Haldan Keffer Hartline

Haldan Keffer Hartline
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Bloomsburg town, 1903ko abenduaren 22a
Herrialdea	Ameriketako Estatu Batuak
Heriotza	Fallston, 1983ko martxoaren 17a (79 urte)
Familia
Ezkontidea(k)	Elizabeth K. Hartline (en)
Hezkuntza
Heziketa	Lafayette College (en) Johns Hopkins School of Medicine (en) Johns Hopkins Unibertsitatea
Tesi zuzendaria	August Herman Pfund (en)
Doktorego ikaslea(k)	Charles F. Stevens
Hizkuntzak	ingelesa
Jarduerak
Jarduerak	fisiologoa, neurozientzialaria, medikua, neurologoa eta biologoa
Enplegatzailea(k)	Cornell Unibertsitatea Rockefeller Unibertsitatea Johns Hopkins Unibertsitatea Johns Hopkins School of Medicine (en)
Jasotako sariak	ikusi Medikuntzako Nobel Saria  (1967) Foreign Member of the Royal Society  (1966ko apirilaren 21a) Howard Crosby Warren Medal  (1948)
Kidetza	Royal Society Ameriketako Estatu Batuetako Zientzien Akademia Nazionala Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia Amerikako Sozietate Filosofikoa

Haldan Keffer Hartline (Bloomsburg, Pennsylvania, 1903ko abenduaren 22a - Fallston, 1983ko martxoaren 17a) estatubatuar fisiologoa izan zen. Baltimore, Pennsylvania, Leipzig eta Municheko unibertsitateetan egin zituen ikasketak. 1949an biofisikako eskolak ematen hasi zen Johns Hopkins Unibertsitatean (Baltimore), eta 1953an neurofisiologia irakastera deitu zuten New Yorkeko Rockefeller Unibertsitatera.

Garrantzi handiko aurkikuntzak egin zituen begiaren egituran eta begi sarearen funtzionamenduan. Aurkikuntza horiek zirela eta, Fisiologiako Nobel saria jaso zuen 1967an, George Wald eta Ragnar Granitekin batera. Hartlinerek animalia bakunen erretinak, karramarro-mota batzuenak, adibidez, argiaren aurrean nolako portaera duen aztertu zuen batez ere. Karramarroekin egindako ikerketetan, begiko nerbio-zuntz soil batek igorritako bulkada elektrikoak grabatzea lortu zuen. Bestalde, frogatuta utzi zuen, begiko nerbio-zuntzari lotutako hartzaileak (zelula sentiberak argiaren aurrean) oso ongi antolatuta zeudela eta zelula hartzaile baten kitzikadurak ingurukoen depresioa eragiten zuela; horrela argi eredu desberdinen arteko kontrastea eta forma desberdinak bereizteko gaitasuna handitu egiten zen. 1940ko hamarraldiaren hasieran, gizakiaren gaueko ikusmena aztertu zuen. Halaber, erretinako zelulen arteko eraginei buruzko ikerkuntzak egin zituen.