Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Rezerwat przyrody Łąka Sulistrowicka

Łąka Sulistrowicka
Ilustracja
rezerwat florystyczny
Typ

florystyczny[1]

Podtyp

roślin zielnych i krzewinek[1]

Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Mezoregion

Masyw Ślęży

Data utworzenia

1958

Akt prawny

M.P. z 1958 r. nr 32, poz. 184

Powierzchnia

26,44 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Sobótka
Mapa konturowa gminy Sobótka, blisko dolnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Łąka Sulistrowicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łąka Sulistrowicka”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Łąka Sulistrowicka”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Łąka Sulistrowicka”
Ziemia50°50′21″N 16°43′50″E/50,839167 16,730556

Rezerwat przyrody Łąka Sulistrowickarezerwat florystyczny położony w gminie Sobótka, w powiecie wrocławskim, w województwie dolnośląskim[1], na północny wschód od Raduni, powyżej wsi Sulistrowiczki.

Został powołany w 1958 roku w celu ochrony zbiorowiska roślinności łąkowej z rzadkimi gatunkami roślin[2]. Zajmuje powierzchnię 26,44 ha[3] (akt powołujący podawał 26,37 ha[2]). Obszar rezerwatu jest objęty ochroną czynną[1].

Jego flora odznacza się znacznym bogactwem gatunkowym (237 gatunków roślin naczyniowych) i dużą różnorodnością. Jest jednym z najcenniejszych rezerwatów florystycznych na Dolnym Śląsku, ponieważ rośnie tu 20 prawnie chronionych gatunków roślin naczyniowych, w tym mieczyk błotny, dla którego jest to obecnie jedyne znane stanowisko w kraju. Niestety, wskutek braku właściwej ochrony czynnej na przestrzeni prawie 50 lat, znaczna część łąk uległa naturalnej sukcesji leśnej, co spowodowało zanik wielu rzadkich gatunków (m.in. kosatka kielichowa, tojad pstry, dzwonecznik wonny i dziewięciornik błotny)[4]. Oprócz ocienienia, nadmiar drzew powodował znaczne nagromadzenie opadniętych liści, które utrudniały kiełkowanie nasion i wzrost siewek. Okres ten przetrwały tylko najsilniejsze gatunki łąkowe[5].

Flora

Ważniejsze gatunki:

Fauna

Ważniejsze gatunki:

Przypisy

  1. a b c d Rezerwat przyrody Łąka Sulistrowicka. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-27].
  2. a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 20 marca 1958 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1958 r. nr 32, poz. 184)
  3. Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu nr 7 z dnia 28 stycznia 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Łąka Sulistrowicka” (Dz. Urz. Woj. Doln. z dnia 7 lutego 2011 Nr 28, poz. 351). [dostęp 2019-04-27].
  4. Halina Liberacka, Sylwia Szefer-Michalak (red.), Rezerwaty przyrody województwa dolnośląskiego, Wrocław: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2017, ISBN 978-83-64233-26-5, OCLC 995458161.
  5. Łąka Sulistrowicka [online], przyrodniczo.pl [dostęp 2018-05-08] (pol.).
Kembali kehalaman sebelumnya