Potosí

Potosí^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Boliwia
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	II, IV, VI
Numer ref.	420
Region	Ameryka Łacińska i Karaiby
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1987; na 11. sesji
Obiekt zagrożony	2014-
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Potosí
	; Widok na miasto Potosí
Herb	Flaga
Państwo	Boliwia
Departament	Potosí
Burmistrz	René Joaquino
Powierzchnia	118 km²
Wysokość	3967 m n.p.m.
Populacja (2013); • liczba ludności; • gęstość	; 178 731; 1514 os./km²
Nr kierunkowy	02
	Położenie na mapie Boliwii Potosí
	19°33′S 65°44′W/-19,550000 -65,733333
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Potosí – miasto w Boliwii u podnóża Andów, stolica departamentu Potosí. Położone na wysokości 3967 m n.p.m. Zamieszkuje je 133,3 tys. osób (2001).

Miasto zostało założone w 1545^[1] roku, w okresie „gorączki złota” związanej z odkryciem w pobliżu na zboczach Cerro de Potosí (w keczua: Sumaq Urqu) – zwanej później Cerro Rico (Bogata Góra) – wielkich pokładów srebra w 1544 roku. Kilkaset tysięcy europejskich amatorów szybkiego wzbogacenia się zjechało tu w parę lat. Założono wiele mennic. Do wydobycia kruszcu wykorzystywano niewolników spośród rodowitych mieszkańców. Tysiące z nich zmarło z powodu warunków pracy w tutejszych kopalniach i hutach. W połowie XVII wieku Potosí było najludniejszym miastem amerykańskim^[2]. W 1650 Potosí liczyło ok. 160 000 mieszkańców^[3]. Napływ rabunkowo wydobywanego w Potosi kruszcu zachwiał systemem ekonomicznym całej Europy. Ładunek znajdujący się we wraku statku Nuestra Señora de Atocha zatopionego w 1622 jest typowym przykładem takiego wydobycia. Na jego pokładzie znajdowało się 47 ton srebra oraz 150 tysięcy złotych monet i sztabek. Do dziś w języku hiszpańskim istnieje powiedzenie valer un potosí, czyli „być wartym fortuny”^[4].

Miasto to jest wspomniane w powieści Rękopis znaleziony w Saragossie autorstwa Jana Potockiego.

W XVIII wieku wyczerpały^[1] się złoża srebra i miasto wyludniło się^[3]. Zyski czerpano jeszcze z pozyskiwania cyny. Mimo to miasto zaczęło podupadać ekonomicznie.

Obecnie w mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz drzewny^[5].

Miasto zostało wpisane w 1987 na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[1].

Miasta partnerskie

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Praca zbiorowa: Skarby świata: 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 460. ISBN 978-83-01-16333-4.
↑ Jerzy Makowski: Przyrodnicze uwarunkowania procesów zaludnienia. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 38. ISBN 83-85620-00-1.
↑ ^a ^b Henryk Szlajfer: Rola czynników i uwarunkowań społecznych w procesach zaludniania i zmian ludnościowych. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 49. ISBN 83-85620-00-1.
↑ Grzegorz W.G.W. Kołodko Grzegorz W.G.W., Wędrujący świat, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2008, s. 80, ISBN 978-83-7469-712-5, OCLC 269676449 [dostęp 2021-07-22] .
↑ Potosí, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-05] .