Škoda 903 – trzyosiowy (6×4) wojskowy samochód terenowy, skonstruowany w 1936 roku w zakładach Škoda, wyprodukowany w krótkiej serii w latach 1940-1941.
Prototypy
W drugiej połowie lat 30. Škoda przystąpiła do skonstruowania własnego terenowego pojazdu wojskowego.
Pojazd oparty był na centralnej rurowej ramie i posiadał trzy osie, z których dwie tylne były napędowe. Moc przenoszona była z czterosuwowego sześciocylindrowego dolnozaworowego silnika umieszczonego podłużnie nad przednią osią o pojemności 2703 cm³ i mocy maksymalnej 44 kW (60 KM), przejętego z modelu Superb[2]. Również oś przednia z wahaczami poprzecznymi i poprzecznym resorem była zaadaptowana z modelu Superb. Osie tylne miały blokadę mechanizmu różnicowego i reduktor, półosie były wahliwe, resorowane jednym resorem półeliptycznym po każdej stronie[2]. Pojazd osiągał maksymalną prędkość rzędu 90 km/h[2].
W 1936 roku wyprodukowano dwa podwozia, używane podczas prób z prowizorycznymi karoseriami z przednią częścią Škody Superb)[2]. W 1938 roku pierwszy prototyp otrzymał otwartą karoserię z rozkładanym dachem brezentowym, typu określanego jako brek, w firmie Dezort z Pilzna, z dwoma siedzeniami z przodu i dwoma wzdłużnymi trzyosobowymi ławkami z tyłu[2]. Samochód miał długość 4600 mm i troje drzwi (jedne w tylnej ściance)[2]. Otrzymał też nowy silnik 2914 cm³ o mocy 63 KM[2]. Koła zapasowe przewożono za przednimi błotnikami. Drugi samochód wykończono w 1938 w firmie Dezort z zamkniętym dwudrzwiowym sześciomiejscowym nadwoziem (określanym jako limuzyna)[2]. Koło zapasowe przewożono na tylnej ściance. W 1940 roku oba samochody przejęli Niemcy[1]. Jeszcze jeden pojazd został wykończony z nowym nadwoziem w firmie Sodomka w 1943 roku i sprzedany armii Chorwacji[1].
Samochody seryjne Škoda 903 powstały na zamówienie Jugosławii, która zainteresowała się w 1940 roku pojazdami Skody i zakupiła partię 136 mniejszych samochodów Škoda Popular 1100[1].
Podobnie jak prototyp z roku 1936 pojazd wyposażony był w trzy osie, z których dwie tylne były napędowe, z reduktorem terenowym. Moc przenoszona była z czterosuwowego sześciocylindrowego górnozaworowego silnika umieszczonego podłużnie nad przednią osią o pojemności 3137 cm³ i mocy maksymalnej 55,2 kW (75 KM) przy 3300 obr./min, zaadaptowanego z samochodu Superb 3000 OHV ze zmianami[1]. Pojazd osiągał maksymalną prędkość 100 km/h[1]. Nadwozie było odkryte, typu określanego jako faeton, ze składanym do tyłu dachem, dwoma parami drzwi i trzema rzędami siedzeń. Dwa koła zapasowe były przewożone poziomo na bagażniku[2].
Na początku 1941 roku wyprodukowano 42 egzemplarze Škody 903 (z tego trzy bez nadwozia), lecz na skutek niemieckiej napaści na Jugosławię, nie zostały już dostarczone[1]. Zostały one następnie przejęte przez dowództwo niemieckiej armii (OKH)[1]. Pozostałe trzy samochody zostały skarosowane dopiero wiosną 1943 roku w firmie Sodomka, gdzie otrzymały nadwozia typu brek, z dwoma siedzeniami z przodu i dwoma wzdłużnymi ławkami z tyłu. Pojazdy te zostały następnie sprzedane armii Chorwacji, dla jednostek obrony przeciwlotniczej, wraz z czwartą wcześniej wyprodukowaną Škodą 903[1].
