Historija Sofije, današnjeg glavnog grada Bugarske je duga više hiljada godina, u rasponu od antike do današnjnih dana. Često se navodi kako je Sofija drugi najstariji glavni grad u Evropi. Tokom vremena je imala više imena, a ostaci starog grada su i danas vidljivi.
Sofija je prvo bila tračka naseobina po imenu Serdika, nazvana po tračkom plemenu Serdi. U doba Antičke Makedonije ova obalst bila na krajnjemseveru grčke civilizacije. Rimsko Carstvo ju je osvojio 29. godine nove ere, i postala je glavni grad provincije Dacia Mediterranea. Huni su je uništili 447. Grad je ponovo izgradio vizantijski imperator Justinijan i preimenovao u Triadica.
Bugari su prvi put zauzeli Serdiku 809. godine i grad ubrzo dobija slovenski karakter. Pod Bugarima je ime grada bilo prvobitno Sredec, a kasnije je promenjeno u Sofija (što na grčkom znači "mudrost"). Tokom zadnjih vekova srednjeg veka grad je zahvaljujući udaljenosti od carskog Carigrada postao središte bugarske vlasti, a time značajno trgovište i zanatsko središte. 1376. Sofiju je 1382. osvojilo Osmansko carstvo, i postala je glavni grad turske provincije Rumelije. Pod Turcima Sofija je bila sledećih pet vekova.
1878. Sofiju su za vreme rata sa Osmanskim Carstvom zauzele ruske trupe. 1879. godine je Sofija je proglašena glavnim gradom novostvorene Kneževine Bugarske. Za potrebe nove države izgled grada je radikalno pormenjen za sve 2-3 decenije i dobio potpuno 'evropske' crte. Tokom ovog vremena grad je doživeo i nagli ekonomski i demografski uspon. Za vreme Drugog svetskog rata, Sovjeti su osvojili Sofiju i svrgnuli dotadašnji pro-nemački režim. Posle rata je je nova komunistička država, ali je grad i dalje nastavio sa rastom i razvojem. Posle otvaranja Bugarske ka Zapadu i demokratizacije društva 1990. Bugarsku su zahvatili turbulentni procesi privatizacije praćeni velikim privrednim propadanjem i iseljavanjem stanovništva karakterističnim za postkomunistički period, dok je Sofija kao glavni grad uglavnom bolje prošla kroz ove krizne procese.
Izvori i reference
