Univerzitet u Londonu (engl. University of London) je federacija britanskih institucija visokog obrazovanja, smještenih u prvom redu po Londonu, u kojoj su 19 gotovo autonomnih koledža, 10 odvojenih postdiplomskih institucija znanih pod imenom School of Advanced Study, Instituta u Parizu i Univerzitetske stanice (instituta) za biologiju mora.[1]
Na Londonskom univerzitetu polažu ispite i dobijaju diplome stečenog akademskog stupnja i studenti koji nisu upisani ni na jedan od konstitutivnih fakulteta univerziteta.[1]
Historija i karakteristike
Londonski univerzitet je produkt liberalnog pokreta 19. vijeka. Nakon vapaja što ga je 1825. glasno izrekao pjesnik Thomas Campbell - da bi trebalo imati neki univerzitet koji će osigurati obrazovanje za klasu između mehaničara i enormno bogatih. Ubrzo su liberalni i vjerski otpadnici osnovali su Londonski univerzitet (današnji University College) - 1826. pa je nastava počela 1828.[1]
Međutim im je molba da im se izda kraljevska povelja za rad odbijena, jer je koledž primao i Rimokatolike, Židove i ostale ne-anglikance. Zbog toga su oni kad je 1829. osnovan - Kraljevski koledž pod anglikanskim pokroviteljstvom - poduzeli niz radnji da mu se blokira izdavanje povelje.[1]
Nakon tog je 1836. Londonski univerzitet organiziran kao administrativna cjelina, koja neće održavati nastavu, već će samo ispitivati i izdavati diplome studentima tih dvaju koledža.[1]
Dopunskom kraljevskom poveljom izdanom 1849., univerzitetu je omogućeno da ispituje i dodjeljuje diplome Londonskog univerziteta, studentima upisanim u bilo kojoj instituciji visokog obrazovanja bilo gdje po Britaniji.
Studentima iz drugih visoškolskih institucija kao što je Univerzitet u Oxfordu ili Radnički koledž, također je omogućeno da dobiju diplomu Londonskog univerziteta.[1]
Od 1858. se čak i studentima koji nisu bili upisani u nijednu visokoškolsku instituciju, dopušta da pristupe ispitima za neki od akademskih stupnjeva koje nudi univezitet i dobiju diplomu. Prve studentice primljene su na univerzitet 1878.[1]
Na početku 20. vijeka brojne druge visokoškolske institucije postale su povezane sa univerzitetom, među njima i London School of Economics, osnovan 1895., Institute of Education, osnovan 1902., danas međunarodno cijenjeni centar za
studij društvenih nauka i respektabilna School of Oriental and African Studies, osnovana 1916.[1]
Londonskom univerzitetu je od 1900. dozvoljeno i da organizira vlastite kolegije i održava nastavu. Studenti koji pohađaju univerzitet ili partnerske institucije zovu se - "unutrašnji studenti"; a oni koji samo polažu ispite na univerzitetu, ali su upisani na nekom drugom univerzitetu su "vanjski učenici." Za vrijeme Drugog svjetskog rata, dobar dio londonskih koledža raseljen je po Velikoj Britaniji, a u zgradu rektorata (Senate House uselilo se Ministarstvo informacija.
Broj upisanih studenata se značajno povećao tokom 60-ih i 70-ih, u skladu sa tadašnjim trendom, tokom 90-ih pojedini koledži univeziteta su ojačali svoju autonomiju i preuzeli brojne administrativne dužnosti koje je dotad obavljao Londonski univerzitet, kao centralno tijelo.[1]
Od 2009. djeluje u australskom gradu Adelaidu filijala univerziteta School of Energy and Resources.
Londonski univerzitet pohađa oko 135.090 unutrašnjih studenata i oko 50.000 vanjskih.
Izvori
Vanjske veze
