Sławomir Hulanicki

Sławomir Hulanicki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 września 1938 Rafałówka
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1992 Szczecin
profesor
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	14 grudnia 1967 Politechnika Wrocławska
Habilitacja	5 maja 1973 Politechnika Wrocławska
Profesura	17 września 1982
rektor Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie (1984–1987), profesor zwyczajny
Uczelnia	Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie
Odznaczenia

Sławomir Hulanicki (ur. 7 września 1938 w Rafałówce w daw. województwie wołyńskim, zm. 10 grudnia 1992 w Szczecinie) – polski inżynier i wynalazca, ezoteryk^[1], profesor nauk technicznych, nauczyciel akademicki Politechniki Wrocławskiej (1964–1976) i Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie (1976–1992), a w latach 1984–1987 rektor tej uczelni, wieloletni dyrektor Instytutu Technicznej Eksploatacji Siłowni Okrętowych WSM w Szczecinie^[2].

Absolwent magisterskich studiów z zakresu chemii na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej, które ukończył w 10 kwietnia 1963 roku, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera chemika w specjalności technologia paliw. W 1967 r. na Politechnice Wrocławskiej obronił pracę doktorską pt. „Badania nad temperaturą samozapłonu fluidyzujących pyłów naturalnych paliw stałych”, której promotorem był doc. dr hab. Bohdan Głowiak, złożył egzaminy doktorskie z zagadnień ochrony atmosfery oraz ekonomii politycznej i 14 grudnia 1967 roku otrzymał dyplom doktora nauk technicznych. Dnia 5 maja 1973 roku zdał kolokwium habilitacyjne przed Radą Wydziału Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocławskiej i na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego oraz przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pt. „Własności termokinetyczne aerozoli przemysłowych” uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych ze specjalnością ochrona atmosfery i ochrona przeciwwybuchowa. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych otrzymał Uchwałą 68/82 Rady Państwa z 17 września 1982, natomiast 1 lipca 1991 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego, a nominację podpisał sekretarz stanu w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej Jan Kuligowski^[2].

Jego zainteresowania naukowe obejmowały ochronę środowiska, ochronę przeciwpożarową statków oraz bezpieczeństwo i higienę pracy. Zajmował się badaniami właściwości paliw silnikowych oraz emulsji paliwowo-wodnych wykorzystywanymi do zasilania silników okrętowych w kontekście ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniami ze statków^[3]. Był promotorem sześciu prac doktorskich. Autor i współautor ponad 100 publikacji i opracowań naukowych, w tym 2 monografii naukowych, 1 skryptu, 71 artykułów, 20 referatów konferencyjnych, a także 55 sprawozdań z prac badawczych. Autor 3 prac projektowych. Twórca wielu wynalazków, uzyskał 23 patenty^[2]. Pośród wynalazków jego autorstwa znajdują się: urządzenie do wytwarzania emulsji olejowo-wodnych, metoda wytwarzania mieszanin paliwowo-wodnych i odolejacz wód zaolejonych^[4].

Oprócz pracy naukowej poświęcał się podróżom. Był autorem 27 publikacji o charakterze nienaukowym, dotyczących kwestii społeczno-kulturalnych i ezoterycznych. Pasjonowała go joga, psychologia i parapsychologia. Opublikował pięć książek dotyczących zdrowego trybu życia, stosowania jogi oraz potęgi podświadomości. Pośród jego prac znajduje się książka dotycząca wierzeń Huna – pierwotnych mieszkańców Hawajów. Większość tytułów została wydana pośmiertnie^[2].

Wg akt Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Szczecinie, w latach 1984–1989 był kontaktem operacyjnym o ps. Sławomir i SH^[5].

Otrzymał wiele nagród, w tym sześć nagród Rektora Politechniki Wrocławskiej, trzy indywidualne i jedną zespołową nagrodę Rektora Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, nagrodę Komendanta Głównego Straży Pożarnych, indywidualną nagrodę trzeciego stopnia Ministra Nauki, nagrodę Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1974) oraz indywidualna nagrodę pierwszego stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1981). Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1982)^[2].

• Sposób wyznaczania temperatury samozapłonu pyłów paliw stałych (patent PL055935).
• Przyrząd do wyznaczania kinetyki odgazowania areozoli (patent PL064239).
• Dozownik pyłowy (patent PL051261).
• Przyrząd do wyznaczania temperatury zatlenia areozoli (patent PL064238).
• Uniwersalny przyrząd do badań właściwości wybuchowych aerozoli w warunkach przepływu (patent PL064648).
• Uniwersalny przyrząd do badań właściwości wybuchowych aerozoli w warunkach mikrostatyki (patent PL064240).
• Przyrząd do wyznaczania temperatury samozatlenia aerozoli (patent PL064443).
• Przyrząd do wyznaczania morfologicznych własności płomieni powstałych z produktów termicznego rozkładu ciał stałych i ciekłych (patent PL064442).
• Kompozycja do płukania silników spalinowych (patent PL128506).
• Przyrząd do wyznaczania temperatury samozapłonu osadów aerozoli (patent PL064475).
• Klasyfikator pyłu (patent PL057724).
• Urządzenie do wytwarzania emulsji olejowo-wodnych (patent PL141444).
• Urządzenie do odolejania mieszanin wodno-olejowych (patent 140417).
• Urządzenie do wytwarzania emulsji olejowo-wodnych (patent PL138807).
• Układ instalacji zasilania silników spalinowych wysokoprężnych (patent PL147570).

• Kozak E., Piotrowski L., Hulanicki S., Emulsje paliwowo-wodne jako paliwo zastępcze, Wydawnictwo Naukowe WSM w Szczecinie, Szczecin 1987^[6].
• Grzywacz S., Stępniak A., Hulanicki S., Emulsje paliwowo-wodne w zastosowaniu do zasilania okrętowych silników wolnoobrotowych, Sympozjum Paliw Płynnych i Produktów Smarowych w Gospodarce Morskiej – Kołobrzeg 1983, Wydawnictwo Instytutu Morskiego, Gdańsk 1983, referat 22^[7].
• Kozak E., Piotrowski L., Hulanicki S., Zasilanie wysokoprężnych silników spalinowych paliwowo-wodnymi układami dyspersyjnymi, Sympozjum Paliw Płynnych i Produktów Smarowych w Gospodarce Morskiej – Kołobrzeg 1983, Wydawnictwo Instytutu Morskiego, Gdańsk 1983, referat 18^[8].
• Hulanicki S., Badania niektórych własności termokinetycznych aerozoli występujących przy produkcji tłoczyw fenolowych, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1972^[9].
• Hulanicki S., Własności termokinetyczne aerozoli przemysłowych, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1972^[10].

• Hulanicki S., Joga – sposób na życie, Pegaz, Warszawa 1996, ISBN 83-856-3912-8^[11].
• Hulanicki S., Hathajoga – droga do zdrowia, Pegaz, Warszawa 1996, ISBN 83-856-3914-4^[12].
• Hulanicki S., Radżajoga – wolność i nieśmiertelność, Pegaz, Warszawa 1996, ISBN 83-856-3911-X^[13].
• Hulanicki S., Huna – tajemna wiedza Kahunów, Pegaz, Warszawa 1993, ISBN 83-856-3903-9^[14].
• Hulanicki S., Jak zdobyć radość życia. Joga bez tajemnic, Agencja Promocyjno-Wydawnicza Bipress, Future, Szczecin 1992, ISBN 83-724-5931-2^[15].