Prvi memorijalni spomenik na Novom groblju je Srpska kosturnica, izgrađena 1907. godine, u kojoj su sa Starog tašmajdanskog groblja, kod crkve Svetog Marka, preneti posmrtni ostaci ratnika iz srpsko-turskih ratova 1876-1878 i srpsko-bugarskog rata 1885. godine i nalazi se u blizini crkve Svetog Nikole. Posebnu znamenitost Novog groblja čine vojnička groblja gde su sahranjeni poginuli u balkanskim ratovima i Prvom i Drugom svetskom ratu. Ovde počivaju pripadnici srpske i savezničkih armija, ali i ratnih protivnika Srbije, pa se kao posebne celine izdvajaju francusko, rusko, italijansko, austro-ugarsko, bugarsko, nemačko i englesko vojno groblje. Takođe, ovde su sahranjeni beograđani poginuli u bombardovanjima Beograda aprila 1941. i aprila 1944. godine.
Početkom 1930ih podignuta je i moderna mrtvačnica u neovizantijskom stilu po projektu arhitekte Rajka Tatića. Gradski pogrebni zavod sa sedištem na Novom groblju osnovan je 1938.[1]
Ono što memorijalno-prostornu i spomeničku celinu Novog groblja izdvaja kao značajnu kulturno-istorijsku pojavu, jeste izuzetno bogatstvo skulpturnih spomenika, dela srpskih i jugoslovenskih vajara, od najstarijih do savremenih. Ovde se nalazi 900 skulpturalnih spomenika čiji su autori oko 80 istaknutih umetnika. Radi se uglavnom o bistama i plaketama, u bronzi ili kamenu, pored određenog broja reljefa simbolične sadržine.
Najstarija generacija vajara ovde je predstavljena delima Đorđa Jovanovića i Simeona Roksandića. Jovanović ima ovde preko 35 izloženih dela, stvaranih od kraja XIX veka do tridesetih godina 20. veka. Među najznačajnije spadaju ženske figure na grobu Sime Matavulja iz 1910, a od kasnijih radova spomenici dr Lazi Pačuu i Živojinu Mišiću. Roksandić je na ovom prostoru zastupljen sa svoja tri rada. Hrvatski vajar Rudolf Valdec je predstavljen jednim reljefom u bronzi simbolične sadržine, a Ivan Meštrović svojim četirima radovima, od kojih je najpoznatije poprsje Nikole Pašića. Slovenački vajar Lojze Dolinar zastupljen je na Novom groblju sa četiri svoja ostvarenja. Veća zastupljenost je beogradskih vajara. Sreten Stojanović je zastupljen sa preko dvadeset skupltura, od kojih je najpoznatija figura i reljef na grobu književnika Petra Kočića. Dragan Arambašić zastupljen je sa četiri reljefa u bronzi, a Petar Palavčini ostavio je ovde svojih dvanaest dela, od kojih su najpoznatija „Dečak s frulom“, reljef na grobu Stevana Mokranjca, i poprsje Olge Konjević. Jedna od prvih žena u Srbiji koja je živela i radila u Parizu, Vuka Velimirović, zastupljena je ovde poprsjem na grobu Velje Vukićevića, rađenim u Parizu 1931. godine i sa dva reljefa u bronzi. Rista Stojanović je predstavljen četirima svojim radovima, od kojih je najpoznatiji „Klečeći ženski akt“ u kamenu na grobnici trgovca Jovana Jankovića. Živojin Žika Lukić je ovde ostavio preko dvadeset plaketa i ostale radove poprsja, reljefe i skulpture na kosturnici braniocima Beograda 1915. godine, podignutoj 1934. godine na mestu srpskog vojnog groblja. Od novijih umetnika, tu su dela Frane Menegela Dinčića, Stevana Bodnarova, Otoa Loga, Nebojše Mitrića, Mihaila Paunovića i drugih.
Oko spomen-kosturnice boraca iz Prvog svetskog rata nalazi se Aleja narodnih heroja Jugoslavije, u kojoj su pored narodnih heroja, sahranjene i druge istaknute vojne i političke ličnosti iz perioda SFRJ. Neki od sahranjenih u ovoj Aleju su: Aleksandar Ranković, Slobodan Penezić Krcun, Slavko Rodić, Đoko Jovanić i dr.
