ZNTK Nowy Sącz 101D

Zasugerowano, aby zintegrować tę sekcję z artykułem Fablok 6D  (dyskusja).

Uzasadnienie:  Artykuł opisuje zmodernizowane lokomotywy typu 101D które powstały jako pochodne od typu 6D

Ten artykuł od 2020-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

ZNTK Nowy Sącz 101D^[a]

SU42
Inne oznaczenia	SU42
Producent	Fablok i ZNTK Nowy Sącz
Lata budowy	1975-1977 (modernizacja SM42) 1999-2000 (modernizacja SP42)
Układ osi	Bo’Bo’
Wymiary
Masa służbowa	71,3 tony
Długość	14240 mm
Szerokość	3173 mm
Wysokość	4400 mm
Rozstaw osi skrajnych	10100 mm
Średnica kół	1100 mm
Napęd
Trakcja	spalinowa
Typ silników	a8C22
Pojemność zbiorników paliwa	2815 l
Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	590 kW
Rodzaj przekładni	elektryczna
Prędkość konstrukcyjna	90 km/h
Nacisk osi na szyny	228 kN
System hamulca	Oerlikon
Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne	jest
System ogrzewania	elektryczne 0,5 kV (I wersja), elektryczne 3 kV (II wersja)
Multimedia w Wikimedia Commons

ZNTK Nowy Sącz 101D – normalnotorowa lokomotywa spalinowa produkcji polskiej produkowana przez Zakłady Fablok w Chrzanowie w latach 1975–1977 jako modyfikacja lokomotywy serii SM42, jak również zmodernizowana przez ZNTK Nowy Sącz w latach 1999–2000 jako modyfikacja lokomotywy serii SP42.

W latach 1975–1977 w chrzanowskich Zakładach Fablok przeprowadzono przebudowę lokomotyw spalinowych SM42, przystosowując je do ogrzewania wagonów pasażerskich. Pierwotne lokomotywy serii SU42 posiadały system ogrzewania elektrycznego o napięciu 500 V zasilany z prądnicy głównej. Konstrukcyjnie spalinowozy SU42 nie różniły się od lokomotyw serii SM42. W sumie przebudowano i dostarczono dla PKP 40 egzemplarzy SU42.
W roku 2000 pozostające w służbie 30 egzemplarzy przebudowano ponownie do wersji SM42:

• SU42-013 na SM42-013
• SU42-019 na SM42-019
• SU42-020 na SM42-020
• SU42-027 na SM42-027
• SU42-031 skreślona z inwentarza w 1999 r.
• SU42-032 na SM42-032
• SU42-034 na SM42-034
• SU42-038 na SM42-038
• SU42-040 na SM42-040
• SU42-041 na SM42-041
• SU42-043 na SM42-043
• SU42-044 na SM42-044
• SU42-046 skreślona z inwentarza w 1998 r.
• SU42-049 na SM42-049
• SU42-051 na SM42-051
• SU42-061 skreślona z inwentarza w 1999 r.
• SU42-070 na SM42-070
• SU42-075 skreślona z inwentarza w 1999 r.
• SU42-086 skreślona z inwentarza w 1998 r.
• SU42-089 skreślona z inwentarza w 1998 r.
• SU42-094 na SM42-094
• SU42-095 skreślona z inwentarza w 1998 r.
• SU42-100 na SM42-100
• SU42-102 na SM42-102
• SU42-104 na SM42-104
• SU42-108 na SM42-108
• SU42-109 na SM42-109
• SU42-115 na SM42-115
• SU42-121 na SM42-121
• SU42-128 skreślona z inwentarza w 1999 r.
• SU42-136 na SM42-136
• SU42-137 skreślona z inwentarza w 1999 r.
• SU42-139 na SM42-139
• SU42-140 skreślona z inwentarza w 1998 r.
• SU42-220 na SM42-220
• SU42-255 na SM42-255
• SU42-265 na SM42-265
• SU42-379 na SM42-379
• SU42-434 na SM42-434
• SU42-460 na SM42-460

Zmniejszająca się liczba wagonów pasażerskich ogrzewanych systemem parowym oraz zwiększona awaryjność kotłów ogrzewczych zadecydowały o konieczności przebudowy eksploatowanych dotychczas spalinowozów SP42 i przystosowaniu ich do ogrzewania elektrycznego.

Modernizację przeprowadzono w ZNTK w Nowym Sączu w latach 1999–2000. Przebudowa polegała na zastąpieniu kotła WB-5 (służącego do ogrzewania parowego wagonów) agregatem prądotwórczym. Zastosowano silnik wysokoprężny Caterpillar typu CAT3208 o mocy 180 kW napędzający trójfazową prądnicę synchroniczną z układem prostownikowym dostarczającą prąd o napięciu 3 kV do ogrzewania wagonów. Podczas modernizacji lokomotywy otrzymały oznaczenie serii SU42, numerację od 501 do 540 oraz nową kolorystykę (żółto-niebieską). Przebudową zostało objętych 40 egzemplarzy lokomotyw serii SP42^[1]:

We wrześniu 2008 r. wszystkie lokomotywy serii SU42 stały się własnością spółki Przewozy Regionalne i stopniowo otrzymywały srebrno-czerwone malowanie wraz z napisem Przewozy Regionalne na czole lokomotywy, ale obecnie nadawane jest malowanie szaro – czerwono – pomarańczowe (Polregio). Lokomotywy serii SU42 będące własnością Polregio stacjonują w (na stan na 1 sierpnia 2024):

• PR Białystok: 502, 526
• PR Gdynia: 505, 508, 509, 518, 521, 530, 533, 534
• PR Poznań: 513, 522, 535
• PR Olsztyn: 512
• PR Warszawa: 532
• PR Zielona Góra: 501, 504, 506

Niektóre lokomotywy z serii SU42, które zostały zakupione przez Newag zostały w późniejszym czasie przebudowane na 6Dg, lub przenumerowane na SM42.

Ze względu na kolorystykę malowania (barwy żółto-niebieskie) lokomotywy SU42 zyskały w środowisku miłośników kolei przezwisko Polsat^[2]. Jeden z egzemplarzy (SU42-524) posiadał naklejone przezwisko Polsat z przodu na lewym boku, na niebieskim pasie. Lokomotywa SU42-524 uległa czołowemu zderzeniu 13 lipca 2010 roku z SU42-523 na trasie Słupsk – Szczecinek (przez Miastko) w miejscowości Korzybie.