Jego ojciec Joachim Stattler zajmował się kotlarstwem i brązownictwem, był właścicielem wytwórni kotłów. Udzielał się w polityce, jako radny miejski i deputowany na sejm miasta Krakowa.
Po powrocie do kraju pracował jako portrecista: w 1829 w Łańcucie malował portrety rodziny Potockich, pobierając za to pensję. Namalował też portret księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. W 1829 został honorowym, a w 1831 – rzeczywistym profesorem malarstwa na swojej macierzystej uczelni (która w 1833 została połączona z Instytutem Technicznym). Był nauczycielem m.in. Aleksandra Kotsisa, Artura Grottgera, Jana Matejki. Wprowadził do programu szkoły naukę rysunku z żywego modela. Obowiązki profesora pełnił oficjalnie do 1857.
Odbywał jeszcze kilkakrotnie krótkie podróże zagraniczne. W 1830 roku wyjechał na zaproszenie Konstantego Czartoryskiego do Wiednia. Ożenił się wówczas z Włoszką Katarzyną Zerboni. W 1843-44 wybrał się do Paryża w związku z wystawieniem tam obrazu Machabeusze, za który otrzymał złoty medal.
Mimo popularności zdobytej jeszcze podczas studiów borykał się z problemami finansowymi. Zamieszkanie ok. 1870 w Warszawie nie przyniosło oczekiwanej poprawy warunków bytowych. Odmówił jednak namiestnikowi Fiodorowi Bergowi przyjęcia zamówienia na 50 kopii portretu cara.
Na jego dorobek malarski składają się głównie obrazy o tematyce religijnej (Kain i Abel – 1823, Mojżesz na górze Synaj – 1828, Machabeusze – 1842, Święta Rodzina – ok. 1870), w tym wiele ołtarzowych, liczne portrety (m.in. Mickiewicza, Słowackiego, Woronicza, Fredry, Brodzińskiego, Chłopickiego, Skrzyneckiego, Dembińskiego). Rzadziej tworzył akty i obrazy historyczne. Kopiował też obrazy mistrzów włoskich, m.in. Rafaela i Tycjana. Napisał „Pamiętnik” (opublikowany w 1916) oraz teksty publicystyczne i naukowe o malarstwie.
Ożenił się z pochodzącą z Rzymu Klementyną z domu Colonna-Zerboni (zm. 1897 w wieku 89 lat[3]), z którą miał synów: muzyka Juliusza Stattlera (1844–1901) i rzeźbiarza Henryka Stattlera (1834–1877), zaś jego wnuczkami (córki Juliusza) były Klementyna, Helena i Maria[4][5].
