Randy Couture

Randy Couture
Pseudonim	The Natural
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1963 ; Everett
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	185 cm
Masa ciała	93 (2011) kg
Styl walki	zapasy
Klub	Extreme Couture
Zwycięstwa	19
Przez nokauty	7
Przez poddania	4
Porażki	11
Remisy	0
Nieodbyte	0
Dorobek medalowy
	Igrzyska panamerykańskie
	Mistrzostwa panamerykańskie
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Randy Duane Couture^[1] (ur. 22 czerwca 1963 w Everett) – amerykański zapaśnik oraz zawodnik mieszanych sztuk walki, a także aktor filmów akcji. Był wielokrotnym mistrzem wagi półciężkiej i ciężkiej UFC. Jest członkiem Galerii Sław UFC^[2].

Kariera sportowa

Zapasy

W swojej karierze zapaśniczej czterokrotnie zdobył mistrzostwo USA w zapasach w stylu klasycznym: dwukrotnie w kategorii 90 kg (1990, 1993) i dwukrotnie w 97 kg (1997, 1999)^[3]. Dwukrotnie reprezentował kraj na mistrzostwach świata w zapasach i był rezerwowym reprezentantem USA na trzech igrzyskach olimpijskich (1988, 1992, 1996)^[4]. Złoty medalista Igrzysk Panamerykańskich z 1991 roku. Pięciokrotny medalista Mistrzostw Panamerykańskich, złoty z 1991 roku. Trzeci w Pucharze Świata w 1991 i 1992^[2]; piąty w 1990 i 1995^[5] roku.

Mieszane sztuki walki

W swoim debiucie, w 1997 roku wygrał turniej UFC 13. W październiku tego roku, po zwycięstwie nad Maurice’em Smithem, został po raz pierwszy mistrzem UFC wagi ciężkiej. Następnie odszedł z tej organizacji i związał się z japońską organizacją Rings^[3].

W 2000 roku powrócił do UFC i po pokonaniu Kevina Randlemana ponownie został mistrzem wagi ciężkiej. W 2001 roku wystartował w turnieju finałowym Rings, jednak przegrał przez poddanie z Valentijnem Overeemem. Następnie dwukrotnie obronił pas mistrzowski UFC w walkach z Pedro Rizzo, po czym stracił go na rzecz Josha Barnetta. Jednak po tej walce w organizmie Barnetta wykryto niedozwolone substancje, w wyniku czego odebrano mu tytuł i zdyskwalifikowano. W tej sytuacji zorganizowano walkę o wakujący pas mistrzowski i wyznaczono do niej Couture’a oraz Ricco Rodrigueza. Couture doznał dotkliwej porażki.

Wkrótce potem postanowił przenieść się do wagi półciężkiej. W czerwcu 2003 roku pokonał Chucka Liddella w walce o tymczasowy pas mistrzowski. Następnie, we wrześniu 2003 roku, wygrał z mistrzem tej kategorii wagowej, Tito Ortizem, stając się tym samym pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który zdobył pas mistrzowski dwóch kategorii wagowych. Mistrzostwo stracił na rzecz Vitora Belforta, lecz już pół roku później odzyskał je, pokonując Belforta przez techniczny nokaut.

W 2005 roku został trenerem jednej z drużyn w reality show "The Ultimate Fighter". Drugim trenerem został Chuck Liddell i to za nim Couture spotkał się w kolejnej walce − został znokautowany już na początku starcia i stracił pas mistrzowski. Po raz trzeci walczył z Liddellem w lutym 2006 roku. Ponownie przegrał przed czasem, po czym ogłosił zakończenie sportowej kariery.

Powrócił jednak do oktagonu, aby w marcu 2007 roku zmierzyć się z młodszym o 13 lat, 15 kilogramów cięższym i wyższym o 20 centymetrów mistrzem wagi ciężkiej Timem Sylvią. Mimo 43 lat Couture zdominował Sylvię, wygrywając przez jednogłośną decyzję. Został pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który pięciokrotnie sięgnął po pas mistrzowski. W sierpniu 2007 roku, broniąc mistrzostwa, pokonał przez techniczny nokaut Gabriela Gonzagę.

Po tym jak mistrz wagi ciężkiej PRIDE FC Fiodor Jemieljanienko oznajmił, że nie zamierza wiązać się z UFC Couture ponownie ogłosił zakończenie kariery, tłumacząc iż walka z Rosjaninem była jego ostatnim wyzwaniem w MMA. Do tej decyzji skłonił go też konflikt na tle finansowym z władzami UFC. Jednak niecały rok później podpisał z UFC nową umowę na kolejne 3 walki. Pierwsza z nich odbyła się 15 listopada 2008 roku na UFC 91 przeciwko Brockowi Lesnarowi. Jej stawką był tytuł mistrza wagi ciężkiej UFC. Couture przegrał poprzez TKO w drugiej rundzie. Po kolejnej porażce, tym razem z Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą, zdecydował się na powrót do wagi półciężkiej.

14 listopada 2009 roku pokonał przez jednogłośną decyzję Brandona Verę, a 6 lutego 2010 roku przed czasem Marka Colemana. 28 sierpnia 2010 roku wygrał przez poddanie z bokserem Jamesem Toneyem.

30 kwietnia 2011 roku w Toronto podczas UFC 129 został znokautowany kopnięciem frontalnym z wyskoku przez byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej, Lyoto Machidę. Po tej walce blisko 48-letni Couture ogłosił zakończenie sportowej kariery^[6].

Lista osiągnięć

Zapasy:

Igrzyska panamerykańskie
- 1991: 1. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Hawana)

Mistrzostwa Panamerykańskie
- 1990: 2. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Colorado Springs)
- 1991: 1. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny
- 1992: 2. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Albany)
- 1997: 3. miejsce w kat. 97 kg st. klasyczny (San Juan)
- 1998: 2. miejsce w kat. 97 kg st. klasyczny (Winnipeg)

Puchar Świata
- 1991: 3. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Saloniki)
- 1992: 3. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Besançon)

National Collegiate Athletic Association
- 1990, 1991, 1992: NCAA Division I All-American
- 1990: NCAA Division I - 6. miejsce w kat. 86,4 kg
- 1991: NCAA Division I - 2. miejsce w kat. 86,4 kg
- 1992: NCAA Division I - 2. miejsce w kat. 86,4 kg

Mieszane sztuki walki:

1997: UFC 13 - 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
1997-1998: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
2000−2002: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
2001: RINGS King of Kings - finalista turnieju
2003: Tymczasowy mistrz UFC w wadze półciężkiej
2003–2004: Mistrz UFC w wadze półciężkiej
2004–2005: Mistrz UFC w wadze półciężkiej
2007–2008: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
Członek Galerii Sławy UFC

Filmografia

Rok	Film	Rola	Uwagi
2003	Od kołyski aż po grób (Cradle 2 the Grave)	zawodnik
2005	No Rules	Mason
2005	Prowokacja (Today You Die)	ochroniarz Vincenta	Direct-to-video
2006	Vince niepokonany (Invincible)	zawodnik 'Toruci'
2006	Diabli nadali (The King of Queens)	kierowca Priority	odcinek "Fight Schlub" (gościnnie)
2007	Wielki Stach (Big Stan)	Carnahan
2007	Jednostka (The Unit)	sierżant Strickland	odcinki "Paradise Lost", "M.P.s" (gościnnie)
2008	Mistrz (Redbelt)	Dylan Flynn
2008	Król Skorpion 2: Narodziny wojownika	Sargon	Direct-to-video
2010	Niezniszczalni (The Expendables)	Toll Road
2011	Mokra robota (Setup)	Petey
2012	Hijacked. Uprowadzenie (Hijacked)	Paul Ross
2012	Niezniszczalni 2 (The Expendables 2)	Toll Road
2013	Geezers!	Randy
2013	Pod przykryciem (Ambushed)	Jack Reiley	Direct-to-video
2014	Niezniszczalni 3 (The Expendables 3)	Toll Road
2014	Stretch	Jovi	Direct-to-video
2015	"Whose Line Is It Anyway?"	jako on sam	program tv
2015–2017	Hawaii Five-0	Jason Duclair	odcinki "Nanahu", "Lehu a Lehu", "Ka Pono Ku'oko'a", "A'ole e 'olelo mai ana ke ahi ua ana ia" (gościnnie)
2016	Hell’s Kitchen	jako on sam	program tv
	Range 15	jako on sam
	Nine Legends	jako on sam	film dokumentalny
2018	Studenckie życie (The Row)	detektyw Cole
2018	Okrutni jajcarze (Impractical Jokers)	jako on sam	program tv
2018–2019	Gracze (Ballers)	w roli samego siebie
2019	The Hard Way	Toro/Briggs
2022	Kontratak (Blowback)	Jack
2023	Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles)	agent Bill Newsome	odcinek "New Beginnings" (gościnnie)
	Niezniszczalni 4 (Expend4bles)	Toll Road
	Outlaw Johnny Black	Bill Basset
	The Bell Keeper	Hank

Przypisy

↑ Personalidade: Randy Couture (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-24]. (port.).
↑ ^a ^b Randy Couture. Sherdog. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
↑ ^a ^b Randy Couture. Ultimate Fighting Championship. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
↑ Randy Couture. wrestlinghalloffame.org. [dostęp 2011-05-03]. (ang.).
↑ Dane [online], Foeldeak.com [dostęp 2018-02-06] (ang.).
↑ Brian Knapp (2011-05-01): Bloodied GSP Decisions Shields. Sherdog. [dostęp 2011-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).