Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Romuald Klimowiecki

Romuald Klimowiecki
Ilustracja
Romuald Klimów (ok. 1938)
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1896
Lwów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1959
Warszawa, Polska

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo konstytucyjne i administracyjne
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Profesura

26 marca 1959

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Lwowski
Uniwersytet Warszawski

podpis
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Romuald Władysław Klimowiecki, właśc. Romuald Klimów (ur. 7 lutego 1896 we Lwowie, zm. 13 czerwca 1959 w Warszawie) – polski prawnik, polityk, starosta w okresie II Rzeczypospolitej, profesor nauk prawnych, specjalista prawa konstytucyjnego, państwowego i administracyjnego, sędzia wojskowy w PRL.

Życiorys

Urodził się 7 lutego 1896 we Lwowie jako syn Michała i Emilii z domu Urbanek[1][2][3][4]. Pochodził z rodziny rzemieślniczej. Początkowo uczył się w rodzinnym Lwowie[4]. W 1909 ukończył III klasę w C. K. Gimnazjum w Złoczowie[5]. Później kształcił się w I Wyższym Gimnazjum z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu, gdzie w 1911 ukończył V klasę[6], w 1912 ukończył VI klasę[7], w 1913 ukończył VII klasę[8], a w roku szkolnym 1913/1914 w trakcie VIII klasy wystąpił ze szkoły 30 stycznia 1914[9][4]. Egzamin dojrzałości składał w 1915 w Wiedniu. Podczas trwającej I wojny światowej został wcielony do c. i k. armii i służył w szeregach 30 pułku piechoty w działaniach na froncie włoskim oraz ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy[4].

W latach 1917–1918 studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, następnie naukę kontynuował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując w 1920 dyplom doktora praw[4]. Został przyjęty do Wojska Polskiego i służył we Lwowie: w 4 batalionie uzupełniającym oraz jako sędzia w Wojskowym Sądzie Garnizonowym[4]. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[10][11]. Do 1922 pozostawał w służbie wojskowej w korpusie sądowym. W 1923 posiadał przydział mobilizacyjny do 50 pułku piechoty w Kowlu[12]. W następnym roku otrzymał przydział do 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim[13]. W 1934 jako porucznik rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 98. lokatą w korpusie oficerów taborowych pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów-Miasto z przydziałem mobilizacyjnym do 10 dywizjonu taborów w Przemyślu[14].

Po odejściu z wojska wstąpił do służby samorządowej II Rzeczypospolitej[1]. Od 1923 był zatrudniony w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie oraz jako naczelnik wydziału przemysłowego we lwowskim Urzędzie Miejskim. W latach 1928–1929 pracował jako radca ministerialny w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[4]. Jednocześnie od marca 1924 do września 1928 był starszym asystentem Katedry Prawa Politycznego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. W połowie lat 30. pozostawał pracownikiem naukowym UJK[15]. Od 1935 do 1936 był prezesem klubu sportowego LKS Pogoń Lwów, w tym sekcji piłkarskiej. Był członkiem wydziału honorowego LKS Pogoń Lwów[16].

Na przełomie lat 20./30. pełnił stanowiska w administracji samorządowej, kilkukrotnie obejmując urząd starosty. Najpierw był starostą powiatu wysokomazowieckiego[4]. W kwietniu 1929 został mianowany starostą powiatu sanockiego[17] i sprawował stanowisko do 1932[1][18][19]. W okresie jego urzędowania miał miejsce tzw. Marsz Głodnych w Sanoku, a w opinii nie tylko środowiska robotniczo-komunistycznego, ale również ze strony ruchu narodowego, był obarczony za ostrzelanie protestujących; ponadto zarzucono mu wywieranie presji na nauczycieli przed wyborami do Sejmu RP III kadencji (1930–1935)[20]. W 1930 został wybrany prezesem zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Sanoku[21]. Po zwolnieniu ze stanowiska starosty sanockiego w kwietniu 1932 został mianowany na urząd starosty grodzkiego powiatu lwowskiego[22][23]. W trakcie jego urzędowania w 1933 w konsulacie ZSRR we Lwowie został zabity tamtejszy funkcjonariusz Maiłow[24]. Później pełnił stanowisko starosty powiatu dąbrowskiego w Dąbrowie Tarnowskiej, starosty chrzanowskiego (1935), starosty gorlickiego (od listopada 1935[25] do września 1937[26][27][28]), był inspektorem we Lwowskim Urzędzie Wojewódzkim, od września 1938 starostą powiatu sokalskiego[29][4] oraz od listopada 1938 ponownie starostą powiatu grodzkiego lwowskiego do 1939[30][31][4]. Pełniąc urząd starosty we Lwowie pod koniec 1938 wniósł wniosek o zmianę nazwiska rodowego Klimów na Klimowiecki, Klimski lub Klimowski[32]. Formalnie nazwisko Klimów na Klimowiecki zostało zmienione w kwietniu 1939[33]. 3 sierpnia 1939 rozpoczął 4-tygodniowy urlop wypoczynkowy (jego obowiązki objął wtedy wicestarosta dr Dembowski)[34].

W latach II wojny światowej pracował jako robotnik drogowy w Żółtańcach oraz księgowy we Lwowie i Łańcucie, a także jako nauczyciel[4]. Po zakończeniu wojny został wcielony do ludowego Wojska Polskiego[4]. Od 1945 był sędzią wojskowym. Posiadał dom w Komańczy, który został spalony w nocy 21/22 marca 1946 podczas napadu[35]. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, z której jednak został w 1948 usunięty ze względu na pracę w przedwojennej administracji. W sądownictwie wojskowym pracował w Wojskowym Sądzie Okręgowym jako sędzia od maja 1945 do stycznia 1946 oraz jako wiceprezes tegoż do lutego 1946[4]. Następnie został przeniesiony do Najwyższego Sądu Wojskowego, gdzie był sędzią Wydziału Merytoryczno-Rewizyjnego ds. Szczególnych do marca 1947 oraz zastępcą prezesa ds. Wojskowych oraz wiceprezesem NSW do lipca 1947[4]. Był przewodniczącym składu sędziowskiego w trwającym od 9 lipca 1947 przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie procesie komórki wywiadowczej „Liceum”, w którym 14 osób oskarżono o zbieranie informacji wojskowych, politycznych i gospodarczych na rzecz II Korpusu Polskiego gen. Andersa (oskarżeni byli m.in. oficer Julian Łoziński i artystka malarka Jadwiga Sternin-Matusiewicz)[36]. Był przewodniczącym składu sędziowskiego w rozpoczętym 4 sierpnia 1947 przed WSR w Warszawie przy ul. Leszno procesie pokazowym redaktora naczelnego „Gazety Ludowej”, Zygmunta Augustyńskiego (na ławie oskarżonych zasiedli także ks. Leon Pawlina i funkcjonariusz UBP, któremu zarzucono współpracę z „WiN”, Zygmunt Maciejec)[37][38]; Augustyńskiego skazano na karę 15 lat więzienia, ks. Pawlinę na 5 lat, a Maciejca na karę śmierci[39][40][41][42] (w styczniu 1991 Augustyńskiego całkowicie uniewinnionego wyrokiem Sądu Najwyższego)[43][44]. W sierpniu 1947 był przewodniczącym sądu w Krakowie w procesie II Zarządu WiN (oskarżeni byli bracia Eugeniusz Ralski i Stefan Ralski, Tadeusz Wilczyński)[45]. Jako sędzia NSW delegowany do Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie od 11 sierpnia do 10 września 1947[4]; w tym czasie jako przewodniczący składu sędziowskiego uczestniczył w wydaniu 8 wyroków śmierci za działaczy podziemia niepodległościowego (w tym Edwarda Bzymek-Strzałkowskiego), z których 3 wykonano[46] (13 listopada 1947 straceni zostali Alojzy Kaczmarczyk, Józef Ostafin, Walerian Tumanowicz, skazani wyrokiem WSR w Krakowie 10 września 1947[47][48]). W maju 1948 był przewodniczącym składu sędziowskiego w procesie prezydium tzw. „nielegalnego” Stronnictwa Narodowego (oskarżeni byli m.in. Leon Dziubecki, Marian Podymniak)[49]. Sądził w procesach politycznych, m.in. działaczy konspiracji pomorskiej Jana Pałubickiego i Józefa Chylińskiego oraz Mirosława Kowalskiego[50]. Od lutego 1949 był zatrudniony w sekcji prawnej Departamentu Organizacji i Planowania Ministerstwa Obrony Narodowej[4]. W październiku 1949, w stopniu podpułkownika został zwolniony z zawodowej służby wojskowej po ujawnieniu, że przed wojną był starostą[4].

Grobowiec rodzinny Romualda Klimowieckiego

W 1949 został adiunktem na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i prowadził zajęcia na studiach zaocznych. Związany był też w charakterze zastępcy profesora z innymi uczelniami – w latach 1951–1952 z Uniwersytetem Toruńskim, potem z Uniwersytetem Poznańskim. Od 1951 do 1953 był radcą prawnym w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego[4]. W 1955 w Poznaniu otrzymał stanowisko docenta. Od 1958 oficjalnie na pierwszym etacie pracował na Uniwersytecie Warszawskim. 26 marca 1959, na kilka miesięcy przed śmiercią, otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w Katedrze Prawa Państwowego UW. Specjalizował się w prawie państwowym. Był autorem skryptu Polskie prawo państwowe (1953–1954 wydanie w trzech częściach, 1955 wydanie w dwóch częściach), referatu System organów państwowych w Konstytucji PRL (z Witoldem Zakrzewskim i Andrzejem Burdą; referat przedstawiony został na konferencji konstytucyjnej w 1954 i opublikowany w zbiorze Zagadnienia prawne Konstytucji PRL, tom 2, 1954), podręcznika Polskie prawo państwowe (1959, z Andrzejem Burdą).

Zmarł 13 czerwca 1959 w Warszawie[4]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 115-5-22)[3].

Jego żoną była Genowefa Maria (1894–1982)[3]. Ich synem był Janusz Romuald Klimowiecki (1929–1965, dziennikarz)[51][3][3].

Publikacje

  • Zbiór wypadków z zakresu prawa konstytucyjnego
  • Trybunał kompetencyjny (1927)
  • Postępowanie administracyjne: rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (ogólnem), o postępowaniu karno-administracyjnem i o postępowaniu przymusowem w administracji (1928)
  • Prawo o wykroczeniach: praktyczny podręcznik dla użytku władz administracyjnych Policji Państwowej, sądów i p.p. obrońców karnych wraz z tekstem rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej z 11-go lipca 1932 (1932)
  • Kodeks wyborczy: Ordynacja wyborcza do Sejmu. Ordynacja wyborcza do Senatu. Ustawa o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej (1935)
  • Zarys postępowania karno-administracyjnego (1938)
  • Prawo karno-administracyjne nakazowe w zarządach gminnych (miejskich) województwa lwowskiego (1938)
  • Polskie prawo państwowe (1955)
  • Przewodnik do nauki prawa państwowego (1958)
  • Prawo państwowe (1958, współautor: Andrzej Burda)

Odznaczenie

Przypisy

  1. ↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 12.
  2. ↑ Ogłoszenia. „Nowy Kurier”, s. 12, Nr 274 z 30 listopada 1938. 
  3. ↑ a b c d e Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD KLIMOWIECKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-02-15].
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Aneks. Noty biograficzne sędziów, asesorów i aplikantów WSR w Krakowie. Romuald Klimowiecki. W: Filip Musiał: Polityczny charakter działalności Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie (1946-1955). Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 2004, s. 373.
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1909. Złoczów: 1909, s. 69.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1911. Tarnopol: 1911, s. 111.
  7. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1912. Tarnopol: 1912, s. 67.
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1913. Tarnopol: 1913, s. 75.
  9. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1914. Tarnopol: 1914, s. 90.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 517.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 456.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 267.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 187.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 186, 720.
  15. ↑ Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Skład uniwersytetu w roku akademickim 1935/36. lwow.com.pl. [dostęp 2014-11-18].
  16. ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
  17. ↑ Dr Klimow – starostą w Sanoku. „Chwila”. Nr 3617, s. 1, 19 kwietnia 1929. 
  18. ↑ Wojciech Sołtys, Miasto i jego władze, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 531.
  19. ↑ Marek Drwięga. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 40, 41, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  20. ↑ Tak się robi wybory. „Ziemia Przemyska”. 61, s. 4, 1 listopada 1930. 
  21. ↑ Z Powiatu Sanockiego. „Walka z Pożarem”. 25 i 26, s. 426, maj i czerwiec 1930. 
  22. ↑ Nowy starosta grodzki we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 77 z 5 kwietnia 1932. 
  23. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 101, 15 kwietnia 1932. 
  24. ↑ Wizja lokalna w konsulacie sowieckim. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”. Nr 410, s. 1, 22 października 1933. 
  25. ↑ Kronika Krakowa. Zmiany na stanowisku starostów. „Czas”, s. 10, Nr 327 z 28 listopada 1935. 
  26. ↑ Ingres administratora apostolskiego dla spraw Łemkowszczyzny. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 229 z 6 października 1936. 
  27. ↑ 18 starostów zwolnił Minister Spraw Wewnętrznych. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 206 z 11 września 1937. 
  28. ↑ Pożegnanie starosty gorlickiego Romualda Klimowa przez Rodzinę Urzędniczą. nac.gov.pl. [dostęp 2014-11-18].
  29. ↑ Nowi starostowie w Sokalu, Żółkwi i Zbarażu. „Wschód”. Nr 97, s. 6, 25 września 1938. 
  30. ↑ Zmiana na stanowisku starosty grodzkiego. „Wschód”. Nr 104, s. 3, 13 listopada 1938. 
  31. ↑ Obywatel czeski na F. O. N.. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 85 z 15 kwietnia 1939. 
  32. ↑ Informacja o tym wraz z innymi prośbami o zmianę nazwiska została ogłoszona przez Urząd Wojewódzki we Lwowie na łamach prasy polskiej w listopadzie 1938 roku wraz z nadmienieniem, że w myśl art. 4 ustawy w przedmiocie zmiany nazwisk z dnia 24 października 1919 r. Dz. U. R. P. Nr 88 poz. 478 wolno z ważnych powodów zgłosić przeciw ich uwzględnieniu sprzeciw do Urzędu Wojewódzkiego we Lwowie w ciągu 90 dni od dnia ogłoszenia w Monitorze Polskim, które równocześnie zarządza się. Por. Ogłoszenia. „Nowy Kurier”, s. 12, Nr 274 z 30 listopada 1938. 
  33. ↑ Adam Redzik, Nauczanie i nauka prawa politycznego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, „Przegląd Sejmowy” nr 5 (82), Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2007, ISSN 1230-5502, s. 117.
  34. ↑ Urlop wypoczynkowy starosty grodzkiego we Lwowie. „Wschód”. Nr 142, s. 7, 6 sierpnia 1939. 
  35. ↑ Odsłonięcie pomnika w Komańczy. „Nowiny”, s. 1, Nr 238 z 2 września 1974. 
  36. ↑ Proces komórki wywiadowczej „Liceum”. Na ławie oskarżonych 14 osób. „Gazeta Ludowa”. Nr 187, s. 2, 10 lipca 1947. 
  37. ↑ Redaktor naczelny „Gazety Ludowej” przed sądem. „Życie Warszawy”. Nr 211, s. 2, 3 sierpnia 1947. 
  38. ↑ Proces red. Zygmunta Augustyńskiego. „Gazeta Ludowa”. Nr 211, s. 1, 3 sierpnia 1947. 
  39. ↑ Zygmunt Maciejec. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-03-13].
  40. ↑ Proces pokazowy Zygmunta Augustyńskiego w świetle wybranej prasy polskiej [online], historia.org.pl [dostęp 2018-08-16] (pol.).
  41. ↑ Redaktor Gazety Ludowej stanie przed sądem. „Trybuna Robotnicza”, s. 2, Nr 211 z 3 sierpnia 1947. 
  42. ↑ Naczelny redaktor „Gazety Ludowej” przed sądem. „Dziennik Polski”, s. 2, Nr 210 z 4 sierpnia 1947. 
  43. ↑ IPN – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, zaświadczenie nr 384/02
  44. ↑ Gazeta naprawdę ludowa, „Onet Wiadomości”, 7 grudnia 2009 [dostęp 2018-08-17] (pol.).
  45. ↑ Wielki proces polityczny w Krakowie. „Gazeta Ludowa”. Nr 227, s. 6, 19 sierpnia 1947. 
  46. ↑ Sędziowie Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie. ipn.gov.pl. [dostęp 2014-11-18].
  47. ↑ Krok do ekshumacji szczątków bohaterów. dziennikpolski24.pl, 5 maja 2014. [dostęp 2014-11-18].
  48. ↑ Mogiła pod śmietnikiem. tygodnik.onet.pl, 28 lutego 2013. [dostęp 2014-11-18].
  49. ↑ Anonimowy list z pogróżkami pod adresem Sądu Wojskowego. Czwarty dzień procesu prezydium S. N.. „Życie Warszawy”. Nr 130, s. 2, 12 maja 1948. 
  50. ↑ Żołnierze i działacze konspiracji niepodległościowej – oraz skazani z powodów politycznych – więzieni w Centralnym Więzieniu Karnym we Wronkach i Rawiczu i ZK Poznań 1945-1956. stankiewicze.com. [dostęp 2014-11-18].
  51. ↑ Nekrologia. Janusz Romuald Klimowiecki. „Zeszyty Prasoznawcze”. 4 (26), s. 149, 1965. 
  52. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi w służbie państwowej oraz na polu pracy społecznej”.
  53. ↑ M.P. z 1939 r. nr 29, poz. 50 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  54. ↑ Odznaczenia we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 31 z 9 lutego 1939. 

Bibliografia

Read other articles:

Calapan

Capital of Oriental Mindoro, Philippines This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Calapan – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (October 201...

 

Lunar Sample Laboratory Facility

Lunar Sample Receiving LaboratoryHistoireFondation 1979CadreType Laboratoire, entrepôtDomaine d'activité Géologie de la LuneSiège Centre spatial Lyndon B. JohnsonPays États-UnisCoordonnées 29° 33′ 34″ N, 95° 05′ 00″ OOrganisationOrganisation mère NASAmodifier - modifier le code - modifier Wikidata Le Lunar Sample Laboratory Facility ou LSLF est un centre de l'agence spatiale américaine, la NASA, dans lequel sont conservés et étudiés la majeur...

 

Stasiun Kereta Dalian

Dalian大连Stasiun Kereta DalianLokasiJalan Changjiang, Distrik Zhongshan, Dalian, LiaoningTiongkokKoordinat38°55′29″N 121°37′17″E / 38.92472°N 121.62139°E / 38.92472; 121.62139Koordinat: 38°55′29″N 121°37′17″E / 38.92472°N 121.62139°E / 38.92472; 121.62139Pengelola Kereta api Tiongkok Informasi lainKode stasiun Kode TMIS: 53522 Kode telegraf: DLT Kode pinyin: DLI KlasifikasiKelas satuSejarahDibuka1903Sunting kotak info&...

داغينهام (دائرة انتخابية في المملكة المتحدة)

داغينهامالبلد  المملكة المتحدة المنطقة داجنهام الدائرة الانتخابيةتأسست في 5 يوليو 1945 Abolished 12 أبريل 2010 عدد المقاعد 1 مجلس العموم تعديل - تعديل مصدري - تعديل ويكي بيانات 51°33′18″N 0°09′25″E / 51.555°N 0.157°E / 51.555; 0.157 داغينهام (بالإنجليزية: Dagenham)‏ هي إحدى الدوائر الانتخاب

 

Олексіївка (Кодимська міська громада)

У Вікіпедії є статті про інші населені пункти з такою назвою: Олексіївка. село Олексіївка Країна  Україна Область Одеська область Район  Подільський район Громада Кодимська міська громада Код КАТОТТГ UA51120090110095605 Облікова картка Олексіївка  Основні дані Засноване...

 

Lily Eskelsen García

Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada Desember 2022. Lily Eskelsen GarcíaPresiden National Education AssociationMasa jabatan1 September 2014 – 1 September 2020PendahuluDennis Van RoekelPenggantiRebecca S. Pringle[1] Informasi pribadiLahirLilia Laura Pace1 Mei 1955 (umur 68)Fort ...

Чемериця чорна

?Чемериця чорна Біологічна класифікація Домен: Еукаріоти (Eukaryota) Царство: Рослини (Plantae) — Судинні (Tracheophyta) — Покритонасінні (Angiosperms) — Однодольні (Monocots) Порядок: Лілієцвіті (Liliales) Родина: Мелантієві (Melanthiaceae) Підродина: Melanthieae Рід: Чемериця (Veratrum) Вид: Чемериця чорна Біноміальн

 

ملعب لاوس الوطني

ملعب لاوس الوطنيمعلومات عامةالمنطقة الإدارية فيينتيان البلد  لاوس[1] الاستعمالالرياضة كرة القدم المستضيف دوري لاوس لكرة القدم معلومات أخرىالطاقة الاستيعابية 15٬000 الموقع الجغرافيالإحداثيات 17°58′N 102°37′E / 17.97°N 102.61°E / 17.97; 102.61 — 17°58′08″N 102°36′29″E / ...

 

Houston Apollos (baseball)

For the former hockey team, see Houston Apollos. Houston ApollosInformationLeagueAmerican Association of Professional Baseball (2021) (South Division)LocationHouston, TexasBallparkNoneFounded2002Former league(s) Pecos League (2012-2020) Big States League (2002-2006) Former ballparksCoastal Baseball PakColorsYellow, blue   OwnershipAndrew DunnManagerDavid PetersonWebsiteOfficial website The Houston Apollos were a professional baseball team based in Houston, Texas, that most rece...

Reino de Toro

Atual bandeira do Reino de Toro Reino de Toro (vermelho) desde 1993 O Reino de Toro é um dos quatro reinos tradicionais localizados dentro das fronteiras de Uganda. Ele está localizado na parte sudoeste do país, e tem como sua capital Fort Portal. Os habitantes do reino são cerca de 3% da população total de Uganda. O povo nativo do reino é o Toro (povo) e seu idioma é igualmente chamado Língua Toro. História O reino foi fundado em 1830 quando Kaboyo Olimi I, o filho mais velho do re...

 

Ottoman expeditions to Morocco

Ottoman expeditions to MoroccoOttoman miniature depicting the 1576 capture of Fez.DateJanuary 1554, March 1576LocationKingdom of Fez, Saadi SultanateResult Ottoman Algerian victory Ottoman Algerian forces conquer Fez and install vassal rulers on both expeditions[1][2] Temporary nominal Moroccan recognition of Ottoman suzerainty[3][4][5][6][7][8][9]Belligerents 1554 Expedition Wattasid Sultanate Ottoman Empire Regency of A...

 

Texas annexation

Addition of Texas to the United States of America Boundaries of Texas after the annexation in 1845 The Texas annexation was the 1845 annexation of the Republic of Texas into the United States. Texas was admitted to the Union as the 28th state on December 29, 1845. The Republic of Texas declared independence from the Republic of Mexico on March 2, 1836. It applied for annexation to the United States the same year, but was rejected by the United States Secretary of State. At that time, the majo...

Bouldnor Cliff

Bouldnor CliffBouldnor Battery overlooking the Solent. Bouldnor Cliff lies under the water in front of the cliffs.Shown within the United KingdomLocationBouldnor, Isle of Wight, United KingdomRegionSolentCoordinates50°42′49″N 01°27′50″W / 50.71361°N 1.46389°W / 50.71361; -1.46389HistoryPeriodsMesolithicSite notesConditionSubmerged Bouldnor Cliff is a submerged prehistoric settlement site in the Solent. The site dates from the Mesolithic era and is in approx...

 

The Egoists

2011 filmThe EgoistsFilm posterDirected byRyuichi HirokiWritten byKenji NakagamiProduced byYasushi MinatoyaAkira Morishige[2]StarringAnne SuzukiKengo KoraSora AoiYasushi FuchikamiKaoru KobayashiMako MidoriJun MurakamiToshie NegishiNao OhmoriShûgo OshinariTomorō Taguchi[3]Release date 4 June 2011 (2011-06-04) Running time136 minutesCountryJapan[1]LanguageJapanese[4] The Egoists (Japanese: 軽蔑, Hepburn: Keibetsu, Scorn) is a 2011 Japanese dram...

 

茨城県道145号上吉影岩間線

一般県道 茨城県道145号上吉影岩間線 総延長 23.771 km 実延長 23.616 km 制定年 1959年10月14日 起点 茨城県小美玉市上吉影 終点 茨城県笠間市下郷 接続する主な道路（記法） 国道355号 国道6号 ■テンプレート（■ノート ■使い方） ■PJ道路 茨城県道145号上吉影岩間線笠間市市野谷（2013年5月） 茨城県道145号上吉影岩間線（いばらきけんどう145ごう かみよしかげいわません）�...

Urandangi

Town in Queensland, AustraliaUrandangiQueenslandUrandangi Hotel in 2004UrandangiCoordinates21°36′30″S 138°18′51″E / 21.6083°S 138.3141°E / -21.6083; 138.3141 (Urandangi (town centre))Established1885Postcode(s)4824Time zoneAEST (UTC+10:00)Location 2,007 km (1,247 mi) NW of Brisbane 187 km (116 mi) SW of Mount Isa 159 km (99 mi) W of Dajarra LGA(s)Shire of BouliaState electorate(s)GregoryFederal division(s)Kennedy Urandan...

 

Ehya night

One of the most important traditions among Muslims 18 June 2017 (23 Ramadan 1438 AH): Ehya night ceremony in Jamkaran Mosque, Qom, Iran. On the 19th, 21st and 23rd of Islamic month of Ramadan, Ehya night ceremonies will be held throughout Iran, and people will go to religious places and worship until morning. Ehya (Arabic: احیاء, Persian: اِحیا) or Vigil night[1] (that is, spending the night in prayer and worship) is one of the most important traditions among Shia Muslims. A...

 

Mari (restaurant)

Korean restaurant in New York City MariMari in August 2023Restaurant informationFood typeKoreanStreet address679 Ninth AvenueCityNew York CityStateNew YorkPostal/ZIP Code10036CountryUnited StatesCoordinates40°45′41.6″N 73°59′26.2″W / 40.761556°N 73.990611°W / 40.761556; -73.990611 Mari is a Korean restaurant in New York City.[1][2] The restaurant has received a Michelin star.[3] Time Out New York has rated Mari 5 out of 5 stars.[...

Piazza della Repubblica (Firenze)

Piazza della RepubblicaNomi precedentiPiazza di Mercato Vecchio, piazza degli Amieri, piazza Sant'Andrea, piazza Vittorio Emanuele, piazza Vittorio LocalizzazioneStato Italia Città Firenze QuartiereQuartiere 1 Codice postale50123 Informazioni generaliTipoarea pedonale Lunghezza100 m Superficie7 500 m² Pavimentazionelastrico IntitolazioneRepubblica Italiana CollegamentiIntersezionivia degli Speziali, Calimala, via Pellicceria, via degli Strozzi, via dei Brunelleschi,...

 

Tom Kirdahy

Tom KirdahyKirdahy in 2020BornThomas Joseph Kirdahy (1963-06-18) June 18, 1963 (age 60)Hauppauge, New York, U.S.EducationNew York University (BA, JD)Occupation(s)Theatre producer, lawyerOrganizationTom Kirdahy ProductionsSpouse Terrence McNally ​ ​(m. 2003; died 2020)​Websitewww.tomkirdahyproductions.com Thomas Joseph Kirdahy (born June 18, 1963) is an American Tony and Olivier Award-winning theatrical producer, lawyer, and activist.[1&...

 
Kembali kehalaman sebelumnya