Slaveykov Tırnovo'da dünyaya geldi. Annesi doğum esnasında ölmüş, kendisi hayatta kalmıştır. Annesinin köyü olan Vishovgrad’da bülbülleri (Bulgarca: slayev) görmüş ve bundan çok etkilenen Petko adını ‘’Slaveykov’’ olarak değiştirmeye karar vermiştir.
Slaveykov ardı ardına Tarnovo, Direndova ve Trevne'de ve Başkalaşım Manastırında çalışmış ve manastır kütüphanesinde kitap okuyarak kendisini geliştirmiştir. Bu çalışmaları sırasında Sırp ve Batı Avrupa eserlerini okumuş ve Yunanca öğrenmiştir.
Slaveykov kültürel çalışmaları kapsamında 1847 yılına kadar 2263 deyiş, türkü ve atasözü toplamıştır. Nikola Mihaylovski Slaveykov’u dönemin Rus şair ve yazarlarıyla tanıştırmıştır. 1852 yılından itibaren ilk kitapları Smesena kitka, Pesnopoya ve Basnenik'i basmaya başlamıştır. 1853 yılında Kırım Savaşı ve çevresindeki devrimci olaylardan etkilenerek Boyka Voyvoda şiirini yazmıştır. 1856 yılındaki başarısız Dyado Nikola İsyanı’ndan sonra çalışmalarını Bulgar halkının ulusal bilincinin canlandırılmasına yoğunlaştırmıştır. 1864 yılında Bulgar İncil Derneği tarafından İncil’in doğu Bulgar lehçesinde tam çevirisinin yapılması için İstanbul’a davet edilmiştir.[2] Doğu Bulgarca’nın yaygın dil olarak kullanılması için büyük önem taşıyan bu tercümenin tam metni 1871 yılında İstanbul’da basılmıştır.
İstanbul’da tercüme üzerine çalıştığı esnada Gayda (1863-1867), Makedoniya (1866-1872), Shutosh (1873-1874) ve Kosturka (1874) olmak üzere dört gazete ve Ruzhitsa (1871), Pchelitsa (1871), Chitalishte (1872-1873) ve Zvanchatiy glumcho (1872) isimli dört dergi çıkarmıştır. Kendisini İstanbul’un en ünlü Bulgar yazarı olarak tanımlayan Slaveykov, 60’tan fazla kitap ve süreli yayın ve çevirisi yayınlamıştır. Otonom bir Bulgar Kilisesi hareketine destek vermiş ve yeni kurulan Bulgar Eksarhlığı’nda öğretmenliğe başlamıştır. ‘’Makedoniya’’ gazetesinde yayınlanan ‘’Dvete kasti i vlasti’’ makalesi için tutuklanmış ve merkezi Bükreş’te olan Bulgar Devrimci Merkez Komitesi üyeliğiyle suçlanmıştır.
1873 yılında ünlü Izvorat na Belonogata’' (Türkçe: Beyaz Bacaklıların Baharı) şiirini yazmış ve aynı yıl Edirne (Odrin)'de Bulgar Lisesi'ni kurmuştur. Devam eden süreçte Eski Zağra'da öğretmenlik yaparken devrimci şiirler yazmış ve gelişen Bulgar İsyanları sonrasında tutuklanmıştır. Bu süreçte Eski Zağra'da çıkan yangın sebebiyle el yazmalarını ve çalışmalarını kaybetmiştir. 93 Harbi esnasında Rus kuvvetlerine sivil olarak katılmış ve General Mihail Skobelev'in Şıpka Geçidi Muharebelerine tanık olmuştur. Orduyla beraber ilerlemeye devam ederek İstanbul yakınlarındaKİ Yeşilköy (San Stefano)'ya kadar gelmiştir.
1878 yılında Bulgaristan'ın Osmanlı İmparatorluğu'ndan bağımsızlığını elde etmesinden sonra milletvekili olarak kurucu Bulgaristan Ulusal Meclisine girmiş ve Petko Karavelov'la birlikte demokratik bir anayasa hazırlanması için çaba göstermiştir.[3] 1880 yılında meclis başkanı olmuş ve 1880-1881 yıllarında Bulgaristan Aydınlanma ve İçişleri Bakanı olarak görev yapmıştır. Bu süreçte Osten (1879), Tselokupna Balgariya (1879), Nezavisimost (1880-1883), Tarnovska konstitutsiya (1884), Istina (1886), Sofiyski dnevnik (1886) ve Pravda (1888) isimli gazeteleri çıkarmıştır.
Hayatının son yıllarında siyasi fikirleri ve eylemleri dolayısıyla tutuklanmış, öğretmenlik yapması yasaklanmış ve ceza olarak emekli maaşı azaltılmıştır. 1 Temmuz 1895'te Sofya'da ölmüştür.
Slaveykov’un Sofya Merkez Mezarlığında bulunan mezar taşı.
Slaveykov orijinal ve imitasyon eserleriyle Bulgar dilinin gelişimine katkı sağlamıştır. Rus şairler Aleksandr Puşkin, Afanasy Fet ve Nikolay Karamzin'in etkisi altında vatansever şarkılar, şiirler yazmıştır. Geniş bir yelpazede eser üreten Slaveykov'un lirik aşk ve manzara şiirleri de bulunmaktadır. Şiirin yanı sıra deyiş ve atasözleri üzerinde çalışmış, çevirmenlik ve gazetecilik yapmış, Bulgar çocuk edebiyatının ilk temsilcilerinden olmuştur. Takma isimler altında Bulgar geleneklerini ve ritüellerini yazıya dökmüştür.[kaynak belirtilmeli]
