kW każda[49]. Zawieszenie tramwaju ma dwa stopnie usprężynowania[48].
Wyposażenie wnętrza i układ siedzeń dostosowane są do wymagań zamawiającego. Fotele mogą być ułożone w 2 kolumnach tak jak w 120Na[1] lub w 3 kolumnach tak jak w 120NaS[51]. Wnętrze może być wyposażone w klimatyzację (kabiny motorniczego lub przestrzeni pasażerskiej), monitoring, automaty biletowe, system informacji pasażerskiej z możliwością emisji reklam, sieć wi-fi czy system zliczania pasażerów[48][52].
Osłony wózków
W porównaniu z rodziną Tramicus, Swingi mają większe osłony wózków (sięgają niżej), aby tłumić hałasy powstające w obrębie wózków[53]. Osłony te wystają poza obrys pudła, co powodowało obrywanie się osłon przy przejazdach po zaśnieżonych torowiskach w Warszawie i Gdańsku[53][54]. Przy produkcji warszawskich Swingów od 51. egzemplarza montowane były wzmocnione osłony wózków, a we wcześniejszych producent zobowiązał się wymienić osłony na nowe[55].
Pierwsza wersja Swinga (120Na dla Warszawy) jest 5-członowa, jednokierunkowa i długości 30,12 m[56]. Powstało kilka odmian różniących się w różnych aspektach od pierwowzoru. Największe różnice pojawiły się w wersjach:
120Nb mającej inny kształt pudła (brak wcięcia w dolnej części, tzw. skosów)[78],
120NaS, która jest dłuższa od 120Na – jej długość (bez sprzęgów) wynosi 31,82 metra. Ma więcej miejsc siedzących – 61[2][79],
121NaK mającej jedynie 3 człony oraz dostosowanej do 1000 mm rozstawu szyn[80],
120NaDuo będącej tramwajem dwukierunkowym i dwustronnym, co pociągnęło za sobą zmniejszenie liczby miejsc siedzących do 28[57][81],
122NbT mającej zmniejszone skosy oraz nowy kształt czoła zbliżony do pierwotnego projektu Jazza dla Warszawy[82][21].
Pierwsze zamówienie na tramwaje Pesa Swing zostało złożone przez Tramwaje Warszawskie 29 maja 2009 i przewidywało zakup 186 sztuk typu 120Na. Dostawy zaplanowano na okres 2010–2013[113].
Zamówione tramwaje zostały podzielone między kilka projektów realizowanych w Warszawie, do których miasto ubiegało się o współfinansowanie ze środków Unii Europejskiej:
Modernizacja trasy tramwajowej w ciągu ulic: pętla Piaski – Broniewskiego – Popiełuszki – al. Jana Pawła II – al. Niepodległości – Rakowiecka – pętla Kielecka (25 tramwajów),
Koszt zakupu 186 sztuk wynosił około 1,5 mld zł, co dawało koszt jednostkowy na poziomie około 8 064 516 zł[116].
Pierwszy tramwaj został zaprezentowany w drugim tygodniu maja 2010 w Bydgoszczy, 19 maja przywieziono go do Warszawy (do zajezdni Wola), a 12 czerwca w zajezdni Mokotów uroczyście przekazano go do ruchu[56].
Setnego Swinga dostarczono 19 lutego 2012[117].
Na początku 2012 podpisano aneks do zamówienia mówiący, że 6 z 31 Swingów zamawianych do obsługi trasy na Tarchomin ma powstać w wersji dwukierunkowej[118]. Zmianę wprowadzono, aby umożliwić uruchomienie początkowej części tej nowej trasy, wobec problemów formalnych przedłużających jej dokończenie[57]. Pierwszy Swing Duo dotarł do Warszawy 7 sierpnia 2012[119]. Wszystkie dwukierunkowe Swingi przypisano do zajezdni Żoliborz. Po dostarczeniu wszystkich 6 sztuk i uzyskaniu ich homologacji, 15 października wprowadzono do ruchu liniowego pierwszego Swinga Duo[120]. Na początku przeznaczono je do obsługi linii przewidujących zawracanie na pętlach. 21 stycznia 2013 skierowano je na nową trasę (linia nr 2) przez Most Marii Skłodowskiej-Curie wymagającą taboru dwukierunkowego. Swingi jeżdżą do przystanku Stare Świdry, w okolicy którego zamontowano rozjazd nakładowy, umożliwiający zmianę toru i powrót do przystanku Metro Młociny[121].
Sukcesywne włączanie do ruchu nowych Swingów pozwoliło wycofać wagony Konstal 13N. Ich uroczyste pożegnanie odbyło się 5 stycznia 2013[122]. Ostatecznie dostawy 186 sztuk swingów pozwoliły zastąpić także dużą część 105Na[123].
W kolejnym zamówieniu na tramwaje dwukierunkowe dla Warszawy Pesa zaproponowała tramwaje z nowej rodziny Jazz, umowę na dostawę 45 takich tramwajów podpisano 21 marca 2013[124].
21 listopada 2013 roku dostarczono ostatniego Swinga do Warszawy[125].
W listopadzie 2018 Tramwaje Warszawskie podpisały z Mennicą Polską umowę na dostawę nowych biletomatów do wszystkich tramwajów TW[126].
Warszawskie 120Na otrzymały malowanie zbliżone do ostatecznie wybranego dla 120N Tramicus. Spośród dostarczonych swingów cztery pierwsze wyróżniają się brakiem czerwonego pasa nad kabiną motorniczego[56].
Gdańsk
Drugim zakładem, który zdecydował się na zakup tramwajów Pesa 120Na Swing, był ówczesny ZKM Gdańsk (od 2017 roku Gdańskie Autobusy i Tramwaje), który zamówił 35 wagonów. Wartość zamówienia wyniosła 305 520 696 zł brutto, z czego 37,5% kosztów zostało pokrytych z funduszy UE[59][127]. Nowe tramwaje były dostarczane wraz z używanymi tramwajami Düwag N8C, które w wyniku modernizacji zostały nazwane N8C-NF. Wszystkie zostały przyjęte na stan zajezdni Wrzeszcz[128].
Pierwsza Pesa 120NaG została dostarczona w nocy z 19 na 20 września 2010[129], a wprowadzona do ruchu 2 października 2010[130]. Rozpoczęcie eksploatacji nowych tramwajów odbyło się podczas festynu na pętli Chełm Witosa, gdzie zostały zaprezentowane również zabytkowe tramwaje Bergmann i Konstal N. Nowe tramwaje skierowano początkowo na linię 11[131]. Dostawy tramwajów do Gdańska zakończyły się w grudniu 2011[132].
Zakup nowych tramwajów zakończył realizację GPKM IIIa (Gdański Projekt Komunikacji Miejskiej), w którym oprócz zakupu wagonów zmodernizowano torowiska na Dolnym Tarasie (Przymorze, Zaspa, Jelitkowo, Wrzeszcz, Nowy Port, Brzeźno) i Siedlcach oraz wybudowano linię w ciągu al. Witosa i Vaclava Havla[133].
Podczas mistrzostw Europy w piłce nożnej 2012 Swingi obsługiwały m.in. linię 60, która dowoziła kibiców z dworca głównego do pętli Kliniczna umożliwiającej dojście na stadion[136].
14 lipca 2016 podczas gwałtownych opadów deszczu we Wrzeszczu jeden ze swingów został zalany po linię okien i w rezultacie poważnie uszkodzony[137]. Na jego naprawę ogłoszony został przetarg, jednakże nie było chętnych na wykonanie tej naprawy i ostatecznie ZKM zdecydował się na częściową naprawę we własnym zakresie, po czym ogłoszono kolejny przetarg na naprawę, który wygrała Pesa[138][139].
Szczecin
Kolejnym miastem, które zdecydowało się na model 120Na Swing, był Szczecin. Tramwaje Szczecińskie zakupiły sześć pojazdów. Dostawy trwały od listopada 2010 (pierwszy wagon przekazano Tramwajom Szczecińskim w zajezdni Pogodno 13 listopada[140]) do początku marca 2011. Kupno i przywiezienie Swingów zbiegło się w czasie z pierwszą turą wyborów samorządowych[79]. W pierwszym kursie z pasażerami jechał między innymi prezydent Szczecina. Pierwszy Swing (nr boczny 801) rozpoczął służbę liniową 1 lutego 2011 o godzinie 10:48, podmieniając skład Tatr T6A2 237+238. Dostawy nowych tramwajów spowodowały kasację wagonów Konstal 105N[141].
Wprowadzenie do eksploatacji Swingów wymusiło zmiany w infrastrukturze i w jej utrzymywaniu. Już przy testach zwracano szczególną uwagę na jakość odśnieżenia torowisk[142], aby nie uszkodzić osłon wózków o zalegający śnieg, jak to miało miejsce w Warszawie i Gdańsku[54]. Konieczna była także przebudowa niektórych peronów tramwajowych, aby mogły być obsługiwane przez Swingi[143].
Część krawędzi przystankowych trzeba było wydłużyć, a niektóre odsunąć od osi toru, aby Swingi nie zahaczały o nie osłonami wózków[144].
Na początku składy obsługiwały tylko linię nr 7, a później również 8[141]. Przebudowę przystanków przy trasie ósemki zakończono w lipcu 2011[145]. Innym problemem, który wymagał dostosowania infrastruktury dla Swinga, było zbyt późne wzbudzanie sygnalizacji świetlnej w miejscach, gdzie system wykrywa pantograf zbliżającego się tramwaju. Problemy były spowodowane tym, że odbierak w Swingu umieszczony jest nad środkowym członem, a w starszych szczecińskich tramwajach jest z przodu, nad kabiną motorniczego[146].
Przebudowa Bramy Portowej rozpoczęta w kwietniu 2012 spowodowała zmiany w organizacji komunikacji miejskiej. Linie 2, 7 i 8, (dwie ostatnie to jedyne, które mogą być obsługiwane przez Swingi[148]), zostały przekierowane na pętlę przy ulicy Potulickiej. Ze względu na zły stan torowiska niskopodłogowe tramwaje były przez ponad miesiąc odstawione w zajezdni[149].
W 2012 władze Szczecina zamówiły kolejne 22 Swingi[19]. Dostawy rozpoczęto 26 stycznia 2013[62]. 12 marca dwa pierwsze egzemplarze rozpoczęły służbę na linii nr 8[150]. Kolejne 4 zostały dostarczone pod koniec marca[151], a pozostałe miały zostać dostarczone między październikiem 2013 a marcem 2014[150]. Zgodnie z planem ostatni tramwaj z zamówionych dotarł do Szczecina 29 marca 2014[152]. Na tramwaje udzielono pięcioletniej gwarancji[153].
Od 14 października Swingi kierowane są również do obsługi linii nr 10, której trasa tego samego dnia uległa zmianie[154], natomiast od marca 2014, w ramach testów, rozpoczęto weekendową eksploatację Swingów na linii 5[155]. Od 12 maja 2014 Swingi kierowane są do obsługi linii nr 4, która kursuje zmienioną trasą w związku z remontem ulicy Potulickiej[156][157][158].
Wszystkie 28 swingów stacjonuje w zajezdni Pogodno[159].
Segedyn
Władze węgierskiego miasta Segedyn zamówiły 9 tramwajów typu 120Nb[12] do obsługi linii łączącej dworzec główny z dworcem Rokus. Zakup tramwajów został współfinansowany z funduszy Unii Europejskiej, w ramach jednego projektu wraz z modernizacją torowisk i zakupem trolejbusów[160]. Tramwaje zostały zakupione wraz z 3-letnią gwarancją[161].
Pierwszy skład został dostarczony przez producenta 30 września 2011[162], a 5 października odbyła się uroczysta prezentacja[163]. Po zakończeniu testów, w lutym 2012 tramwaje uzyskały homologację na rynek węgierski[164]. Pierwsze trzy pojazdy, po zakończeniu testów i szkoleń, zostały uroczyście włączone do ruchu 2 marca 2012[165]. Ostatni egzemplarz został dostarczony 22 maja[166]. Z tej okazji 26 maja zorganizowano specjalną tramwajową show-paradę[167].
29 kwietnia 2013 zawieszono eksploatację swingów w Segedynie[168] z uwagi na testy nowego oprogramowania układu napędowego[169]. 15 maja pojazdy zostały ponownie dopuszczone do ruchu[161].
Kluż-Napoka
27 marca 2012 władze rumuńskiego miasta Kluż-Napoka podpisały z Pesą umowę ramową na dostawę do 12 tramwajów[16]. Pierwszy tramwaj, zgodnie z założonym planem[16], został dostarczony 30 maja 2012[170]. Pojazd oznaczono numerem taborowym 81, a dodatkowo dostał tablice rejestracyjne CJ-N 101[171]. Kolejny tramwaj dostarczono 7 czerwca[172]. Łącznie w 2012 roku dostarczono 4 tramwaje, do zakupu pozostałych 8, przewidzianych w umowie ramowej, nie doszło[103][173]. Tramwaje zostały objęte sześcioletnią gwarancją producenta[16].
Bydgoszcz
22 marca 2011 podpisano czteroletnią umowę ramową na dostawę do 15 Swingów do Bydgoszczy. Pierwsze 2 tramwaje miały zostać zamówione w 2012 roku w ramach budowy dwukilometrowej trasy łączącej dworzec główny w Bydgoszczy z resztą sieci. Kolejne 12 tramwajów miało zostać zakupionych do obsługi budowanej 10-kilometrowej linii tramwajowej do Fordonu. Zakup piętnastej sztuki miał być możliwy jedynie przy nadwyżce budżetowej miasta w czasie obowiązywania umowy ramowej[14].
Ostatecznie do podpisania właściwej umowy na dostawę 12 tramwajów do obsługi trasy do Fordonu opiewającej na kwotę 109 mln zł doszło 7 sierpnia 2014[15]. 29 października 2014 zaprezentowano tramwaj testowy, odmienny od zamówienia, a dzień później rozpoczął on testowe kursy z pasażerami[69]. Na początku lutego 2015 testowy tramwaj trafił do Grudziądza[174]. 2 października 2015 na pętli przy ulicy Wyścigowej zaprezentowano pierwszy z właściwych tramwajów[89], dostawy pozostałych miały trwać do końca 2015 roku[15]. Pod koniec października bydgoskie swingi otrzymały homologację[175]. W połowie listopada tramwaj skierowano do testowania nowo wybudowanej trasy do Fordonu[176]. W budowę tramwajów, poza pracownikami Pesy, zaangażowani byli również pracownicy łódzkiego MPK[177]. Na początku grudnia Urząd Miasta ogłosił konkurs[178], w ramach którego w połowie tego miesiąca wybranych zostało 12 patronów bydgoskich swingów[179]. Do końca 2015, by nie utracić dofinansowania unijnego, 11 niedostarczonych tramwajów zostało odebranych warunkowo[180]. Z tytułu niedotrzymania umownego terminu realizacji zamówienia, za okres od 7 do 19 grudnia 2015, tj. do podpisania aneksu do umowy z wykonawcą, miasto naliczyło Pesie odsetki karne. Ostatecznie uzgodniono, że ich wartość wynosząca około 2 mln zł zostanie uwzględniona w postaci dodatkowego wyposażenia tramwajów[181].
Ze względu na opóźnienia w dostawach, planowane na 2 stycznia 2016[182] otwarcie linii do Fordonu odbyło się dopiero 16 stycznia[183]. Urząd Miasta ogłosił plebiscyt na patronów nowych tramwajów - wybieranych spośród wybitnych postaci ze świata sportu, kultury i sztuki, mocno związanych z Bydgoszczą[184]. Na pierwszą jedenastkę patronów wskazano: Mariana Rejewskiego, Mieczysława Połukarda, Leona Wyczółkowskiego, Polę Negri, Jana Biziela, Leona Barciszewskiego, Józefa Święcickiego, Zdzisława Krzyszkowiaka, Ferdinanda Lepckego, Teodora Kocerkę, Jerzego Sulimę-Kamińskiego, Ernsta Conrada Petersona[185].
Do 5 stycznia 2016 odbiorcy dostarczono 4 tramwaje[186], a w dniu otwarcia linii do Fordonu dostarczone i gotowe do jazdy były wszystkie zamówione wozy. Wyjechało wówczas 8 z nich[90].
23 marca 2017 miasto podpisało z Pesą umowę na kolejnych 18 swingów: 15 sztuk 5-członowych i 3 sztuki 3-członowe[27]. W lipcu 2017 Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w Bydgoszczy złożył Pesie ofertę rozszerzenia zamówienia o 3 dodatkowe tramwaje 3-członowe[187]. 31 lipca zakończył się konkurs ogłoszony przez Miasto Bydgoszcz na patronów dla 18 nowych tramwajów[188]. W plebiscycie bydgoszczanie wybrali: Bartłomieja z Bydgoszczy, Witolda Bełzę, ppor. Leszka Białego, Andrzeja Brończyka, Teresę Ciepły, Henryka Glücklicha, Wincentego Gordona, Adama Grzymałę-Siedleckiego, Annę Jachninę, Michała Jagodzińskiego[189], Kazimierza III Wielkiego, Jana Maciaszka, Zygmunta Mackiewicza, Edmunda Mileckiego[190][1], Jeremiego Przyborę, Andrzeja Szwalbego i Emila Warmińskiego[191]. 21 września 2017 tramwaj noszący imię Oskara Pichta, będący pierwszym z zamówionych tramwajów 3-członowych i zarazem pięćsetnym pojazdem wyprodukowanym przez Pesę[192], odbył pierwszą oficjalną jazdę. Osiemnastego patrona dla jubileuszowego składu "500", na wniosek środowiska niewidomych z bydgoskiego K-PSOSW nr 1, pozakonkursowo wskazał prezydent Bydgoszczy[193]. W chwili prezentacji MZK Bydgoszcz dysponowało łącznie trzema wozami 3-członowymi z tego zamówienia[92]. 5 października wozy te rozpoczęły regularne kursy na liniach nr 1 i 4[194]. 5 grudnia podpisano ostatecznie umowę rozszerzającą zamówienie o 3 tramwaje 3-członowe[29]. Ostatni pojazd miał być dostarczony do 30 września 2018, natomiast faktycznie dostawy zakończono 15 maja 2019; o czasie dotarły tylko krótkie tramwaje. Opóźnienia dostaw poszczególnych wozów wynosiły od 44 do 243 dni, w sumie 2291 dni. Naliczone producentowi kary umowne okazały się jednak zdaniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy zbyt wysokie, w wyniku czego Pesa zażądała od miasta zwrotu ponad 17 mln zł[195]. Dzięki dostawom swingów możliwa była kasacja części eksploatowanych tramwajów Konstal 805Na[196].
30 czerwca 2023 roku Swing, któremu patronuje Andrzej Szwalbe, zyskał nowy wygląd, dla uczczenia 100. rocznicy urodzin wybitnego działacza kulturalnego[197]. Pesa wykonała na własny koszt, w uzgodnieniu z MZK Bydgoszcz, okolicznościową okleinę tramwaju, z zachowaniem bezpieczeństwa oryginalnej malatury. Czarno-białe grafiki, dla upamiętnienia Roku Andrzeja Szwalbego, przedstawiają symbolicznie jego wkład w życie muzyczne miasta: na burtach widnieją sylwetki gmachów Opery Nova, Filharmonii Pomorskiej i Akademii Muzycznej oraz zarys klawiatury fortepianu[198].
26 lipca 2022 miasto podpisało Umowę na dostawę 10 tramwajów wraz z opcją na 36 kolejnych sztuk[34]. 21 stycznia 2023 poinformowano o uruchomieniu opcji na dodatkowe 11 sztuk[199], a 30 marca na kolejnych 19[36]. W nocy z 22 na 23 sierpnia 2023 został dostarczony pierwszy tramwaj. Cały kontrakt na dostawę łącznie 40 niskopodłogowych pojazdów (6 trójczłonowych oraz 34 pięcioczłonowych)[200], zgodnie z umową ma zostać sfinalizowany w 2025 roku[201]. W połowie listopada tramwaje z zamówienia podstawowego (10 sztuk) były już dostarczone przewoźnikowi[93].
Królewiec
Sieć tramwajowa w Królewcu powstała w czasie, gdy miasto należało do Prus Wschodnich. Ma ona nietypowy dla Federacji Rosyjskiej rozstaw szyn 1000 mm i zaprojektowana jest dla wagonów o mniejszej niż zazwyczaj w Rosji skrajni. Uwarunkowane historycznie różnice utrudniają władzom miasta swobodne pozyskiwanie taboru. Konstrukcji nowego modelu dla Królewca miał podjąć się Biełkommunmasz z Mińska. Planowano dostawę prototypu na lato bądź jesień 2012, jednak tramwaju nie zbudowano[202].
W 2012 Pesa podpisała kontrakt z Królewcem na dostawę 1 Swinga w wersji trójczłonowej, bazującej na wersji warszawskiej, z opcją zakupu kolejnych[18]. 7 października 2012 pojazd został zaprezentowany w Królewcu. Różnicą jest dostosowanie do rozstawu szyn 1000 mm[18][43].
Pierwszy pojazd dla Rosjan zaprezentowano 14 grudnia 2012 w Toruniu i 17 grudnia 2012 w Bydgoszczy (miasta te mają, podobnie jak Królewiec, torowiska o metrowym rozstawie szyn)[6][80]. Do Królewca tramwaj dotarł 21 grudnia 2012[203], a na ulice wyjechał 28 grudnia[204], na linię nr 5 Bassiejnaja – Miasokombinat[40].
Tramwaj Pesy został kupiony za ok. 1,5 mln euro po połowie z kasy miasta i regionu. Wagon serii BKM-62103 (ros. БКМ-62103) zaproponowany przez Biełkommunmasz miał kosztować ok. 600 tys. euro[202]. 14 sierpnia 2014 władze federalne zakazały władzom Królewca zakupu kolejnych tramwajów z Pesy[205].
W czerwcu 2015, po przejechaniu 94 tys. km, królewiecki Swing został odstawiony do naprawy, po której bezpośrednio nie powrócił do eksploatacji. Wagon jest zbyt ciężki, by wjeżdżać na znajdujące się w mieście drewniane mosty w złym stanie technicznym, jak również zbyt szeroki, by pojawić się na przebudowanej ul. 9 Kwietnia. Ponadto po zmianach w organizacji ruchu na al. Leninowskiej tramwaj musiałby jechać pod prąd, aby skręcić w ul. Bagrationa. W związku z powyższym pojazd nie mógł obsługiwać kilku linii. Dwa razy w miesiącu wóz wyjeżdżał na miasto jako przejazd techniczny[206]. Do regularnego kursowania powrócił dopiero latem 2016 roku i z przerwami kursował do października 2019 kiedy rozpoczął się remont ulicy Kijowskiej na czas którego aż do czerwca 2020 stał w zajezdni[207]. Pomiędzy jesienią 2023 a latem 2024 ponownie nie był eksploatowany[208].
Sofia
W marcu 2013 sofijski operator sieci tramwajowej Stoliczen Elektrotransport wybrał w przetargu na dostawę 20 tramwajów do obsługi sieci 1009 mm ofertę Pesy z modelem Swing w wersji pięcioczłonowej. Wartość kontraktu to 50 mln euro, z czego 33,2 mln euro to koszt pojazdów, a 16,8 mln euro części zamiennych oraz urządzeń do diagnostyki pojazdów[209]. Stosowną umowę podpisano trzy miesiące później[20].
Pierwszy Swing dotarł do Sofii w nocy z 18 na 19 listopada 2013, a 29 listopada miał miejsce uroczysty odbiór w zajezdni Krasna Polyana[210]. 13 stycznia 2014 odbyło się oficjalne przekazanie pierwszego Swinga połączone z uroczystym przejazdem z udziałem władz i mediów. Tego samego dnia rozpoczęto również ruch liniowy[74]. Do kwietnia 2014 dostarczone zostały wszystkie zamówione wówczas pojazdy[26]. Tramwaje zostały skierowane do obsługi linii nr 7[108].
27 stycznia 2016 podpisano umowę na dostawę kolejnych 5 swingów[26]. Ich dostawy rozpoczęły się w czerwcu[211], zaś w październiku dostarczone były wszystkie tramwaje i odbyła się ich uroczysta prezentacja. Tramwaje zostały skierowane do obsługi linii nr 1[108].
29 stycznia 2019 podpisana została z Pesą umowa na dostawę 13 tramwajów 122NaSF2[30]. 28 listopada pierwszy swing z tej dostawy wyjechał na tory w Sofii[212].
W połowie 2020 Pesa złożyła najkorzystniejszą ofertę w przetargu na dostawę kolejnych 25 wozów za cenę ok. 184 mln zł[213]. Ostateczne zawarcie umowy nastąpiło 18 listopada 2021[33]. W wyniku oszczędności miasta zwiększono zamówienie o dodatkowe 4 szt. Łączna liczba w tym pakiecie to 29 szt.[214] Ostatni tramwaj dostarczono 9 lipca 2023[215].
Toruń
18 grudnia 2013 MZK Toruń podpisał umowę z bydgoskim producentem na dostawę 12 tramwajów (6 pięcioczłonowych i 6 trójczłonowych)[21]. 30 września 2014 dostarczono pierwszy tramwaj pięcioczłonowy, a 8 października drugi[21]. 27 października swingi rozpoczęły kursy z pasażerami[216]. 8 stycznia 2015 roku dostarczono ostatni pięcioczłonowy tramwaj[21]. 122NbT zostały skierowane najpierw na linie 3 i 4, jednak docelowo (po zakończeniu remontów) przewidziane są na linie 1 i 5[217]. 12 marca dostarczono pierwszy tramwaj trójczłonowy – 121NbT[21], a 8 kwietnia rozpoczęto jego eksploatację[218]. Dostawy zakończono 8 czerwca 2015[21]. Ten typ jest przeznaczony do obsługi linii 2, 3 i 4[217].
8 kwietnia 2015 MZK podpisał z Pesą umowę na kolejnych 6 pojazdów – 5 tramwajów dwukierunkowych oraz 1 pojazd techniczny. Według umowy miały one zostać dostarczone pod koniec 2015 roku[24]. W budowę tramwajów, poza pracownikami Pesy, zaangażowani byli również pracownicy łódzkiego MPK[177]. W nocy z 4 na 5 grudnia do Torunia dotarł pierwszy z zamówionych dwukierunkowych swingów[95], a w nocy z 23 na 24 grudnia ostatni[96]. 22 grudnia producent dostarczył homologację[219], a 30 grudnia pierwszy dwukierunkowy swing o numerze 313 zadebiutował na linii nr 1[220].
21 lipca 2020 MZK podpisał z Pesą kolejną umowę, przewidującą w ciągu 2 lat dostawę 5 pięcioczłonowych tramwajów niskopodłogowych o długości 32 m[221], przeznaczonych do obsługi nowej trasy na Osiedle Jar. Wartość kontraktu to 46.405.101,75 zł brutto. Pojazdy będą wyposażone w klimatyzację, monitoring wizyjny, komputer pokładowy, WiFi, gniazda ładowania USB, biletomaty, zapowiedzi głosowe i wizualne przystanków, system zliczania pasażerów, monitory reklamowe, a podłoga zostanie wyłożona wykładziną antypoślizgową[222][223]. Pierwszy pojazd z tej dostawy dotarł do Torunia w nocy z 12 na 13 grudnia 2021[224], a 29 grudnia wyruszył na tory[225]. Ostatni wóz z zamówienia dostarczono 25 lutego 2022[99].
8 sierpnia 2024 przewoźnik podpisał umowę ramową na dostawę 20 tramwajów[37].
28 sierpnia MZK podpisał umowę na dostawę 4 tramwajów z opcją na 8 dodatkowych[38].
Łódź
30 grudnia 2014 MPK Łódź podpisało umowę na dostawę 22 swingów. Tramwaje, które zamówiono do obsługi połączenia z Retkini na Olechów[226], miały zostać dostarczone jesienią 2015 roku[22]. W połowie lipca 2015 poinformowano, że termin sierpniowy był umowny, a zgodnie z podpisaną umową wszystkie pojazdy mają zostać dostarczone do 15 listopada. Wówczas pierwszy egzemplarz był na etapie budowy konstrukcji stalowej i planowano, że jego budowa zakończy się pod koniec sierpnia. Na początku września tramwaj miał zostać poddany procesowi homologacji, a 22 września zaprezentowany na targach Trako[227], jednakże tak się nie stało[228]. Ostatecznie pierwszy tramwaj dotarł do Łodzi w nocy z 3 na 4 listopada[229], a w II połowie tego miesiąca uzyskał homologację. Wtedy również producent zobowiązał się do dostawy drugiego egzemplarza do końca miesiąca[230] i rzeczywiście 25 listopada do Łodzi dostarczony został drugi swing. Deklarowano wówczas, że pozostałe sztuki zostaną dostarczone do końca 2015[231]. Na początku grudnia do odbiorcy dotarł 3. tramwaj[232], do połowy tego miesiąca dostarczono 5 wozów[233], a tydzień później w Łodzi znajdowało się 7 egzemplarzy, z których 3 były dopuszczone do ruchu[234]. 23 grudnia, w 117. rocznicę uruchomienia tramwajów elektrycznych w Łodzi, swingi rozpoczęły kursy z pasażerami na linii nr 10 biegnącej trasą W-Z[235]. Do 28 grudnia dostarczono 9 egzemplarzy[236]. Dwa dni później MPK zakończyło działania mające na celu finalizację zakupu z zachowaniem dotacji. W Łodzi znajdowało się wówczas 10 sztuk, a pozostałe tramwaje zostały odebrane przez zamawiającego u producenta[237]. Umożliwiło to zachowanie dofinansowania z Unii Europejskiej, która pokryła 80% kosztu zakupu każdego z tramwajów (5 mln zł z całkowitego kosztu jednego egzemplarza wynoszącego 6,2 mln zł netto), pomimo tego, że nie wszystkie pojazdy były wówczas gotowe. Pozostałe tramwaje miały zostać dostarczone do Łodzi w styczniu 2016[238]. Do 5 stycznia 2016 do Łodzi dostarczono połowę zamówionych tramwajów[186], a w nocy z 29 na 30 stycznia zakończono dostawy[239]. W styczniu okazało się również, że podczas bardziej obfitych opadów śniegu na 4 przystankach linii W-Z może dochodzić do zarysowań nowych wagonów[240]. Na początku lutego wszystkie wozy zostały skierowane do obsługi linii nr 10 biegnącej trasą W-Z[241]. Dzięki dostawom swingów możliwe było wycofanie części tramwajów Konstal 805Na, do listopada 2016 wycofanych zostało 13 sztuk[242].
24 czerwca 2016 jeden ze swingów popsuł się w okolicach skrzyżowania trasy W-Z z ulicą Kilińskiego. Tramwaj został zepchnięty na nieużytkowany tor na al. Kościuszki, gdzie był naprawiany przez mechaników z MPK. Podczas naprawy tramwaj samoistnie ruszył i przejechał 2,5 km przez miasto bez motorniczego, zatrzymując się wskutek wykolejenia na placu Niepodległości[243].
3 kwietnia 2017 miasto zamówiło kolejnych 12 swingów z przeznaczeniem do obsługi linii nr 14[28]. Dostawy rozpoczęto w nocy z 21 na 22 stycznia 2018. Przed ostatecznym odbiorem wszystkie tramwaje muszą przejść test 3 tys. km przejechanych bez awarii[100]. 20 marca nowy pierwszy swing rozpoczął obsługę linii nr 14[244]. 15 października upłynął termin dostawy ostatniego tramwaju, dostarczonych wówczas było 9 z 12 pojazdów[245]. Dostawy wszystkich pojazdów ukończono w połowie grudnia[101]. Dzięki dostawom swingów możliwa była sprzedaż części Konstali 805Na[246].
Jassy
W czerwcu 2020 rumuńskie miasto Jassy podpisało z Pesą umowę na dostawę 16 swingów[31]. W maju 2021 gotowy był pierwszy egzemplarz i rozpoczął on testy w Bydgoszczy[247]. Na początku sierpnia dostarczono dwa pierwsze tramwaje do Jassów[248], 11 sierpnia jeden z nich rozpoczął testy bez pasażerów[249], a 9 września rozpoczęły się jazdy z pasażerami[250]. W grudniu 2021 zakończono dostawy[106].