Główny artykuł: Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005.

Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005

2003 2007
Data	19–26 lutego 2005
Gospodarz	Oberstdorf
Dyscyplina	skoki narciarskie
Mężczyźni
konkurs indywidualny na skoczni HS-100	Rok Benkovič
konkurs indywidualny na skoczni HS-137	Janne Ahonen
konkurs drużynowy na skoczni HS-100	Austria
konkurs drużynowy na skoczni HS-137	Austria
Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca	Austria

Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005 – zawody w skokach narciarskich przeprowadzone w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005 między 19 a 26 lutego 2005 na skoczniach w Oberstdorfie.

Rozegrane zostały cztery konkurencje – dwie indywidualne oraz dwie drużynowe. Zarówno indywidualne, jak i drużynowe starty odbyły się na dwóch obiektach – dużym i normalnym, umieszczonych w kompleksie skoczni w Oberstdorfie. O medale mistrzostw świata zawodnicy rywalizowali po raz 32^[a].

W konkurencjach indywidualnych zwyciężyli: Rok Benkovič na skoczni HS 100 oraz Janne Ahonen na skoczni HS 137, natomiast w rywalizacji drużynowej dwukrotnie triumfowała reprezentacja Austrii, która wystartowała w składzie: Martin Höllwarth, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern i Andreas Widhölzl. Po raz drugi w historii mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym przeprowadzono konkursy drużynowe na dwóch skoczniach i jednocześnie po raz pierwszy jedna drużyna zdobyła obydwa złote medale.

Wicemistrzami świata zostali: Jakub Janda na skoczni normalnej oraz Roar Ljøkelsøy na skoczni dużej, zaś w konkurencjach drużynowych: ekipa Niemiec na obiekcie normalnym i Finlandii na dużym. Brązowe medale zdobyli natomiast: w konkursach indywidualnych – Janne Ahonen i Jakub Janda, a w drużynowych zespoły Słowenii i Finlandii.

Po raz drugi w historii, po 1987 roku, konkursy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym przeprowadzono w Oberstdorfie i jednocześnie po raz trzeci, po 1931 i 1987, na terenie Niemiec.

Do zawodów zostało zgłoszonych 87 zawodników z 23 narodowych reprezentacji^[b][1][2].

Obrońcą indywidualnych tytułów mistrza świata był Adam Małysz, który w 2003 roku zdobył złote medale, zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej^[3]. Tytułu drużynowego broniła natomiast drużyna Finlandii, która w składzie: Tami Kiuru, Matti Hautamäki, Arttu Lappi i Janne Ahonen zajęła pierwsze miejsce w konkursie na obiekcie dużym w Val di Fiemme^[4].

Przed rozpoczęciem Mistrzostw Świata 2005 rozegrano 22 indywidualne konkursy Pucharu Świata oraz 2 konkursy drużynowe. W dwunastu konkursach wygrywał Janne Ahonen, w czterech – Adam Małysz, w dwóch – Roar Ljøkelsøy, a po jednych wygranych zawodach mieli na swoim koncie: Martin Höllwarth, Andreas Widhölzl, Jakub Janda, Kazuyoshi Funaki i Matti Hautamäki. W konkursach drużynowych po jednym zwycięstwie miały reprezentacje Niemiec i Austrii^[5]. W indywidualnej klasyfikacji generalnej przed mistrzostwami na pierwszym miejscu plasował się Ahonen, który o 440 punktów wyprzedzał drugiego Höllwartha. Kolejne miejsca zajmowali Ljøkelsøy, Małysz i Janda. Na czele klasyfikacji drużynowej znajdowali się natomiast Austriacy, na drugim miejscu tej klasyfikacji – Finowie, a na trzecim – Niemcy^[6].

W ostatnich konkursach przed mistrzostwami świata, tj. w Sapporo (5-6 lutego) i Pragelato (11-12 lutego) zabrakło wielu zawodników, którzy odpuścili starty w celu przygotowania do głównej imprezy sezonu. Spośród czołówki Pucharu Świata na japońskie konkursy nie pojechało ośmiu skoczków: Janne Ahonen, Adam Małysz, Jakub Janda, Andreas Widhölzl, Matti Hautamäki, Michael Uhrmann, Georg Späth oraz Jernej Damjan^[7][8]. W konkursach w Pragelato ponownie nie wystartowali Ahonen, Späth i Uhrmann, a ponadto między innymi najwyżej sklasyfikowani skoczkowie norwescy, którzy w tym samym czasie startowali w mistrzostwach Norwegii, od których zależał końcowy skład reprezentacji na mistrzostwa świata^[9].

Tuż przed rozegraniem mistrzostw świata szkoleniowiec reprezentacji Norwegii, Mika Kojonkoski poinformował, że jego podopieczni wystartują na mistrzostwach w nowych kombinezonach, które miały pozwolić na większe zatrzymywanie powietrza, w efekcie czego skoki miały być dłuższe^[10].

Faworytami do zwycięstwa w pierwszym konkursie indywidualnym byli tacy zawodnicy jak: Adam Małysz, Janne Ahonen, Martin Höllwarth, Thomas Morgenstern, Michael Uhrmann i Matti Hautamäki. Zdaniem bukmacherów największe szanse na zwycięstwo mieli natomiast: Janne Ahonen, Adam Małysz, Martin Höllwarth, Roar Ljøkelsøy, Michael Uhrmann oraz Martin Schmitt^[11]. Drużynami, które zdaniem ekspertów pretendowały do zdobycia medalu w konkursie drużynowym na skoczni HS 100 były reprezentacje: Austrii, Finlandii, Norwegii, Niemiec^[12], a także Słowenii^[13].

Wśród zawodników, którzy byli typowani jako faworyci zawodów indywidualnych na skoczni dużej znaleźli się: Rok Benkovič, Janne Ahonen, Dmitrij Wasiljew, Sigurd Pettersen, Lars Bystøl^[14] oraz Bjørn Einar Romøren^[15]. Przed ostatnią z rozegranych konkurencji, tj. konkursem drużynowym na obiekcie HS 137 do wywalczenia medali typowane były zespoły: Austrii, Finlandii, Norwegii, Słowenii, Niemiec i Rosji^[16].

Za organizację mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, w tym konkursów skoków odpowiedzialny był miejscowy klub narciarski SC Oberstdorf, którego siedziba znajduje się w tymże mieście pod adresem Enzenspergerweg 10^[17]. Poza samymi zawodami sportowymi, klub zorganizował także atrakcje dla kibiców skoków narciarskich. Jedną z tego typu atrakcji było przeprowadzenie konkursu skoków dla zgromadzonych pod skocznią kibiców. Do tego celu została sprowadzona specjalna 9-metrowa konstrukcja, na której każdy, kto miał ukończone 14 lat, mógł oddać skok^[18].

Do przeprowadzenia transmisji telewizyjnych Unia ds. Masmediów wybrała dwie niemieckie stacje telewizji publicznej – ARD i ZDF. Transmisje zawodów w skokach narciarskich zostały urozmaicone perspektywą z wieży i z zeskoku. Kamera umieszczona na wieży pokazywała fazy skoku od momentu startu z belki do odbicia, a kamera przy zeskoku – dalszą część lotu zawodnika aż do wylądowania. Dodatkową atrakcją były małe kamery zamontowane w butach przedskoczków, dzięki czemu telewidzowie mieli możliwość obejrzenia skoku z perspektywy zawodnika^[19].

Na początku lutego 2005 wydany został okolicznościowy znaczek pocztowy z okazji mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Na znaczku znalazł się wizerunek skoczka narciarskiego oraz skoczni narciarskiej wraz z wieżą. Autorami projektu byli Ernst i Lorli Jünger. Dochód ze sprzedaży znaczków przeznaczono na rzecz organizacji wspierającej pracę wśród młodzieży trenującej sport wyczynowy^[20].

Przed rozpoczęciem mistrzostw sztab organizacyjny przedstawił program wszystkich konkurencji w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005 w Oberstdorfie. Pierwszy oficjalny trening skoków miał miejsce 17 lutego 2005, a ostatnimi zawodami był drużynowy konkurs na skoczni dużej. Łącznie odbyły się cztery konkursy – dwa indywidualne i dwa drużynowe, a także dwie serie kwalifikacyjne, cztery oficjalne treningi i cztery serie próbne przed konkursami^[21].

Poniższa tabela przedstawia szczegółowy wykaz serii skoków przeprowadzonych w ramach mistrzostw świata.

Konkursy skoków na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005 rozegrano na dwóch skoczniach – normalnej i dużej. Obie skocznie usytuowane są w kompleksie skoczni w Oberstdorfie. Na każdym z obiektów rozegrano po dwa konkursy – jeden indywidualny i jeden drużynowy^[21].

Z myślą o mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym przeprowadzono modernizację skoczni w Oberstdorfie. Przebudowa rozpoczęła się wiosną 2003^[22], a zakończyła się w grudniu tego roku. Koszty modernizacji wyniosły 16,6 miliona euro, a głównymi celami przebudowy było wydłużenie rozbiegu, stworzenie nowego profilu skoczni i w efekcie przesunięcie punktu konstrukcyjnego ze 115 na 120 metr. W otoczeniu skoczni powstały także nowe trybuny, na których znalazło się łącznie 23 000 miejsc dla publiczności. Pierwszy skok na zmodernizowanym obiekcie oddał Georg Späth, który lądował na 120 metrze^[23].

	Nazwa skoczni	Miejscowość	Punkt K	HS	Rekord skoczni[d]
	Allgäu Arena	Oberstdorf	K-90	HS 100	101,5 m[24][e]	Frank Löffler	04.08.2002
	Große Schattenbergschanze	Oberstdorf	K-120	HS 137	143,5 m[24]	Sigurd Pettersen	29.12.2003

Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na mistrzostwach świata w Oberstdorfie był Ralf Schmid oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Funkcję asystenta Waltera Hofera pełnił Miran Tepeš. Sędzią technicznym zawodów był Paul Ganzenhuber, a jego asystentem Włoch, Sandro Dalle Ave.

Skład sędziowski poszczególnych konkursów przedstawia poniższa tabela:

Sędzia	Kraj	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. HS 100[25]	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. druż. HS 100[1]	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. HS 137[26]	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. druż. HS 100[27]
James Colby	Stany Zjednoczone	B	C	E	–
Rolf Feuchtenberger	Niemcy	D	E	A	B
Norihiro Kanno	Japonia	E	–	B	C
Sigbjørn Normann	Norwegia	A	B	D	E
Stanislav Slavík	Czechy	C	D	–	A
Fredi Zarucchi	Szwajcaria	–	A	C	D

Pierwszymi zawodami w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005 był konkurs indywidualny na skoczni normalnej, który rozpoczął się 19 lutego o godzinie 16:00 czasu lokalnego^[28]. Jeśli chodzi o warunki atmosferyczne na początku rywalizacji, to temperatura powietrza wynosiła -1 °C oraz wiał niewielki wiatr. Jury konkursu ustawiło rozbieg na piątej platformie startowej^[29]. Jako pierwszy wystartował zawodnik koreański, Choi Yong-jik, który uzyskał 92 metry. Dawało mu to pierwszą pozycję aż do skoku piątego skoczka, Davida Lazzaroni, który lądował pół metra dalej od Koreańczyka i tym samym został nowym liderem konkursu. Z numerem dziesiątym wystartował Marcin Bachleda, który dzięki odległości 94,5 m objął prowadzenie. Bachledy nie wyprzedzili kolejni zawodnicy, w tym między innymi Martin Schmitt po skoku na 93,5 metra. Polak pozostawał na pierwszej pozycji aż do skoku 27. zawodnika konkursu, Roka Benkoviča, który uzyskując 101 metrów wyrównał dotychczasowy rekord skoczni Franka Löfflera, dzięki czemu został nowym liderem konkursu z przewagą 14,5 punktu nad drugim w klasyfikacji Bachledą. Dwóch kolejnych zawodników, tj. Dmitrij Wasiljew i Bjørn Einar Romøren także oddali dalekie skoki – odpowiednio 97,5 oraz 98,5 m, jednak nie były to wystarczające odległości, aby wyprzedzić prowadzącego Słoweńca i w efekcie Wasiljew i Romøren plasowali się tuż za Słoweńcem. Następnie warunki atmosferyczne w Oberstdorfie pogorszyły się, czego skutkiem były krótsze skoki kolejnych zawodników. Startujący z 36. numerem startowym Słoweniec Jernej Damjan uzyskał natomiast 99,5 metra, co pozwoliło mu zająć trzecie miejsce za prowadzącymi Benkovičem i Romørenem. Po kilka metrów mniej uzyskali kolejni zawodnicy – Lars Bystøl (94,5 m) oraz Georg Späth (97 m). Ostatnią dziesiątkę pierwszej serii rozpoczął Risto Jussilainen, który lądował na 97,5 metrze. Startujący bezpośrednio po nim Michael Uhrmann uzyskał rezultat o metr gorszy od Fina, a kolejny skoczek Matti Hautamäki lądował od niego 2 metry bliżej. Kolejni zawodnicy uzyskiwali porównywalne próby. Andreas Widhölzl osiągnął 94,5 metra, Thomas Morgenstern – 95 metrów, Jakub Janda – 96 metrów, broniący tytułu mistrza świata Adam Małysz – 94,5 metra, Roar Ljøkelsøy – 96,5 metra, Martin Höllwarth – 95,5 metra, a Janne Ahonen – 97 metrów. Końcowa grupa zawodników startujących w pierwszej serii skakała przy niekorzystnym wietrze, co mogło wpłynąć na uzyskiwane odległości^[30]. Po pierwszej serii pierwsze miejsce zajmował Rok Benkovič, a kolejne miejsca przypadały Bjørnowi Einarowi Romørenowi i Jernejowi Damjanowi^[29].

Przed rozpoczęciem drugiej serii konkursowej jury podwyższyło belkę startową do pozycji 6. Do startu w serii finałowej zostało dopuszczonych 31 zawodników, z uwagi na to, że dwóch zawodników, tj. Iwan Karaułow i Andreas Küttel zajęło ostatnie miejsce premiowane awansem do drugiej serii. Jako pierwszy skok oddał Karaułow, który uzyskał 90 metrów. Küttel lądował 4,5 metra dalej, dzięki czemu wyprzedził Kazacha oraz kilku innych zawodników. Zmiana lidera nastąpiła po skoku Akiry Higashiego, który uzyskał tę samą odległość co Szwajcar, lecz po pierwszej serii miał nad nim wystarczająco dużą przewagę punktową. Metr dalej od Higashiego lądował kolejny ze skoczków Jussi Hautamäki i objął prowadzenie w konkursie. Startujący tuż po nim Norweg Sigurd Pettersen uzyskał rezultat o pół metra gorszy, jednak mimo to wyprzedził Hautamäkiego. Zmiana na czele stawki nastąpiła po próbie Wolfganga Loitzla, który plasował się na 22. miejscu po skoku na 93 metry w pierwszej serii. Austriak poprawił się w serii finałowej o 1,5 metra i objął prowadzenie o 4,5 punktu nad Pettersenem. Odległość 93 metry uzyskał Martin Schmitt i plasował się na drugim miejscu. Następnie zmieniły się warunki wietrzne, w związku z czym jury wstrzymało konkurs. Po jego wznowieniu na belce startowej zasiadł Andreas Widhölzl i uzyskał 86 metrów. Kolejnym z zawodników był Adam Małysz. Reprezentant Polski wylądował na 93 metrze i ex aequo z Loitzlem prowadził w konkursie. Po skoku Małysza rozpoczęła się seria znacznie słabszych prób zawodników, w tym między innymi Thomasa Morgensterna (89,5 m), Martina Höllwartha (92 m) i Roara Ljøkelsøya (90,5 m). Zmiana na czele zawodów miała miejsce po skoku zajmującego siódmą pozycję po pierwszej serii, Georga Spätha. Odległość uzyskana przez Niemca to 92 metry. Startujący po nim Jakub Janda uzyskał rezultat o pół metra gorszy, jednak dzięki lepszym notom sędziowskim objął prowadzenie. Taką samą odległość jak Späth uzyskał Janne Ahonen i o 0,5 punktu przegrał z prowadzącym Jandą. Trzeci po pierwszej serii Jernej Damjan lądował pół metra przed punktem konstrukcyjnym skoczni w Oberstdorfie, w efekcie czego zajmował czwarte miejsce wraz z Loitzlem i Małyszem. Taką samą odległość uzyskał również Bjørn Einar Romøren i zajmował trzecie miejsce za Jandą i Ahonenem. Zwycięzca pierwszej serii konkursowej, Rok Benkovič skoczył 91 metrów, co wystarczyło, aby wyprzedzić Jandę o 6,5 punktu i tym samym zdobyć złoty medal mistrzostw świata na skoczni normalnej^[29]. Złoty medal Roka Benkoviča był jednocześnie pierwszym w historii skoków narciarskich medalem tego kruszcu, wywalczonym przez reprezentanta Słowenii^[f][31].

Dzień po konkursie indywidualnym odbył się konkurs drużynowy na tej samej skoczni (HS 100). W serii próbnej, zakończonej na pół godziny przed zawodami drużynowymi najdłuższy skok oddał Rok Benkovič. Słoweniec uzyskał 102 metry^[32], co było najdłuższą w historii odległością uzyskaną na tym obiekcie. Wynik ten nie został jednak oficjalnie uznany za rekord skoczni z uwagi na fakt, że próba Benkoviča nie miała miejsca w serii konkursowej^[33]. Do konkursu zostało zgłoszonych 16 ekip, z czego sklasyfikowanych zostało 15. Do konkursu mimo zgłoszenia nie przystąpili skoczkowie ukraińscy. W pierwszej grupie zawodników najdalszy skok oddał Wolfgang Loitzl, który uzyskał 97,5 metra. Drugą odległość uzyskał Lars Bystøl (95 m), a trzecią Matti Hautamäki (91,5 m). W drugiej rundzie większość z zawodników lądowała przed punktem konstrukcyjnym. Jedynym zawodnikiem, który uzyskał odległość lepszą niż 90 metrów był Martin Schmitt, dzięki czemu drużyna Niemiec awansowała na drugą pozycję, tracąc do prowadzących Austriaków 12,5 punktu^[34]. W tej grupie zawodników wystartował także reprezentant Norwegii – Sigurd Pettersen. Uzyskał odległość 65,5 metra i na dodatek został zdyskwalifikowany za nieodpowiednią wagę w stosunku do stosowanych nart^[35]. Dyskwalifikacja Pettersena spowodowała spadek reprezentacji Norwegii o dziewięć pozycji. Najdłuższy skok trzeciej kolejki oddał Thomas Morgenstern – 100 metrów. Rezultat gorszy o 3 metry uzyskał Rok Benkovič, a 95 metrów skoczył Adam Małysz. W klasyfikacji po trzech skokach na prowadzeniu była drużyna Austrii przed Niemcami i Finami. Najlepszym skoczkiem ostatniej kolejki pierwszej serii konkursowej okazał się Jernej Damjan, który wylądował na 98 metrze. Metr bliżej skoczył Roar Ljøkelsøy, jednak z uwagi na dużą stratę spowodowaną dyskwalifikacją Pettersena, nie pozwoliło to na awans do serii finałowej. Na półmetku rywalizacji w pierwszej trójce plasowały się ekipy Austrii, Niemiec i Finlandii. Do drugiej serii nie weszły reprezentacje: Japonii, Korei Południowej, Kazachstanu, Norwegii, Białorusi, Chin i Włoch^[34].

Seria finałowa konkursu drużynowego miała rozpocząć się o godzinie 16:45 czasu lokalnego. Z powodu śnieżycy została jednak przełożona i ostatecznie rozpoczęła się o godzinie 17:00 z platformy startowej nr 8^[34] skokiem Ildara Fatkullina na 87,5 metra. W tej rundzie dalej skoczyło tylko dwóch zawodników – Matti Hautamäki (92,5 m) oraz Wolfgang Loitzl (93 m). W drugiej kolejce trzem zawodnikom udało się pokonać granicę 90 metrów. Pierwszym skoczkiem, który tego dokonał, był Jure Bogataj, uzyskując 91 metrów. Dalej od Słoweńca skoczył trzeci zawodnik od końca, reprezentujący Niemcy Martin Schmitt, który lądował 4,5 metra dalej od Bogataja. Rezultat Schmitta był najlepszą odległością drugiej kolejki serii finałowej. Ostatni ze skoczków, Andreas Widhölzl uzyskał 91,5 metra, co było drugą odległością tej rundy. Przed trzecią turą jury postanowiło podnieść rozbieg do 11. platformy startowej. Rundę otwarł Dienis Korniłow, który wylądował na 91 metrze. Tę odległość wyrównał Adam Małysz, a pokonał ją Rok Benkovič (94,5 m), który uzyskał najlepszy wynik w tej grupie zawodników. Skok za punktem K wykonał również Michael Uhrmann (92 m)^[1]. Przed rozpoczęciem ostatniej kolejki nastąpiła przerwa techniczna związana z padającym śniegiem. Po przerwie konkurs wznowiono i w ostatniej grupie skoczków wszyscy uzyskali bądź pokonali punkt konstrukcyjny skoczni w Oberstdorfie. Jako pierwszy na belce startowej usiadł Andreas Küttel, który uzyskał 95 metrów. Kolejnym zawodnikiem był Jakub Janda, który lądował pół metra dalej od Küttela. Startujący po Jandzie Robert Mateja uzyskał równo 90 metrów, co pozwoliło na wyprzedzenie zarówno reprezentacji Czech jak i Szwajcarii. Po skoku kolejnego zawodnika, Dmitrija Wasiljewa na 96,5 metra polską drużynę na prowadzeniu zmieniła reprezentacja Rosji. Czwarty skoczek od końca, Janne Ahonen uzyskał 97 metrów, dzięki czemu Finlandia plasowała się na pierwszej pozycji. Dwa metry krócej skoczył Jernej Damjan, jednak dzięki przewadze punktowej z poprzednich rund, wystarczyło to, aby Słoweńcy objęli prowadzenie. Najlepszy rezultat całej serii finałowej i jednocześnie drugi w całym konkursie uzyskał przedostatni ze skoczków, którym był Georg Späth. Niemiec skoczył 99 metrów, dzięki czemu ekipa niemiecka wyprzedziła Słowenię o 34,5 punktu. Ostatni zawodnik konkursu, Martin Höllwarth lądował co prawda 1,5 metra bliżej od Spätha, ale wystarczyło to do zdobycia tytułu mistrzowskiego^[34]. Tym samym reprezentacja Austrii po raz trzeci zdobyła złoty medal w konkursach drużynowych przeprowadzanych w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym^[31].

Na 25 lutego zaplanowano drugi z konkursów indywidualnych, tym razem na skoczni dużej. Pierwotnie konkurs miał rozpocząć się o godzinie 17:00, jednak jury postanowiło przełożyć rozpoczęcie zawodów o pół godziny, aby zapewnić start wszystkich zawodników w porównywalnych warunkach atmosferycznych. W trakcie pierwszej serii konkursowej rozbieg został ustawiony na 17. pozycji startowej. Zawody otworzył reprezentant Francji, David Lazzaroni, który skoczył 114 metrów. Francuz był na prowadzeniu do skoku szóstego w kolejności Iwana Karaułowa, który wylądował pół metra za punktem konstrukcyjnym. Identyczną odległość uzyskał 13. zawodnik Emmanuel Chedal, jednak uzyskał wyższe o 1 punkt noty za styl i dzięki temu wyprzedził reprezentanta Kazachstanu. Startujący bezpośrednio po Chedalu Antonín Hájek został nowym liderem konkursu, uzyskując 125,5 metra. Z numerem 19. wystartował skoczek niemiecki, Martin Schmitt, który jako pierwszy przekroczył barierę 130 metrów, lądując dwa metry za nią. Niemiec objął prowadzenie, którego nie oddał do 28. skoku w konkursie w wykonaniu mistrza świata ze skoczni normalnej, Roka Benkoviča. Słoweniec skoczył 137,5 metra i o 10,9 punktu wyprzedził dotychczas prowadzącego Schmitta. Ex aequo z Niemcem na drugim miejscu znalazł się następny z zawodników, Bjørn Einar Romøren, który oddał skok na tę samą odległość i otrzymał taką samą sumę punktów za styl co Schmitt. Zmiana na czele klasyfikacji konkursu nastąpiła po skoku kolejnego z zawodników norweskich, Sigurda Pettersena, który wylądował na 134 metrze. Skaczący z numerem 35. Wolfgang Loitzl był lepszy o 1,5 metra od Pettersena i objął prowadzenie. Następny w kolejności Jernej Damjan po skoku na 133 metry plasował się na trzecim miejscu za Benkovičem i Pettersenem. Dwaj następni zawodnicy – Noriaki Kasai i Daiki Itō, obaj reprezentanci Japonii, uzyskali krótsze odległości, w efekcie czego zajęli dalsze miejsca i nie awansowali do serii finałowej. Startujący po Japończykach Lars Bystøl skoczył natomiast kilkanaście metrów dalej, uzyskując 137,5 metra i został nowym liderem zawodów wspólnie z Benkovičem. Norwega i Słoweńca nie wyprzedzili następni skoczkowie – Georg Späth (130 m), Risto Jussilainen (136,5 m), Michael Uhrmann (129,5 m), Matti Hautamäki (136,5 m), Andreas Widhölzl (127 m) oraz Thomas Morgenstern (132,5 m). Lepszy od prowadzącej dwójki okazał się jednak startujący z 46. numerem Jakub Janda. Czeski skoczek uzyskał 138 metrów, co pozwoliło wyprzedzić dotychczasowych liderów o 0,9 punktu. Po Jandzie swój skok oddał Adam Małysz, który lądował o pół metra dalej niż Czech, dzięki czemu objął prowadzenie. Zajmujący trzecią pozycję w Pucharze Świata, Roar Ljøkelsøy jako pierwszy zawodnik konkursu przekroczył o pół metra granicę 140 metrów. Dawało mu to przewagę 5,6 punktu nad drugim Małyszem. Cztery metry bliżej lądował wicelider Pucharu Świata, Martin Höllwarth i po swoim skoku plasował się na siódmej pozycji. Ostatni zawodnik pierwszej serii konkursowej, Janne Ahonen uzyskał najlepszą odległość tej serii, lądując na 141,5 metrze i wyprzedzając Ljøkelsøya o 0,3 punktu. Na półmetku zawodów prowadził zatem Ahonen, przed Ljøkelsøyem i Małyszem. Strata dziesiątego w klasyfikacji Risto Jussilainena do trzeciego Adama Małysza wynosiła 4,6 punktu, co zapowiadało zaciętą rywalizację o pozycje medalowe w serii drugiej^[36].

Finałowa seria drugiego z konkursów indywidualnych rozpoczęła się o godzinie 18:25 czasu miejscowego^[26]. Pierwszym z zawodników był zajmujący 30. lokatę po pierwszej serii Jure Bogataj. Słoweniec uzyskał 121,5 metra, co nie pozwoliło mu na długie prowadzenie w konkursie, ponieważ startujący bezpośrednio po nim Andreas Küttel lądował 10 metrów dalej. Zmiana lidera nastąpiła po skokach siedmiu zawodników, a skoczkiem, który objął wówczas prowadzenie był Andreas Widhölzl po skoku na 129 metrów. Kolejni zawodnicy nie byli w stanie przeskoczyć prowadzącej dwójki zawodników, gdyż większość z nich lądowała niewiele powyżej 120 metrów. Zmiana nastąpiła po skokach dwóch reprezentantów Niemiec – Michaela Uhrmanna i Martina Schmitta. Najpierw Uhrmann uzyskał 130,5 metra, a później Schmitt – 125 m, dzięki czemu pierwsze dwa miejsca należały do Niemców. Po pierwszej serii czternaste miejsce ex aequo ze Schmittem zajmował Bjørn Einar Romøren. Po skoku na 130,5 metra Norweg wyprzedził prowadzących skoczków niemieckich. Romørena wyprzedzali następni zawodnicy, kolejno: Sigurd Pettersen po skoku na 136,5 metra, Risto Jussilainen po skoku o pół metra dłuższym oraz Wolfgang Loitzl i Matti Hautamäki (obaj po 136 metrów). Następnie liderem został Rok Benkovič, który jako pierwszy zawodnik drugiej serii osiągnął 140 metrów. Trzy metry dalej skoczył zajmujący wspólnie z Benkovičem piąte miejsce po pierwszej rundzie – Lars Bystøl. Norweg objął prowadzenie mimo niskich not sędziowskich w porównaniu do Słoweńca. Czwarty skoczek pierwszej serii, Jakub Janda uzyskał 141 metrów i za sprawą not za styl po 19,0 i 19,5 punktu, objął prowadzenie w konkursie, wyprzedzając Bystøla o 3,8 punktu. Następnie na belce startowej zasiadł reprezentant Polski, Adam Małysz. Zawodnik z Wisły lądował znacznie bliżej od poprzedzających go zawodników (129 metrów), w wyniku czego plasował się na dziewiątym miejscu po swoim skoku. Drugi zawodnik po pierwszej serii, Roar Ljøkelsøy uzyskał 138,5 metra i o 3 punkty wyprzedził dotychczasowego lidera zawodów, Jandę^[36]. Jednocześnie Ljøkelsøy jako jedyny skoczek w całym konkursie otrzymał 10 not sędziowskich po 19,5 punktu^[26]. Na starcie pozostał ostatni ze skoczków, Janne Ahonen. Fin oddał drugi co do długości skok serii finałowej, ustępując pół metra Bystølowi. Wystarczyło to, aby Ahonen został indywidualnym mistrzem świata na dużej skoczni^[36], czyniąc to po raz drugi w swojej karierze^[31].

Ostatnim konkursem rozegranym w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2005 w Oberstdorfie były zawody drużynowe na obiekcie HS 137. Zgodnie z wcześniej ustalonym programem zawodów, powinny one rozpocząć się o godzinie 16:00, jednak z powodu silnego wiatru przełożono konkurs na godzinę 17:00. Tę decyzję jury podjęło już w trakcie serii próbnej przed zawodami, która została przerwana po skokach 36 z 60 zawodników^[37]. Podczas serii próbnej doszło do upadku Antonína Hájka, który został przewieziony do szpitala. W związku z tym w składzie drużyny czeskiej nastąpiła zmiana i zamiast Hájka w zespole znalazł się Lukáš Hlava^[38]. Zawody z 16. platformy startowej rozpoczął Chińczyk Li Chengbo, który uzyskał 75 metrów. Jako drugi zaprezentował się Iwan Sobolew, który skoczył 15 metrów dalej, co pozwoliło drużynie Białorusi na objęcie prowadzenia. Pierwszy skok na 120 metrów oddał szósty w kolejności zawodnik, reprezentant Rosji – Ildar Fatkullin. Dalej o 4,5 metra lądował Szwajcar Andreas Küttel. Najdłuższy skok pierwszej kolejki oddał natomiast skoczek norweski, Bjørn Einar Romøren, który uzyskał 136,5 metra. W tej grupie skoczków jeszcze dwóch zawodników przekroczyło granicę 130 metrów – Risto Jussilainen (130,5 m) oraz Wolfgang Loitzl (131 m). Sprawiło to, że po pierwszej kolejce na prowadzeniu znalazła się drużyna Norwegii przed Austrią i Finlandią. W drugiej rundzie pięciu zawodników osiągnęło wynik ponad 120 metrów. Jako pierwszy dokonał tego reprezentant Szwajcarii, Michael Möllinger (122 m). Następnie skoki za punktem K oddali: Takanobu Okabe (120,5 m) oraz Sigurd Pettersen (123,5 m). Dwóch ostatnich zawodników, tj. Tami Kiuru i Andreas Widhölzl skoczyło natomiast 131 metrów, co pozwoliło ich drużynom zdobyć przewagę punktową nad pozostałymi zespołami. Na półmetku pierwszej serii konkursowej liderami byli Austriacy, na drugim miejscu plasowali się Finowie, a na trzecim – Norwegowie. Drugi zawodnik trzeciej rundy, reprezentujący Białoruś Piotr Czaadajew osiągnął 127,5 metra, jednak został zdyskwalifikowany za zbyt długie narty w stosunku do wagi skoczka, w efekcie czego drużyna białoruska spadła na ostatnią pozycję. Kolejne skoki powyżej 120 metrów zaliczyli ósmy i dziewiąty w kolejności, Jernej Damjan (128 m) i Jan Matura (122,5 m). Startujący z 12. numerem Lars Bystøl jako pierwszy zawodnik swojej grupy przekroczył 130 metrów, lądując sześć metrów za tą odległością. Kolejny ze skoczków, Michael Uhrmann zaliczył 127 metrów. Najdłuższą odległość osiągnął Matti Hautamäki, uzyskując 139,5 metra. Tego rezultatu nie poprawił ostatni z zawodników w tej grupie, Thomas Morgenstern, który lądował 4,5 metra bliżej. W klasyfikacji po trzech skokach Finlandia wyprzedziła Austrię, a Norwegia nadal pozostawała na trzecim miejscu. W rundzie kończącej pierwszą serię konkursową siedmiu zawodnikom udało się przekroczyć granicę 130 metrów. Pierwszym zawodnikiem, który tego dokonał był Dmitrij Wasiljew (131 m). 8,5 metra dalej lądował Rok Benkovič, który wyrównując rezultat osiągnięty przez Mattiego Hautamäki, stał się najlepszym zawodnikiem pierwszej rundy. Dwaj kolejni zawodnicy, tj. Jakub Janda i Adam Małysz lądowali niewiele bliżej od Benkoviča. Czech uzyskał 138,5 metra, a Polak – 136,5. Spośród czterech zawodników kończących pierwszą serię zawodów drużynowych, najlepiej spisał się Martin Höllwarth, który uzyskał 138,5 metra. Cztery metry bliżej lądował Georg Späth, a 4,5 metra bliżej – Roar Ljøkelsøy. Bariery 130 metrów nie pokonał natomiast indywidualny mistrz świata, Janne Ahonen, który uzyskał 129,5 metra. Odległość Fina przy jednoczesnym lepszym skoku Austriaka spowodowała, że na półmetku rywalizacji pierwsze miejsce zajmowała drużyna austriacka, która wyprzedzała ekipę fińską i norweską. Do startu w serii finałowej nie została dopuszczona drużyna polska, która o 0,1 punktu przegrała 8. miejsce na rzecz Szwajcarii, a także zespoły: Japonii, Kazachstanu, Włoch, Korei Południowej, Chin i Białorusi^[39].

Przed rozpoczęciem serii finałowej sędziowie podwyższyli najazd. Jako pierwszy skok oddał Ildar Fatkullin i lądował pół metra za 130 metrem. Rezultat lepszy o metr osiągnął kolejny z zawodników – Andreas Küttel. Skoki powyżej 130 metrów uzyskali również: Risto Jussilainen, którego 134,5 metra było najlepszym wynikiem kolejki oraz Bjørn Einar Romøren (133,5 m) i Wolfgang Loitzl (132 m). Po pierwszej grupie zawodników w serii finałowej pierwsze miejsce zajmowała reprezentacja Austrii, która wyprzedzała Finlandię i Norwegię. W drugiej turze pięciu zawodników osiągnęło rezultat większy bądź równy 120 m. Pierwszym, który tego dokonał był Michael Möllinger, który skoczył 124 metry. Następnie Sigurd Pettersen uzyskał 128,5 metra, a Tami Kiuru – 126 metrów. Różnica punktowa pomiędzy tymi dwoma zawodnikami spowodowała, że drużyna norweska o 0,3 punktu wyprzedziła ekipę fińską. Najlepszy wynik tej grupy zawodników, a jednocześnie jedyny skok powyżej 130 metrów zaprezentował Andreas Widhölzl, uzyskując 135,5 metra. Przed trzecią kolejką jury postanowiło podnieść rozbieg do 18. platformy startowej. Spośród ośmiu zawodników, sześciu udało się przekroczyć 120 metrów, a trzem udało się ponadto pokonać granicę 130 metrów. Pierwszy skok powyżej 130 metrów zaprezentował Lars Bystøl, który wylądował 1,5 metra za tą granicą. Najdłuższy skok kolejki oddał natomiast Matti Hautamäki, który podobnie jak w pierwszej serii skoczył 139,5 metra. Dwa metry bliżej od Fina lądował Thomas Morgenstern. W efekcie na czele klasyfikacji po siedmiu skokach plasowała się Austria przed Finlandią i Norwegią. Ostatnią kolejkę, w której zawodnicy startowali w odwrotnej kolejności do zajmowanych miejsc, rozpoczął Jakub Janda skokiem na 128,5 metra. O 2,5 metra bliżej skoczył Dmitrij Wasiljew, jednak wystarczyło do drużynie rosyjskiej do objęcia prowadzenia. Ekipy rosyjskiej nie wyprzedziła drużyna Szwajcarii, w której Simon Ammann lądował na 120 metrze, co spowodowało, że jego drużyna przegrała z Rosjanami o 0,7 punktu. Kolejnym z zawodników był Georg Späth, który skokiem na 128 metrów zapewnił swojej drużynie miejsce w pierwszej piątce. Ostatnich czterech skoczków oddało skoki za punkt HS skoczni w Oberstdorfie. Jako pierwszy taki rezultat osiągnął Rok Benkovič, który skoczył 138,5 metra. Trzy metry dalej lądował Roar Ljøkelsøy, dzięki czemu drużyna norweska włączyła się do rywalizacji o srebrny medal. Rywalizację tę przegrała za sprawą skoku Janne Ahonena na 142,5 metra, co było najlepszym wynikiem zawodów. W efekcie drużyna Finlandii wyprzedziła Norwegię o 9,4 punktu. Ostatnim zawodnikiem, który zasiadł na belce startowej był Martin Höllwarth. Austriak uzyskał co prawda rezultat gorszy od Ahonena o 4,5 metra, jednak przewaga punktowa reprezentacji Austrii nad Finlandią wystarczyła do tego, aby zdobyć złoty medal mistrzostw świata^[39]. Drużyna Austrii jako pierwsza w historii zdobyła dwa drużynowe tytuły mistrza świata w trakcie jednych mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym^[31].

Medal	Imię i nazwisko	Skok 1	Skok 2	Noty za styl • • • •	Nota łączna	Strata
	Rok Benkovič	101,0 m 139,5 pkt	91,0 m 116,5 pkt	18,5 • 19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,5 18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,0 • 17,5	256,0 pkt	-
	Jakub Janda	96,0 m 129,5 pkt	91,5 m 120,0 pkt	19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,5 • 19,5 19,0 • 18,5 • 19,5 • 19,0 • 19,0	249,5 pkt	6,5 pkt
	Janne Ahonen	97,0 m 130,5 pkt	92,0 m 118,5 pkt	18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 18,0 • 17,5 • 18,5 • 18,5 • 18,0	249,0 pkt	7,0 pkt

Medal	Kraj	Imię i nazwisko	Skok 1	Skok 2	Noty za styl • • • •	Nota łączna zawodnika	Nota łączna drużyny	Strata
	Austria	Wolfgang Loitzl	97,5 m 133,0 pkt	93,0 m 123,0 pkt	19,0 • 19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,5 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0	256,0 pkt	970,5 pkt	-
		Andreas Widhölzl	88,5 m 112,0 pkt	91,5 m 116,0 pkt	18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,0 18,0 • 17,5 • 17,5 • 18,0 • 17,0	228,0 pkt
		Thomas Morgenstern	100,0 m 132,5 pkt	82,5 m 97,5 pkt	17,0 • 17,5 • 17,5 • 18,0 • 17,5 17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,0 • 18,0	230,0 pkt
		Martin Höllwarth	94,0 m 124,5 pkt	97,5 m 132,0 pkt	19,0 • 18,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5 19,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,5	256,5 pkt
	Niemcy	Michael Neumayer	90,0 m 114,0 pkt	86,5 m 105,5 pkt	18,0 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0 17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,0	219,5 pkt	964,0 pkt	6,5 pkt
		Martin Schmitt	91,5 m 118,5 pkt	95,5 m 128,0 pkt	19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5	246,5 pkt
		Michael Uhrmann	92,5 m 121,5 pkt	92,0 m 120,0 pkt	19,0 • 18,0 • 19,0 • 18,5 • 19,0 18,5 • 18,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0	241,5 pkt
		Georg Späth	94,0 m 122,0 pkt	99,0 m 134,5 pkt	18,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0 18,5 • 18,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5	256,0 pkt
	Słowenia	Primož Peterka	91,0 m 116,5 pkt	84,0 m 100,5 pkt	18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,0 17,0 • 17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,5	217,0 pkt	929,5 pkt	41,0 pkt
		Jure Bogataj	81,5 m 94,5 pkt	91,0 m 113,0 pkt	18,0 • 17,5 • 17,0 • 16,5 • 17,0 16,5 • 17,0 • 17,0 • 17,5 • 17,0	207,5 pkt
		Rok Benkovič	97,0 m 127,0 pkt	94,5 m 121,0 pkt	17,5 • 17,5 • 18,0 • 17,5 • 18,5 17,5 • 17,5 • 17,0 • 17,0 • 18,0	248,0 pkt
		Jernej Damjan	98,0 m 131,5 pkt	95,0 m 125,5 pkt	18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 18,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5	257,0 pkt

Medal	Imię i nazwisko	Skok 1	Skok 2	Noty za styl • • • •	Nota łączna	Strata
	Janne Ahonen	141,5 m 155,7 pkt	142,5 m 157,5 pkt	18,5 • 19,5 • 19,0 • 18,0 • 19,5 19,0 • 19,0 • 19,0 • 17,5 • 19,0	313,2 pkt	-
	Roar Ljøkelsøy	140,5 m 155,4 pkt	138,5 m 151,8 pkt	19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5	307,2 pkt	6,0 pkt
	Jakub Janda	138,0 m 148,9 pkt	141,0 m 155,3 pkt	19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,0 • 18,5 19,5 • 19,5 • 19,0 • 18,5 • 19,5	304,2 pkt	9,0 pkt

Medal	Kraj	Imię i nazwisko	Skok 1	Skok 2	Noty za styl • • • •	Nota łączna zawodnika	Nota łączna drużyny	Strata
	Austria	Wolfgang Loitzl	131,0 m 135,3 pkt	132,0 m 138,1 pkt	18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0	273,4 pkt	1137,3 pkt	-
		Andreas Widhölzl	131,0 m 135,3 pkt	135,5 m 144,9 pkt	18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5	280,2 pkt
		Thomas Morgenstern	135,0 m 144,0 pkt	137,5 m 142,5 pkt	19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5 17,0 • 17,0 • 17,0 • 16,5 • 18,5	286,5 pkt
		Martin Höllwarth	138,5 m 147,8 pkt	138,0 m 149,4 pkt	17,5 • 17,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 19,0 • 19,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0	297,2 pkt
	Finlandia	Risto Jussilainen	130,5 m 133,9 pkt	134,5 m 140,6 pkt	18,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,0	274,5 pkt	1122,9 pkt	14,4 pkt
		Tami Kiuru	131,0 m 134,8 pkt	126,0 m 124,8 pkt	18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,0 18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0	259,6 pkt
		Matti Hautamäki	139,5 m 153,1 pkt	139,5 m 153,6 pkt	19,0 • 19,5 • 19,5 • 19,0 • 19,5 19,0 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5	306,7 pkt
		Janne Ahonen	129,5 m 133,1 pkt	142,5 m 149,0 pkt	18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5 16,5 • 15,5 • 16,5 • 16,5 • 14,5	282,1 pkt
	Norwegia	Bjørn Einar Romøren	136,5 m 146,2 pkt	133,5 m 139,8 pkt	19,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 19,0 18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5	286,0 pkt	1113,5 pkt	23,8 pkt
		Sigurd Pettersen	123,5 m 117,3 pkt	128,5 m 129,3 pkt	17,0 • 16,0 • 17,0 • 17,0 • 17,0 18,0 • 18,0 • 18,0 • 17,5 • 18,0	246,6 pkt
		Lars Bystøl	136,0 m 145,8 pkt	131,5 m 135,7 pkt	19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5 • 19,0 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5	281,5 pkt
		Roar Ljøkelsøy	134,0 m 142,2 pkt	141,5 m 157,2 pkt	19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5	299,4 pkt

Klasyfikacja medalowa
Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
1	Austria	2	-	–	2
2	Finlandia	1	1	1	3
3	Słowenia	1	-	1	2
4	Czechy	–	1	1	2
5	Norwegia	–	1	1	2
5	Niemcy	–	1	-	1

Miejsce	Skoczek	Kraj	Skok	Wynik punktowy	Kwalifikacja
1	Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl	Austria	99,0	136,0	Q
2	Romøren, Bjørn EinarBjørn Einar Romøren	Norwegia	96,5	128,5	Q
2	Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew	Rosja	96,5	128,5	Q
4	Ahonen, JanneJanne Ahonen	Finlandia	95,5	128,0	pq
4	Benkovič, RokRok Benkovič	Słowenia	96,5	128,0	Q
6	Małysz, AdamAdam Małysz	Polska	95,5	127,0	pq
7	Küttel, AndreasAndreas Küttel	Szwajcaria	95,5	126,5	Q
7	Schmitt, MartinMartin Schmitt	Niemcy	95,0	126,5	Q
9	Pettersen, SigurdSigurd Pettersen	Norwegia	96,5	126,0	Q
10	Höllwarth, MartinMartin Höllwarth	Austria	95,5	125,5	pq
10	Higashi, AkiraAkira Higashi	Japonia	95,0	125,5	Q
12	Bystøl, LarsLars Bystøl	Norwegia	94,0	124,0	pq
13	Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern	Austria	93,5	123,0	pq
13	Peterka, PrimožPrimož Peterka	Słowenia	94,5	123,0	Q
15	Neumayer, MichaelMichael Neumayer	Niemcy	94,0	122,0	Q
15	Hautamäki, MattiMatti Hautamäki	Finlandia	93,0	122,0	pq
15	Späth, GeorgGeorg Späth	Niemcy	93,0	122,0	pq
18	Yong-jik, ChoiChoi Yong-jik	Korea Południowa	93,5	121,5	Q
18	Janda, JakubJakub Janda	Czechy	92,0	121,5	pq
20	Kasai, NoriakiNoriaki Kasai	Japonia	93,5	121,0	pq
21	Hyun-ki, KimKim Hyun-ki	Korea Południowa	92,5	120,5	Q
22	Möllinger, MichaelMichael Möllinger	Szwajcaria	92,5	119,5	Q
23	Hautamäki, JussiJussi Hautamäki	Finlandia	92,5	119,0	Q
24	Matura, JanJan Matura	Czechy	91,5	118,5	Q
25	Karaułow, IwanIwan Karaułow	Kazachstan	92,5	118,0	Q
26	Ljøkelsøy, RoarRoar Ljøkelsøy	Norwegia	91,0	117,0	pq
26	Uhrmann, MichaelMichael Uhrmann	Niemcy	91,5	117,0	pq
28	Damjan, JernejJernej Damjan	Słowenia	91,5	116,5	pq
29	Jussilainen, RistoRisto Jussilainen	Finlandia	91,0	116,0	pq
29	Bogataj, JureJure Bogataj	Słowenia	91,5	116,0	Q
31	Ammann, SimonSimon Ammann	Szwajcaria	91,5	115,5	Q
31	Bachleda, MarcinMarcin Bachleda	Polska	90,5	115,5	Q
33	Fatkullin, IldarIldar Fatkullin	Rosja	90,5	115,0	Q
33	Jones, ClintClint Jones	Stany Zjednoczone	90,5	115,0	Q
35	Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl	Austria	90,0	114,0	pq
36	Okabe, TakanobuTakanobu Okabe	Japonia	89,5	113,5	Q
36	Anisimau, MaksimMaksim Anisimau	Białoruś	90,0	113,5	Q
38	Itō, DaikiDaiki Itō	Japonia	89,5	113,0	pq
38	Mateja, RobertRobert Mateja	Polska	89,5	113,0	Q
38	Lazzaroni, DavidDavid Lazzaroni	Francja	90,0	113,0	Q
41	Heung-chul, ChoiChoi Heung-chul	Korea Południowa	89,5	111,0	Q
42	Ipatow, DmitrijDmitrij Ipatow	Rosja	89,0	110,0	Q
42	Chedal, EmmanuelEmmanuel Chedal	Francja	88,0	110,0	Q
44	Korniłow, DienisDienis Korniłow	Rosja	88,5	109,5	Q
44	Chiapolino, StefanoStefano Chiapolino	Włochy	88,5	109,5	Q
46	Rutkowski, MateuszMateusz Rutkowski	Polska	87,5	109,0	Q
46	Colloredo, SebastianSebastian Colloredo	Włochy	88,0	109,0	Q
46	Salumäe, JensJens Salumäe	Estonia	88,0	109,0	Q
49	Mazoch, JanJan Mazoch	Czechy	87,5	108,5	Q
50	Mesík, MartinMartin Mesík	Słowacja	87,5	108,0	Q
51	Dessum, NicolasNicolas Dessum	Francja	87,5	107,5	nq
52	Erikson, JohanJohan Erikson	Szwecja	87,5	106,0	nq
53	Stoch, KamilKamil Stoch	Polska	86,5	105,0	nq
53	Hlava, LukášLukáš Hlava	Czechy	87,0	105,0	nq
55	Czaadajew, PiotrPiotr Czaadajew	Białoruś	85,5	102,0	nq
56	Bolognani, AlessioAlessio Bolognani	Włochy	86,5	101,5	nq
57	Zhandong, TianTian Zhandong	Chiny	85,5	101,0	nq
58	Tachtachunow, AsanAsan Tachtachunow	Kazachstan	84,0	99,0	nq
59	Baxter, GregoryGregory Baxter	Kanada	83,0	98,5	nq
60	Boszczuk, WołodymyrWołodymyr Boszczuk	Ukraina	83,0	95,5	nq
61	Read, StefanStefan Read	Kanada	81,5	93,5	nq
61	Karpienko, NikołajNikołaj Karpienko	Kazachstan	82,0	93,5	nq
63	Chil-ku, KangKang Chil-ku	Korea Południowa	81,5	93,0	nq
64	Yang, LiLi Yang	Chiny	81,0	92,0	nq
65	Balazs, AndreiAndrei Balazs	Rumunia	76,5	81,5	nq
66	Jianxun, WangWang Jianxun	Chiny	76,5	81,0	nq
67	Afanasienka, DzmitryjDzmitryj Afanasienka	Białoruś	74,0	76,0	nq
68	Welch, BrianBrian Welch	Stany Zjednoczone	78,5[g]	65,5	nq
69	Chengbo, LiLi Chengbo	Chiny	66,5	59,5	nq
-	Żaparow, RadikRadik Żaparow	Kazachstan	DSQ[h][40]	-	nq
-	Beltrame, MarcoMarco Beltrame	Włochy	DSQ[i][40]	-	nq
-	Łazarowicz, OłeksandrOłeksandr Łazarowicz	Ukraina	DSQ[i][40]	-	nq

Legenda:

pq – zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej "15" klasyfikacji Pucharu Świata

Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego

nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach

DNS – zawodnik nie wystartował

DSQ – dyskwalifikacja

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Skok 1	Skok 2	Punkty
1	Benkovič, RokRok Benkovič	Słowenia	101,0	91,0	256,0
2	Janda, JakubJakub Janda	Czechy	96,0	91,5	249,5
3	Ahonen, JanneJanne Ahonen	Finlandia	97,0	92,0	249,0
4	Romøren, Bjørn EinarBjørn Einar Romøren	Norwegia	98,5	89,5	248,0
5	Späth, GeorgGeorg Späth	Niemcy	97,0	92,0	247,5
6	Małysz, AdamAdam Małysz	Polska	94,5	93,0	246,0
6	Damjan, JernejJernej Damjan	Słowenia	99,5	89,5	246,0
6	Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl	Austria	93,0	94,5	246,0
9	Ljøkelsøy, RoarRoar Ljøkelsøy	Norwegia	96,5	90,5	245,0
9	Bystøl, LarsLars Bystøl	Norwegia	94,5	91,5	245,0
11	Jussilainen, RistoRisto Jussilainen	Finlandia	97,5	90,0	244,5
12	Höllwarth, MartinMartin Höllwarth	Austria	95,5	92,0	244,0
12	Schmitt, MartinMartin Schmitt	Niemcy	93,5	93,0	244,0
14	Pettersen, SigurdSigurd Pettersen	Norwegia	91,0	95,0	241,5
15	Hautamäki, JussiJussi Hautamäki	Finlandia	91,0	95,5	241,0
16	Uhrmann, MichaelMichael Uhrmann	Niemcy	96,5	89,5	240,5
17	Hautamäki, MattiMatti Hautamäki	Finlandia	95,5	89,5	240,0
18	Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern	Austria	95,0	89,5	239,0
18	Higashi, AkiraAkira Higashi	Japonia	89,5	94,5	239,0
20	Küttel, AndreasAndreas Küttel	Szwajcaria	90,0	94,5	238,5
21	Kasai, NoriakiNoriaki Kasai	Japonia	93,5	90,0	237,0
22	Yong-jik, ChoiChoi Yong-jik	Korea Południowa	92,0	90,5	233,0
23	Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew	Rosja	97,5	85,5	232,0
23	Matura, JanJan Matura	Czechy	94,0	87,0	232,0
25	Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl	Austria	94,5	86,0	230,0
26	Chedal, EmmanuelEmmanuel Chedal	Francja	91,5	89,5	229,5
27	Lazzaroni, DavidDavid Lazzaroni	Francja	92,5	88,5	229,0
28	Mazoch, JanJan Mazoch	Czechy	90,0	90,0	228,0
29	Karaułow, IwanIwan Karaułow	Kazachstan	90,0	90,0	227,5
30	Bachleda, MarcinMarcin Bachleda	Polska	94,5	84,5	226,0
31	Fatkullin, IldarIldar Fatkullin	Rosja	94,0	84,0	224,0
32	Neumayer, MichaelMichael Neumayer	Niemcy	89,5	-	113,0
32	Peterka, PrimožPrimož Peterka	Słowenia	89,5	-	113,0
32	Jones, ClintClint Jones	Stany Zjednoczone	89,5	-	113,0
35	Möllinger, MichaelMichael Möllinger	Szwajcaria	89,0	-	112,0
36	Itō, DaikiDaiki Itō	Japonia	88,0	-	110,0
37	Okabe, TakanobuTakanobu Okabe	Japonia	87,5	-	109,0
37	Salumäe, JensJens Salumäe	Estonia	88,5	-	109,0
39	Korniłow, DienisDienis Korniłow	Rosja	87,5	-	108,0
40	Mateja, RobertRobert Mateja	Polska	87,5	-	107,5
40	Bogataj, JureJure Bogataj	Słowenia	88,0	-	107,5
40	Ipatow, DmitrijDmitrij Ipatow	Rosja	87,5	-	107,5
43	Heung-chul, ChoiChoi Heung-chul	Korea Południowa	87,5	-	107,0
44	Ammann, SimonSimon Ammann	Szwajcaria	88,5	-	105,0
45	Rutkowski, MateuszMateusz Rutkowski	Polska	85,0	-	101,0
46	Hyun-ki, KimKim Hyun-ki	Korea Południowa	84,0	-	100,5
47	Chiapolino, StefanoStefano Chiapolino	Włochy	84,5	-	99,0
47	Mesík, MartinMartin Mesík	Słowacja	83,5	-	99,0
49	Colloredo, SebastianSebastian Colloredo	Włochy	83,5	-	97,0
50	Anisimau, MaksimMaksim Anisimau	Białoruś	82,5	-	89,5

M	Państwo	Skład	Skok 1	Skok 2	Punkty
1	Austria	Wolfgang Loitzl	97,5	93,0	970,5
		Andreas Widhölzl	88,5	91,5
		Thomas Morgenstern	100,0	82,5
		Martin Höllwarth	94,0	97,5
2	Niemcy	Michael Neumayer	90,0	86,5	964,0
		Martin Schmitt	91,5	95,5
		Michael Uhrmann	92,5	92,0
		Georg Späth	94,0	99,0
3	Słowenia	Primož Peterka	91,0	84,0	929,5
		Jure Bogataj	81,5	91,0
		Rok Benkovič	97,0	94,5
		Jernej Damjan	98,0	95,0
4	Finlandia	Matti Hautamäki	91,5	92,5	928,0
		Jussi Hautamäki	86,5	86,0
		Risto Jussilainen	93,0	84,5
		Janne Ahonen	95,0	97,0
5	Rosja	Ildar Fatkullin	91,0	87,5	899,5
		Dmitrij Ipatow	83,0	82,5
		Dienis Korniłow	90,5	91,0
		Dmitrij Wasiljew	94,0	96,5
6	Polska	Kamil Stoch	86,5	82,0	859,0
		Marcin Bachleda	83,0	80,0
		Adam Małysz	95,0	91,0
		Robert Mateja	89,0	90,0
7	Czechy	Jan Mazoch	88,5	84,5	850,5
		Lukáš Hlava	79,5	83,5
		Jan Matura	86,5	78,0
		Jakub Janda	95,5	95,5
8	Szwajcaria	Michael Möllinger	86,5	87,0	846,0
		Simon Ammann	83,0	82,0
		Marco Steinauer	84,0	82,5
		Andreas Küttel	91,5	95,0
9	Japonia	Daiki Itō	83,5	-	409,5
		Takanobu Okabe	81,5	-
		Akira Higashi	90,5	-
		Noriaki Kasai	85,5	-
10	Korea Południowa	Kang Chil-ku	82,0	-	403,0
		Choi Heung-chul	85,0	-
		Kim Hyun-ki	80,0	-
		Choi Yong-jik	91,5	-
11	Kazachstan	Nikołaj Karpienko	82,5	-	377,0
		Asan Tachtachunow	77,0	-
		Radik Żaparow	82,5	-
		Iwan Karaułow	89,0	-
12	Norwegia	Lars Bystøl	95,0	-	373,5
		Sigurd Pettersen	65,5[34]	DSQ[i][35]
		Bjørn Einar Romøren	90,5	-
		Roar Ljøkelsøy	97,0	-
13	Białoruś	Iwan Sobolew	69,5	-	298,0
		Dzmitryj Afanasienka	65,5	-
		Piotr Czaadajew	79,0	-
		Maksim Anisimau	80,0	-
14	Chiny	Li Yang	72,5	-	293,5
		Li Chengbo	64,5	-
		Wang Jianxun	73,0	-
		Tian Zhandong	82,0	-
15	Włochy	Sebastian Colloredo	84,0[34]	DSQ	271,0
		Marco Beltrame	74,5	-
		Alessio Bolognani	81,0	-
		Stefano Chiapolino	86,5	-
-	Ukraina	Mykoła Kozłow	DNS	-	DNS
		Witalij Szumbareć	DNS	-
		Wołodymyr Boszczuk	DNS	-
		Ołeksandr Łazarowicz	DNS	-

Miejsce	Skoczek	Kraj	Skok	Wynik punktowy	Kwalifikacja
1	Romøren, Bjørn EinarBjørn Einar Romøren	Norwegia	137,0	147,6	Q
2	Bystøl, LarsLars Bystøl	Norwegia	135,5	144,4	pq
3	Pettersen, SigurdSigurd Pettersen	Norwegia	134,5	140,6	Q
4	Benkovič, RokRok Benkovič	Słowenia	135,5	140,4	Q
5	Kiuru, TamiTami Kiuru	Finlandia	132,0	137,6	Q
6	Höllwarth, MartinMartin Höllwarth	Austria	131,0	136,8	pq
7	Ahonen, JanneJanne Ahonen	Finlandia	130,0	134,0	pq
8	Korniłow, DienisDienis Korniłow	Rosja	131,0	133,8	Q
9	Jussilainen, RistoRisto Jussilainen	Finlandia	130,5	132,9	pq
10	Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern	Austria	129,5	132,6	pq
10	Fatkullin, IldarIldar Fatkullin	Rosja	129,5	132,6	Q
12	Küttel, AndreasAndreas Küttel	Szwajcaria	129,0	131,7	Q
12	Schmitt, MartinMartin Schmitt	Niemcy	129,0	131,7	Q
14	Uhrmann, MichaelMichael Uhrmann	Niemcy	128,5	129,3	pq
15	Peterka, PrimožPrimož Peterka	Słowenia	127,0	126,1	Q
16	Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl	Austria	129,0	125,7	Q
16	Miyahira, HideharuHideharu Miyahira	Japonia	126,5	125,7	Q
18	Ljøkelsøy, RoarRoar Ljøkelsøy	Norwegia	125,5	125,4	pq
19	Hautamäki, MattiMatti Hautamäki	Finlandia	129,0	125,2	pq
20	Ritzerfeld, JörgJörg Ritzerfeld	Niemcy	126,0	124,3	Q
21	Bogataj, JureJure Bogataj	Słowenia	124,5	121,6	Q
22	Möllinger, MichaelMichael Möllinger	Szwajcaria	123,5	120,8	Q
23	Stoch, KamilKamil Stoch	Polska	123,5	120,3	Q
23	Karaułow, IwanIwan Karaułow	Kazachstan	123,5	120,3	Q
25	Okabe, TakanobuTakanobu Okabe	Japonia	123,0	117,9	Q
26	Małysz, AdamAdam Małysz	Polska	122,0	117,6	pq
27	Ammann, SimonSimon Ammann	Szwajcaria	122,0	117,6	Q
28	Bachleda, MarcinMarcin Bachleda	Polska	121,5	116,7	Q
29	Kasai, NoriakiNoriaki Kasai	Japonia	122,5	116,5	pq
30	Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl	Austria	120,5	114,4	pq
31	Dessum, NicolasNicolas Dessum	Francja	120,5	113,9	Q
32	Żaparow, RadikRadik Żaparow	Kazachstan	121,0	113,3	Q
33	Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew	Rosja	130,5[g]	111,4	Q
34	Matura, JanJan Matura	Czechy	118,5	109,8	Q
34	Hyun-ki, KimKim Hyun-ki	Korea Południowa	118,5	109,8	Q
36	Mateja, RobertRobert Mateja	Polska	119,0	109,2	Q
37	Erikson, JohanJohan Erikson	Szwecja	118,5	107,8	Q
38	Hájek, AntonínAntonín Hájek	Czechy	117,0	107,1	Q
38	Lazzaroni, DavidDavid Lazzaroni	Francja	117,0	107,1	Q
40	Rutkowski, MateuszMateusz Rutkowski	Polska	117,5	107,0	Q
41	Damjan, JernejJernej Damjan	Słowenia	118,0	104,4	pq
42	Steinauer, MarcoMarco Steinauer	Szwajcaria	114,5	102,6	Q
43	Chedal, EmmanuelEmmanuel Chedal	Francja	115,0	102,5	Q
44	Beltrame, MarcoMarco Beltrame	Włochy	115,0	101,5	Q
45	Colloredo, SebastianSebastian Colloredo	Włochy	114,0	101,2	Q
46	Zhandong, TianTian Zhandong	Chiny	114,5	101,1	Q
47	Chiapolino, StefanoStefano Chiapolino	Włochy	115,5	100,9	Q
48	Jones, ClintClint Jones	Stany Zjednoczone	112,5	98,5	nq
49	Salumäe, JensJens Salumäe	Estonia	113,0	97,9	nq
50	Mesík, MartinMartin Mesík	Słowacja	111,5	94,7	nq
51	Karpienko, NikołajNikołaj Karpienko	Kazachstan	111,0	93,8	nq
52	Bolognani, AlessioAlessio Bolognani	Włochy	110,5	92,9	nq
53	Ipatow, DmitrijDmitrij Ipatow	Rosja	110,0	92,5	nq
54	Tachtachunow, AsanAsan Tachtachunow	Kazachstan	110,5	92,4	nq
55	Heung-chul, ChoiChoi Heung-chul	Korea Południowa	110,0	92,0	nq
55	Mazoch, JanJan Mazoch	Czechy	110,0	92,0	nq
57	Czaadajew, PiotrPiotr Czaadajew	Białoruś	108,5	87,3	nq
58	Read, StefanStefan Read	Kanada	107,5	86,5	nq
59	Anisimau, MaksimMaksim Anisimau	Białoruś	106,5	85,7	nq
60	Yong-jik, ChoiChoi Yong-jik	Korea Południowa	105,0	83,0	nq
61	Baxter, GregoryGregory Baxter	Kanada	101,5	77,7	nq
62	Chil-ku, KangKang Chil-ku	Korea Południowa	102,5	77,5	nq
63	Yang, LiLi Yang	Chiny	99,5	72,1	nq
64	Afanasienka, DzmitryjDzmitryj Afanasienka	Białoruś	99,5	71,6	nq
65	Jianxun, WangWang Jianxun	Chiny	100,5	71,4	nq
66	Boszczuk, WołodymyrWołodymyr Boszczuk	Ukraina	97,5	67,5	nq
67	Späth, GeorgGeorg Späth	Niemcy	97,5	64,5	pq
68	Łazarowicz, OłeksandrOłeksandr Łazarowicz	Ukraina	92,0	56,1	nq
69	Balazs, AndreiAndrei Balazs	Rumunia	86,5	46,2	nq
70	Chengbo, LiLi Chengbo	Chiny	81,0	36,3	nq
-	Janda, JakubJakub Janda	Czechy	DNS	-	pq
-	Itō, DaikiDaiki Itō	Japonia	DNS	-	pq

Legenda:

pq – zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej "15" klasyfikacji Pucharu Świata

Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego

nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach

DNS – zawodnik nie wystartował

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Skok 1	Skok 2	Punkty
1	Ahonen, JanneJanne Ahonen	Finlandia	141,5	142,5	313,2
2	Ljøkelsøy, RoarRoar Ljøkelsøy	Norwegia	140,5	138,5	307,2
3	Janda, JakubJakub Janda	Czechy	138,0	141,0	304,2
4	Bystøl, LarsLars Bystøl	Norwegia	137,5	143,0	300,4
5	Benkovič, RokRok Benkovič	Słowenia	137,5	140,0	300,0
6	Hautamäki, MattiMatti Hautamäki	Finlandia	136,5	136,0	294,5
7	Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl	Austria	135,5	136,0	291,7
8	Jussilainen, RistoRisto Jussilainen	Finlandia	136,5	137,0	291,3
9	Höllwarth, MartinMartin Höllwarth	Austria	136,5	134,5	289,8
10	Pettersen, SigurdSigurd Pettersen	Norwegia	134,0	136,5	283,9
11	Małysz, AdamAdam Małysz	Polska	138,5	129,0	280,5
12	Romøren, Bjørn EinarBjørn Einar Romøren	Norwegia	132,0	130,5	271,5
13	Damjan, JernejJernej Damjan	Słowenia	133,0	129,0	270,6
14	Uhrmann, MichaelMichael Uhrmann	Niemcy	129,5	130,5	268,0
15	Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern	Austria	132,5	128,0	267,9
16	Schmitt, MartinMartin Schmitt	Niemcy	132,0	125,0	261,1
17	Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl	Austria	127,0	129,0	258,3
18	Küttel, AndreasAndreas Küttel	Szwajcaria	123,5	131,5	256,5
19	Späth, GeorgGeorg Späth	Niemcy	130,0	123,5	252,8
20	Ritzerfeld, JörgJörg Ritzerfeld	Niemcy	131,5	121,0	251,0
21	Kiuru, TamiTami Kiuru	Finlandia	129,5	123,0	250,0
22	Wasiljew, DmitrijDmitrij Wasiljew	Rosja	128,5	124,5	248,4
23	Matura, JanJan Matura	Czechy	125,0	123,5	242,8
24	Peterka, PrimožPrimož Peterka	Słowenia	126,5	121,0	240,0
25	Miyahira, HideharuHideharu Miyahira	Japonia	125,5	119,5	239,0
26	Korniłow, DienisDienis Korniłow	Rosja	125,0	120,5	238,9
27	Ammann, SimonSimon Ammann	Szwajcaria	127,0	118,0	237,5
28	Bogataj, JureJure Bogataj	Słowenia	123,0	121,5	236,1
28	Okabe, TakanobuTakanobu Okabe	Japonia	125,5	119,0	236,1
30	Hájek, AntonínAntonín Hájek	Czechy	125,5	116,0	229,7
31	Itō, DaikiDaiki Itō	Japonia	122,5	–	118,0
32	Fatkullin, IldarIldar Fatkullin	Rosja	122,0	–	116,6
33	Chedal, EmmanuelEmmanuel Chedal	Francja	120,5	–	114,4
34	Möllinger, MichaelMichael Möllinger	Szwajcaria	120,5	–	113,9
35	Karaułow, IwanIwan Karaułow	Kazachstan	120,5	–	113,4
36	Kasai, NoriakiNoriaki Kasai	Japonia	119,0	–	110,7
37	Stoch, KamilKamil Stoch	Polska	117,5	–	108,5
38	Hyun-ki, KimKim Hyun-ki	Korea Południowa	117,5	–	108,0
39	Rutkowski, MateuszMateusz Rutkowski	Polska	115,0	–	102,0
40	Żaparow, RadikRadik Żaparow	Kazachstan	115,0	–	101,5
41	Lazzaroni, DavidDavid Lazzaroni	Francja	114,0	–	99,7
42	Beltrame, MarcoMarco Beltrame	Włochy	112,0	–	96,1
43	Dessum, NicolasNicolas Dessum	Francja	111,5	–	95,7
44	Zhandong, TianTian Zhandong	Chiny	111,0	–	94,3
45	Colloredo, SebastianSebastian Colloredo	Włochy	109,0	–	89,7
46	Steinauer, MarcoMarco Steinauer	Szwajcaria	108,0	–	89,4
47	Bachleda, MarcinMarcin Bachleda	Polska	107,5	–	88,5
48	Erikson, JohanJohan Erikson	Szwecja	107,5	–	86,0
49	Chiapolino, StefanoStefano Chiapolino	Włochy	105,5	–	83,9
50	Mateja, RobertRobert Mateja	Polska	102,5	–	78,5

M	Państwo	Skład	Skok 1	Skok 2	Punkty
1	Austria	Wolfgang Loitzl	131,0	132,0	1137,3
		Andreas Widhölzl	131,0	135,5
		Thomas Morgenstern	135,0	137,5
		Martin Höllwarth	138,5	138,0
2	Finlandia	Risto Jussilainen	130,5	134,5	1122,9
		Tami Kiuru	131,0	126,0
		Matti Hautamäki	139,5	139,5
		Janne Ahonen	129,5	142,5
3	Norwegia	Bjørn Einar Romøren	136,5	133,5	1113,5
		Sigurd Pettersen	123,5	128,5
		Lars Bystøl	136,0	131,5
		Roar Ljøkelsøy	134,0	141,5
4	Słowenia	Primož Peterka	119,5	129,0	1004,6
		Jure Bogataj	116,5	119,0
		Jernej Damjan	128,0	124,5
		Rok Benkovič	139,5	138,5
5	Niemcy	Martin Schmitt	121,5	128,0	985,6
		Jörg Ritzerfeld	117,5	120,0
		Michael Uhrmann	127,0	125,5
		Georg Späth	134,5	128,0
6	Rosja	Ildar Fatkullin	120,0	130,5	933,6
		Dmitrij Ipatow	119,0	117,5
		Dienis Korniłow	119,0	114,0
		Dmitrij Wasiljew	131,0	126,0
7	Szwajcaria	Andreas Küttel	124,5	131,5	932,9
		Michael Möllinger	122,0	124,0
		Marco Steinauer	110,0	124,0
		Simon Ammann	122,0	120,0
8	Czechy	Lukáš Hlava	113,5	107,5	916,9
		Jan Mazoch	116,0	111,5
		Jan Matura	122,5	127,5
		Jakub Janda	138,5	128,5
9	Polska	Mateusz Rutkowski	111,5	-	449,7
		Marcin Bachleda	114,0	-
		Kamil Stoch	117,0	-
		Adam Małysz	136,5	-
10	Japonia	Noriaki Kasai	111,5	-	422,6
		Takanobu Okabe	120,5	-
		Hideharu Miyahira	116,0	-
		Akira Higashi	116,5	-
11	Kazachstan	Asan Tachtachunow	97,5	-	359,3
		Nikołaj Karpienko	113,5	-
		Iwan Karaułow	102,5	-
		Radik Żaparow	120,0	-
12	Włochy	Alessio Bolognani	94,5	-	345,3
		Sebastian Colloredo	114,5	-
		Marco Beltrame	114,0	-
		Stefano Chiapolino	105,5	-
13	Korea Południowa	Kang Chil-ku	95,5	-	307,4
		Choi Yong-jik	106,5	-
		Choi Heung-chul	100,5	-
		Kim Hyun-ki	108,0	-
14	Chiny	Li Chengbo	75,0	-	190,9
		Wang Jianxun	89,0	-
		Li Yang	93,0	-
		Tian Zhandong	98,5	-
15	Białoruś	Iwan Sobolew	90,0	-	186,8
		Dzmitryj Afanasienka	94,0	-
		Piotr Czaadajew	DSQ[i]	-
		Maksim Anisimau	99,5	-

Poniżej znajduje się zestawienie składów wszystkich reprezentacji, które uczestniczyły w konkursach skoków na MŚ w Oberstdorfie. Mimo wcześniejszego powołania do kadry, w żadnym z konkursów nie wystartowali: Florian Liegl, Aleksiej Lepichin, Stephan Hocke, Daniel Forfang, Robert Kranjec, Peter Žonta, Mykoła Kozłow, Witalij Szumbareć i Andrea Morassi. Do austriackiej kadry na mistrzostwa świata nie został powołany Andreas Goldberger, w związku z czym został zaproszony do studia telewizji Österreichischer Rundfunk w celu komentowania konkursów mistrzostw świata^[41]. Ponadto na mistrzostwa nie zostali powołani Tommy Ingebrigtsen, który słabo zaprezentował się w mistrzostwach Norwegii^[42] oraz Alan Alborn z powodu kontuzji kolana^[43].

Z uwagi na fakt, że Adam Małysz bronił mistrzowskich tytułów sprzed dwóch lat, Polska mogła wystawić po pięciu zawodników do obu konkurencji indywidualnych^[21].

Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na MŚ 2003			Miejsca na MŚ 2005				Źródło
		ind. normalna [44][45]	ind. duża [46][47]	druż. duża [48]	ind. normalna	ind. duża	druż. normalna	druż. duża
Austria[49] (5)
Martin Höllwarth	13 kwietnia 1974	7	14	5[j]	12	9	1	1	[50]
Florian Liegl	1 lutego 1983	25	8	5[j]	–	–	–	–	[51]
Wolfgang Loitzl	13 stycznia 1980	–			6	7	1	1	[52]
Thomas Morgenstern	30 października 1986	16	–		18	15	1	1	[53]
Andreas Widhölzl	14 października 1976	–	11	5[j]	25	17	1	1	[54]
Białoruś[1][2] (4)
Dzmitryj Afanasienka	9 marca 1981	q	q	12[k]	q	q	13	15	[55]
Maksim Anisimau	5 kwietnia 1983	–			50	q	13	15	[56]
Piotr Czaadajew	21 lipca 1987	–			q	q	13	15	[57]
Iwan Sobolew	3 marca 1983	–		12[k]	–	–	13	15	[58]
Chiny[2] (4)
Li Chengbo	15 listopada 1984	–			q	q	14	14	[59]
Li Yang	31 marca 1980	–			q	q	14	14	[60]
Tian Zhandong	13 kwietnia 1983	–			q	44	14	14	[61]
Wang Jianxun	14 listopada 1981	–			q	q	14	14	[62]
Czechy[49] (5)
Antonín Hájek	12 lutego 1987	–			–	30	–	–	[63]
Lukáš Hlava	10 września 1984	–	44	8[l]	q	–	7	8	[64]
Jakub Janda	27 kwietnia 1978	14	25	8[l]	2	3	7	8	[65]
Jan Matura	29 stycznia 1980	28	20	8[l]	23	23	7	8	[66]
Jan Mazoch	5 września 1985	44	48	8[l]	28	q	7	8	[67]
Estonia[2] (1)
Jens Salumäe	15 marca 1981	q	q	–	37	q	–	–	[68]
Finlandia[69][70] (5)
Janne Ahonen	11 maja 1977	–	35	1[m]	3	1	4	2	[71]
Jussi Hautamäki	20 kwietnia 1979	–			15	–	4	2	[72]
Matti Hautamäki	14 lipca 1981	9	2	1[m]	17	6	4	2	[73]
Risto Jussilainen	10 czerwca 1975	–			11	8	4	–	[74]
Tami Kiuru	13 września 1976	5	10	1[m]	–	21	–	2	[75]
Francja[2] (3)
Emmanuel Chedal	15 stycznia 1983	–			26	33	–	–	[76]
Nicolas Dessum	20 lutego 1977	16	28	–	q	43	–	–	[77]
David Lazzaroni	4 lutego 1985	–			27	41	–	–	[78]
Japonia[2] (5)
Akira Higashi	7 stycznia 1972	–	38	2[n]	18	–	9	10	[79]
Daiki Itō	27 grudnia 1985	–			36	31	9	–	[80]
Noriaki Kasai	6 czerwca 1972	3	3	2[n]	21	36	9	10	[81]
Hideharu Miyahira	21 grudnia 1973	4	5	2[n]	–	25	–	10	[82]
Takanobu Okabe	26 października 1970	–			37	28	9	10	[83]
Kanada[2] (2)
Gregory Baxter	4 września 1989	–			q	q	–	–	[84]
Stefan Read	7 maja 1987	–			q	q	–	–	[85]
Kazachstan[2] (5)
Iwan Karaułow	23 czerwca 1980	–			29	35	11	11	[86]
Nikołaj Karpienko	10 sierpnia 1981	–			q	q	11	11	[87]
Aleksiej Lepichin	5 lipca 1982	–			–	–	–	–	[88]
Asan Tachtachunow	25 września 1986	–			q	q	11	11	[89]
Radik Żaparow	29 lutego 1984	q	q	11[o]	q	40	11	11	[90]
Korea Południowa[91] (4)
Choi Heung-chul	3 grudnia 1981	q	49	–	43	q	10	13	[92]
Choi Yong-jik	3 grudnia 1983	–			22	q	10	13	[93]
Kang Chil-ku	8 sierpnia 1983	q	q	–	q	q	10	13	[94]
Kim Hyun-ki	9 lutego 1983	q	q	–	46	38	10	13	[95]
Niemcy[96] (6)
Stephan Hocke	20 października 1983	–			–	–	–	–	[97]
Michael Neumayer	15 stycznia 1979	–			32	–	2	–	[98]
Jörg Ritzerfeld	28 czerwca 1983	–			–	20	–	5	[99]
Martin Schmitt	29 stycznia 1978	–	21	4[p]	12	16	2	5	[100]
Georg Späth	24 lutego 1981	22	19	4[p]	5	19	2	5	[101]
Michael Uhrmann	16 września 1978	13	9	4[p]	16	14	2	5	[102]
Norwegia[42] (5)
Lars Bystøl	4 grudnia 1978	12	–	3[q]	9	4	12	3	[103]
Daniel Forfang	28 grudnia 1979	–			–	–	–	–	[104]
Roar Ljøkelsøy	31 maja 1976	18	22	–	9	2	12	3	[105]
Sigurd Pettersen	28 lutego 1980	–	18	3[q]	14	10	12	3	[106]
Bjørn Einar Romøren	1 kwietnia 1981	10	13	3[q]	4	12	12	3	[107]
Polska[21] (5)
Marcin Bachleda	4 września 1982	36	27	7[r]	30	47	6	9	[108]
Adam Małysz	3 grudnia 1977	1	1	7[r]	6	11	6	9	[109]
Robert Mateja	5 października 1974	41	36	7[r]	40	50	6	–	[110]
Mateusz Rutkowski	18 kwietnia 1986	–			45	39	–	9	[111]
Kamil Stoch	25 maja 1987	–			q	37	6	9	[112]
Rosja[49] (4)
Ildar Fatkullin	16 października 1982	–			31	32	5	6	[113]
Dmitrij Ipatow	30 czerwca 1984	–			40	q	5	6	[114]
Dienis Korniłow	17 sierpnia 1986	–			39	26	5	6	[115]
Dmitrij Wasiljew	26 grudnia 1979	49	32	–	23	22	5	6	[116]
Rumunia[2] (1)
Andrei Balazs	12 marca 1986	–			q	q	–	–	[117]
Słowacja[2] (1)
Martin Mesík	17 października 1979	q	q	–	47	q	–	–	[118]
Słowenia[119] (6)
Rok Benkovič	20 marca 1986	31	23	6[s]	1	5	3	4	[120]
Jure Bogataj	26 kwietnia 1985	–			40	28	3	4	[121]
Jernej Damjan	28 maja 1983	–			6	13	3	4	[122]
Robert Kranjec	16 lipca 1981	21	6	6[s]	–	–	–	–	[123]
Primož Peterka	28 lutego 1979	18	15	6[s]	32	24	3	4	[124]
Peter Žonta	9 stycznia 1979	–	29	6[s]	–	–	–	–	[125]
Stany Zjednoczone[43] (2)
Clint Jones	5 października 1984	32	40	–	32	q	–	–	[126]
Brian Welch	18 stycznia 1984	–			q	–	–	–	[127]
Szwajcaria[1][2] (4)
Simon Ammann	25 czerwca 1981	10	17	9[t]	44	27	8	7	[128]
Andreas Küttel	22 kwietnia 1979	47	47	9[t]	20	18	8	7	[129]
Michael Möllinger	25 października 1980	–			35	34	8	7	[130]
Marco Steinauer	13 kwietnia 1976	48	45	9[t]	–	46	8	7	[131]
Szwecja[2] (1)
Johan Erikson	20 stycznia 1985	–			q	48	–	–	[132]
Ukraina[1][2] (4)
Wołodymyr Boszczuk	3 sierpnia 1982	q	q	13[u]	q	q	DNS	–	[133]
Mykoła Kozłow	17 kwietnia 1982	–			–	–	DNS	–	[134]
Ołeksandr Łazarowicz	30 sierpnia 1984	q	q	13[u]	q	q	DNS	–	[135]
Witalij Szumbareć	14 lipca 1983	–	–	13[u]	–	–	DNS	–	[136]
Włochy[2] (5)
Marco Beltrame	23 grudnia 1986	–	–	10[v]	q	42	15	12	[137]
Alessio Bolognani	17 listopada 1983	q	q	–	q	q	15	12	[138]
Stefano Chiapolino	6 lipca 1985	44	q	10[v]	47	49	15	12	[139]
Sebastian Colloredo	9 września 1987	–			49	45	15	12	[140]
Andrea Morassi	30 sierpnia 1988	–			–	–	–	–	[141]

Legenda:

q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;

DNS – zawodnik nie wystartował w konkursie głównym;

- – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji.

Podczas Mistrzostw Świata 2005 doszło do trzech upadków skoczków narciarskich. W trakcie serii kwalifikacyjnej przed konkursem indywidualnym na obiekcie normalnym skoku na odległość 78,5 metra nie ustał Brian Welch, w wyniku czego zajął przedostatnie miejsce^[142]. Podczas kwalifikacji do drugiego z konkursów indywidualnych upadek zaliczył Dmitrij Wasiljew, który uzyskał 130,5 metra i zajął 22. miejsce^[143]. W serii próbnej przed konkursem drużynowym na obiekcie dużym groźnie wyglądający upadek miał Antonín Hájek. Upadek Czecha poprzedziło spóźnione odbicie z progu. Za progiem zawodnik otrzymał podmuch wiatru, w wyniku czego nie był w stanie wylądować. Wprost ze skoczni Hájek udał się do szpitala, gdzie wykonano szereg badań, które nie wykazały żadnych nieprawidłowości^[38]. W pozostałych startach na mistrzostwach świata w Oberstdorfie nie odnotowano żadnego upadku.