Santiago Ramón y Cajal (d. 1 Mayıs 1852 - ö. 17 Ekim 1934) İspanyol patolog, histolog, sinirbilimci ve Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü sahibi. Cajal, beynin mikroskopik yapısıyla ilgili orijinal ve öncü niteliğindeki araştırmaları nedeniyle modern sinirbilimin babası olarak birçok kişi tarafından kabul edilmektedir. Çizim konusundaki yeteneği sayesinde beyin hücreleri ile ilgili yaptığı yüzlerce çizim bugün hâlâ eğitim amaçlı kullanılmaktadır. Sinir sisteminin yapısıyla ilgili yaptığı çalışmalardan dolayı 1906 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazanmıştır.[1]
Biyografi
Santiago Ramón y Cajal, 1 Mayıs 1852’de İspanya’nın Navarra bölgesindeki Petilla de Aragón kasabasında doğdu.[2] Çocukluğunda, asi ve otoriteye karşı olarak nitelendirilen davranışları nedeniyle birçok defa bir okuldan diğerine nakledildi. 1863 yılında, henüz on bir yaşındayken, ev yapımı bir top ile komşusunun bahçe kapısını yıktığı için hapse atılması, buna belirgin bir örnektir.[3] Cajal, resim, sanat ve jimnastikte çok yetenekliydi; ancak babası bu alanlarda olan yeteneklerini ne takdir etti ne de teşvik etti, oysa ki sahip olduğu bu sanatsal beceriler gelecekteki yaşamında elde ettiği başarılara büyük katkılar sağlayacaktı.[4] Babası, oğlunun "ihtiyacı olan disiplini ve istikrarı" kazanması için onu bir ayakkabıcı ve berberin yanına çırak olarak verdi.[4]
On Yıl Savaşları sırasında Ramón y Cajal, Küba, 1874
1868 yılının yazında babası, onu anatomi çalışmaları için insan kalıntıları bulmak amacıyla mezarlıklara götürdü. Kemiklerin erken dönem çizimleri, onu tıp okumaya yöneltti.[5]:207 Ramón y Cajal, daha sonra babasının anatomi öğretmeni olarak görev yaptığı Zaragoza Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne devam etti. 1873'de 21 yaşında mezun oldu ve ardından İspanya Kara Kuvvetleri’nde sağlık görevlisi olarak görev yaptı. 1874-1875 yıllarında Küba’ya yapılan bir sefere katıldı ve burada sıtma ve verem hastalıklarına yakalandı.[6] Bunun sonucunda, iyileşme sürecinine yardımcı olması için, bir süre boyunca Pirene Dağları’ndaki kaplıca kasabası Panticosa’da kaldı.[7]
1877 yılında İspanya’ya döndükten sonra, Madrid’de tıp doktorasını aldı. İki yıl sonra Zaragoza Üniversitesi’nde Anatomi Müzesi’nin direktörü oldu ve Silveria Fañanás García ile evlendi; bu evlilikten yedi kız ve beş erkek çocuğu dünyaya geldi. Ramón y Cajal, 1883 yılına kadar Zaragoza Üniversitesi’nde çalıştı ve bu tarihte Valencia Üniversitesi’nde anatomi profesörü olarak atandı.[6][8] Bu iki üniversitede yaptığı ilk çalışmalarda, iltihap patolojisi, koleranın mikrobiyolojisi ve epitel hücreleri ile dokuların yapısına odaklandı.[9]
Ramón y Cajal, 1887 yılında profesörlük için Barselona’ya taşındı.[6] Burada, potasyum dikromat ve gümüş nitrat kullanarak bazı nöronları koyu siyah renkte rastgele boyarken çevredeki hücreleri saydam bırakan bir hücre boyama yöntemi olan Golgi yöntemini öğrendi. Bu yöntemi geliştirdi ve bu, çalışmalarında merkezi bir rol oynadı. Nöronların çok yoğun bir şekilde iç içe geçtiği merkezi sinir sistemine (beyin ve omurilik) odaklanmasını sağladı, ki bu bölgeleri incelemek standart mikroskobik incelemelerle neredeyse imkânsız olabilirdi. Bu dönemde, beynin ana bölgelerinin büyük bir kısmında bulunan sinir dokularıyla ilgili ayrıntılı çizimler yaptı.[10]
^Sherrington, C. S. (1935). "Santiago Ramón y Cajal. 1852–1934". Obituary Notices of Fellows of the Royal Society. 1 (4): 424-441. doi:10.1098/rsbm.1935.0007.Geçersiz |doi-access=free (yardım)
Fishman RS. (2007). The Nobel Prize of 190622 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Arch Ophthalmol. 125:690-4.PMID17502511 (Review of the work of the 1906 Nobel Prize in Physiology or Medicine winners Camillo Golgi and Santiago Ramon y Cajal)
_portrait_(restored).jpg)
