|
Pełne imię i nazwisko
|
Joseph Georges Philippe Goyette
|
Data i miejsce urodzenia
|
31 października 1933 Lachine
|
Obywatelstwo
|
Kanada
|
Wzrost
|
180 cm
|
Pozycja
|
napastnik (center)
|
Uchwyt
|
lewy
|
Kariera juniorska
|
Lata
|
Klub
|
1950–1952
|
Montreal Nationale
|
1952–1954
|
Montreal Junior Canadiens
|
|
Kariera seniorska
|
|
Kariera trenerska
|
|
Joseph Georges Philippe Goyette (ur. 31 października 1933 w Lachine) – kanadyjski hokeista grający na pozycji napastnika (centra), trener.
Kariera
Phil Goyette karierę sportową rozpoczął w 1950 roku w występującym w lidze QJHL Montreal Nationale, w którym grał do 1952 roku, po czym przeszedł Montreal Junior Canadiens, w którym grał do 1954 roku. Następnie przeszedł na zawodostwo, zostając zawodnikiem występującego w lidze IHL Cincinnati Mohawks, w barwach którego zdobył indywidualne nagrody: James Gatschene Trophy – nagrodę dla najlepszego zawodnika ligi IHL, George H. Wilkinson Trophy: 1955 – nagrodę dla najlepszego punktującego ligi IHL (92 punkty). Następnie w latach 1955–1956 reprezentował barwy występującego w lidze QJHL Montreal Royals. W 1956 roku został zawodnikiem Montreal Canadiens, w którym grał do końca sezonu 1962/1963 oraz czterokrotnie zdobył Puchar Stanleya (1957–1960).
Następnie w latach 1963–1969 reprezentował barwy New York Rangers, a w sezonie 1969/1970 reprezentował barwy St. Louis Blues, w barwach którego, w fazie zasadniczej rozegrał 72 mecze, w których zdobył 78 punktów (29 goli, 49 asyst), natomiast w fazie play-off rozegrał 10 meczów, w których zdobył 3 punkty (2 gole, 1 asysta) oraz spędził 4 minuty na ławce kar, a także dotarł do finału Pucharu Stanleya, w którym przegrał rywalizację 4:0 z Boston Bruins, ale zdobył Lady Byng Trophy – nagrodę na najuczciwszego zawodnika ligi NHL. W latach 1970–1972 był zawodnikiem Buffalo Sabres. Pod koniec sezonu 1971/1972 wrócił do New York Rangers, z którym dotarł do finału Pucharu Stanleya, w którym przegrał rywalizację 4:2 z Boston Bruins, po czym zakończył karierę sportową.
Łącznie w lidze QJHL, w fazie zasadniczej rozegrał 183 mecze, w których zdobył 229 punktów (99 goli, 130 asyst) oraz spędził 69 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 27 meczów, w których zdobył 27 punktów (10 goli, 17 asyst) oraz spędził 4 minuty na ławce kar, w lidze IHL, w fazie zasadniczej rozegrał 57 meczów, w których zdobył 92 punkty (41 goli, 51 asyst) oraz spędził 17 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 10 meczów, w których zdobył 14 punktów (6 goli, 8 asyst) oraz spędził 2 minuty na ławce kar, w lidze QHL, w fazie zasadniczej rozegrał 105 meczów, w których zdobył 65 punktów (32 gole, 33 asysty) oraz spędził 14 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 10 meczów, w których zdobył 18 punktów (10 goli, 8 asyst), w Ed-Cup rozegrał 6 meczów, w których zdobył 4 punkty (1 gol, 3 asysty), w lidze NHL, w fazie zasadniczej rozegrał 941 meczów, w których zdobył 674 punkty (207 goli, 467 asyst) oraz spędził 131 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 94 mecze, w których zdobył 46 punktów (17 goli, 29 asyst) oraz spędził 26 minut na ławce kar.
Kariera trenerska
Phil Goyette po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W 1972 roku został pierwszym trenerem nowo utworzonego klubu ligi NHL, New York Islanders, jednak w 1973 roku, z powodu słabych wyników (6 zwycięstw, 4 remisy, 38 porażek), został zastąpiony przez Earl Ingarfielda.
Statystyki
Klubowe
Trenerskie
Sezon
|
Klub
|
Liga
|
Faza zasadnicza
|
Faza play-off
|
M |
Z |
R |
P |
Pkt |
Miejsce |
M |
Z |
P |
Z% |
Wynik
|
1972/1973 |
New York Islanders |
NHL |
48 |
6 |
4 |
38 |
(30) |
(Zwolniony) |
—
|
Łącznie w NHL |
48 |
6 |
4 |
38 |
30 |
|
—
|
Sukcesy
Zawodnicze
- Montreal Canadiens
- St. Louis Blues
- New York Rangers
Indywidualne
Przypisy
Linki zewnętrzne