Yn Kanada giet in jonge skriuwer op besite by Pi Patel, in ymmigrant út Yndia yn syn middeljierren. De skriuwer hat in skoft yn Pondicherry trochbrocht, yn súdlik Yndia, dêr't er fan in freon 'e heit fan Pi heard hat dat Pi syn libbensferhaal in goed ûnderwerp foar in boek wêze soe. Pi fertelt de skriuwer it folgjende ferhaal.
Hy wurdt berne yn Pondicherry, dat oant 1954 ta de FrânskekoloanjeFrânsk-Ynje heart. De freon fan syn heit mei wa't de skriuwer praten hat, mamaji Francis, mei graach swimme en hat wat mei swimbadden. Hy fertelde altyd dat it Piscine Molitor yn Parys it bêste swimbad fan 'e wrâld wie. Om 'e iene of oare reden makke dat yndruk op Pi syn heit, dy't syn soan dêrom de namme Piscine Molitor Patel jout. Dat bringt Pi letter op skoalle yn 'e swierrichheden, want mei't 'Piscine' op it Ingelskewurdpissing ("pisjend") liket, begjinne syn klasgenoaten him dêr al rillegau mei te narjen. Hy betinkt dêr wat op en ferkoartet syn namme ta 'Pi', de Grykskeletterπ, dat ek in wiskundichsymboal is.
Pi hat al fan bern ôf oan grutte belangstelling foar religy. Hy groeit op yn in leafdefollehindoeïstyskehúshâlding, dêr't er al ier yn oanrekking komt mei goaden as Krishna, Ganesha en Vishnu. As er tolve jier is, bringt er himsels yn 'e kunde mei it kristendom en dêrnei mei de islaam. Hy beslút dat alle trije godstsjinsten mar paden binne dy't nei itselde doel liede, dat hy wurdt folgeling fan allegearre. Syn mem Gita fiteret him oan yn syn besykjen om ta geastlike groei te kommen, mar syn rasjoneleheit Santosh docht war om him te sekularisearjen. Santosh Patel is de eigner fan 'e pleatslike dieretún, dêr't ien fan 'e grutste attraksjes in grutte Bingaalske tiger is dy't Richard Parker hjit. De tolvejierrige Pi is derfan oertsjûge dat bisten in siel hawwe en dat se dêrom net bot fan minsken ferskille kinne. As er te ticht by Richard Parker komt, besiket syn kjel wurden heit om him dat ôf te learen troch him te twingen en sjocht ta hoe't de tiger in libbenegeit ferslynt.
Mei sechstjin jier kriget Pi einlings belangstelling foar wat oars as godstsjinst as er de tsjeppedûnseresse Anandi moetet. Se hawwe genôch tiid om fereale opinoar te wurden en it begjin fan ferkearing te krijen, mar dan moatte se ôfskie nimme. Pi syn heit hat nammentlik it plan opfet om nei Kanada te ferfarren. De ymmigraasje moat betelle wurde út 'e ferkeap fan 'e bisten út 'e dieretún, dy't nei in dieretún yn 'e Feriene Steaten geane. Sadwaande geane Pi, syn heit en mem en syn twa jier âldere broer Ravi mei alle bisten út 'e dieretún oan board fan in Japanskfrachtskip, dat koerts set nei Noard-Amearika. Oan board moetsje se in freonlikeboedistyskeseeman, mei wa't se lykwols troch de taalbarriêre mar amper kommunisearje kinne, en ek de Frânske skipskok, dat in mislike keardel is.
Tink derom: Yn de tekst hjirûnder wurdt de ôfrin fan de film beskreaun. As jo de film sels sjen wolle, is it mooglik better dat jo it no folgjende diel fan 'e plotbeskriuwing (earst noch) net lêze.
As it skip eastlik fan 'e Filipinen de Marianentrôch krúst, komt it nachts yn in swiere stoarm telâne en giet it te sink. Pi, dy't wekker wurden is fan 'e tonger, is op dat stuit as iennichste fan syn famylje oan dek. Hy besiket syn âldelju en Ravi noch te berikken, mar it giet allegear sa fluch, dat it him net mear slagget om 'e al ûnderrûne hut fan 'e Patels te berikken. Hy wurdt wer oan dek spielt, en wol op 'e nij it skip yn, mar in seeman smyt him yn in rêdingsboat. In losbrutsen sebra springt by him yn it boatsje en reaget dêrby de seeman oerboard. It bist brekt by it delkommen ien fan syn efterpoaten. De rêdingsboat driuwt yn 'e stoarm by it frachtskip wei, dat mei man en mûs ûndergiet yn 'e djippe wetters fan 'e Stille Oseaan. Pi mient dat er yn 'e hege weagen noch in oerlibbene swimmen sjocht en stekt in roeirym út om him oan board fan 'e rêdingsboat te helpen; it blykt lykwols gjin minske te wêzen, mar de tiger Richard Parker.
De oare deis, as de stoarm foarby is, wurdt Pi wekker yn in rêdingsboat dy't er dielt mei de ferwûne sebra. Koarte tiid letter driuwt in orang-oetan foarby op in tros bananen, en Pi helpt it bist oan board. Dan komt ûnder it dekkleed dêr't de iene helte fan it boatsje mei oerdutsen is, in bûnte hyena foar 't ljocht, dy't Pi oanfalt en him twingt om him werom te lûken nei de boechspriet fan 'e boat. De hyena deadet de sebra, en letter ek de orang-oetan. Pi besiket him tsjin te hâlden en rekket mei it bist yn gefjocht, mar dan sjit ynienen Richard Parker ûnder it dekkleed wei en byt de hyena dea.
No't Pi foar it ferstân hat dat er syn boat dielt mei in tiger, nifelet er fan roeirimen en rêdingsfesten in flotsje yninoar, dat er mei in lang tou mei de boat ferbynt. Op dat flot lûkt er himsels werom. De tiger hat de earste dagen mear as genôch fretten oan 'e sebra, de orang-oetan en de hyena, mar úteinlik rekket it fleis op. Hoewol't Pi fegetariër is en út oertsjûging eins gjin bisten deadzje wol, beseft er dat tigers goed swimme kinne, en dat it lytse eintsje wetter tusken de boat en it flot gjin beskerming biede sil as Richard Parker hongerich genôch wurdt. Dêrom set er útein mei fiskjen, sadat er de tiger fuorje kin. Uteinlik besiket Richard Parker sels en fang ien fan 'e fisken dy't er út 'e rêdingsboat wei dúdlik swimmen sjen kin, mar yn it djippe wetter fan 'e oseaan slagget it him net om ien te pakken te krijen. As er op it flot ta begjint te swimmen, hellet Pi gau it tou yn en klimt oan board fan 'e rêdingsboat. De tiger kin sûnder help net mear werom oan board komme, en de jonge tinkt deroer om it bist ferdrinke te litten. Uteinlik, lykwols, helpt er him wer oan board en lûkt er himsels wer werom op it flot.
Op in nacht komt in bultrêchwalfisk te ticht by de boat, en ferneatiget sa sûnder euvelmoed Pi syn flot. It flot kin Pi wol wer yninoar sette, mar hy hie al it drinkwetter en de itensfoarrieden út 'e boat nei it flot oerbrocht, en dy geane foargoed ferlern. Neitiid traint er Richard Parker om te akseptearjen dat hy alteast in diel fan 'e tiid ek oan board fan 'e rêdingsboat komt. Hy beseft dat de oanwêzigens fan 'e tiger him skerp hâldt, wylst er oars al lang opjûn hawwe soe.
Wiken letter spielt de rêdingsboat oan by in driuwend eilân fan yninoar groeide beammen. It is in wielderich wâld fan ytbere planten, puollen mei swiet wetter en in ûnbidich grutte populaasje stôksturtsjes. Pi kin safolle as er wol drinke en ite fan 'e planten, wylst Richard Parker him sêd fret oan 'e stôksturtsjes. Nachts feroaret it eilân lykwols yn in fijannich biotoop. Richard Parker, dy't dat oanfielt, lûkt him dan werom yn 'e rêdingsboat, wylst Pi mei de stôksturtsjes yn 'e beammen sliept. De wetterpuollen wurde soer en fertarre de fisken dy't der by dei yn bedarre binne. Nei't er yn in blom de tosk fan in minske fûn hat, komt Pi ta it besef dat it hiele eilân ien grutte fleisitende plant is, dy't earder alris in minske opfretten hat. Hy kin der net bliuwe, dat hy loeget de rêdingsboat fol mei swiet wetter, fruchten en stôksturtsjes foar de tiger dy't er yn in poel ferdronken hat. Dêrnei sette se wer ôf oer see.
Wiken letter spielt de boat mei in sterk fermeagere Pi en Richard Parker oan op 'e kust fan Meksiko. Pi kin net iens mear rinne en leit op it strân wylst er tasjocht hoe't de tiger oer him hinne springt, nei de plantegroei rint dy't it begjin fan it oerwâld oanjout, en sûnder om te sjen weiwurdt tusken de beammen. It docht him bot fertriet dat it bist net iens eefkes omsjoen hat. Koarte tiid letter wurdt Pi ûntdutsen troch in Meksikaan. Hy wurdt nei it pleatslike sikehûs ta brocht, dêr't er stadichoan opbetteret.
Yn it sikehûs wurdt Pi yn opdracht fan it bedriuw dat eigendom wie fan it Japanske frachtskip besocht troch in pear fersekeringsaginten. As er harren syn ferhaal fertelt, wolle se him net leauwe, en freegje se wat der no eins echt bard is. Dêrop fertelt er harren in oar ferhaal. Doe't it skip sonk slagge er yn 'e rêdingsboat mei trije oare oerlibbenen: de boedistyske seeman, de skipskok en syn mem. De boedistyske seeman hie syn skonk brutsen en de wûne rekke ynfektearre. Op oantrúnjen fan 'e kok besochten se de skonk ôf te setten, mar de seeman oerlibbe dat net. Neitiid brûkte de kok it fleis fan 'e seeman om mei te fiskjen, en ek iet er der sels fan. Doe't er dêroer yn konflikt rekket mei Pi syn mem, stiek er har dea en smiet har yn see, dêr't de haaien har opfrieten. Letter kaam Pi de kok oer it mad en deade him op syn beurt, wêrnei't er it fleis fan 'e kok sels brûkte om mei te fiskjen en der yn uterste need ek sels fan iet. De fersekeringsaginten binne hast like ûntefreden mei it twadde ferhaal as mei it earste, mar se litte Pi fierders gewurde.
Werom yn it no yn Kanada falle de skriuwer de parallellen op tusken de beide ferhalen: de sebra mei de brutsen poat en de seeman mei de brutsen skonk; de mâle hyena en de aaklike kok; en de fernimstige orang-oetan en Pi syn mem. Dat betsjut dat de tiger eins Pi sels is. Pi seit lykwols tsjin him dat it neat útmakket hokker fan 'e beide ferhalen de wierheid is, want syn famylje is beide kearen dea. Dan freget er de skriuwer oan hokker fan 'e ferhalen oft hy de foarkar jaan soe, en de skriuwer, dy't dêr net lang oer hoecht nei te tinken, antwurdet: "It ferhaal mei de tiger." Pi knikt en merkt op: "En sa giet it ek mei God." Op dat stuit komme Pi syn frou Anandi en syn beide bern thús, en wylst Pi derút giet om harren te begroetsjen, besjocht de skriuwer it fersekeringsrapport oer it sinken fan it frachtskip (wêrfan't Pi syn kopy foar it ljocht helle hat). Op 'e lêste side lêst er: "It relaas fan dhr. Patel is in bjusterbaarlik ferhaal fan moed en úthâldingsfermogen dy't har wjergea net hawwe yn 'e skiednis fan 'e skipfeart. Net folle oare skipbrekkelingen kinne der oanspraak op meitsje dat se sa lang op see oerlibbe hawwe, en gjinien fan harren dat se dat dien hawwe yn it selskip fan in folwoeksen Bingaalske tiger."
Life of Pi waard troch de filmkritisy oer it algemien mei loovjende resinsjes ûnthelle. Sa joech de foaroansteande resinsint Roger Ebert, fan 'e Chicago Sun-Times, de film fjouwer fan fjouwer stjerren. Behalven as "ien fan 'e bêste films fan it jier" omskreau er Life of Pi ek as "in mirakuleuze prestaasje fan it fertellen fan in ferhaal en in mylpeal fan fisueel masterskip." Yn it tydskriftRolling Stone skreau Peter Travers: "Jo sjogge net inkeld nei dizze film, jo belibje him."
A.O. Scott fan The New York Times wie ek loovjend oer it oansjen fan 'e film, mar hie krityk op it ferhaal. Hy skreau: "De film nûget jo út om te leauwen yn alderhanne wûnderbaarlike dingen, mar hy kin ek meitsje dat jo begjinne te twifeljen oan wat jo mei jo eigen eagen sjogge – of sels, úteinlings, dat jo josels begjinne ôf te freegjen oft jo überhaupt wol wat sjoen hawwe." Yn The Guardian joech Peter BradshawLife of Pi mar twa fan fiif stjerren. Hy fûn dat de film "eltse technyske priis [fertsjinnet] dy't der is," mar hy skreau ek: "Nettsjinsteande de leaflike bylden en dy ferbjusterjende effekten is it mar in oerflakkich en lûdroftich […] ferhaal […]".
Op 'e websideRotten Tomatoes, dy't resinsjes sammelet, hie Life of Pi in heech goedkarringspersintaazje fan 87%, basearre op 246 ûnderskate resinsjes. De konsensuskrityk fan 'e webside, gearstald út al dy resinsjes, stelt: "As 3D-adaptaasje fan in boek dat 'ûnferfilmber' hiet te wêzen, prestearret Ang Lee syn Life of Pi hast it ûnmooglike – it is in ferbjusterjende technyske prestaasje dy't de sjogger ek emosjoneel beleannet." Op Metacritic, de wichtichste konkurrint fan Rotten Tomatoes, behelle de film in goedkarringspersintaazje fan 79%, basearre op 44 resinsjes.
Resultaat
Life of Pi brocht yn 'e Feriene Steaten en Kanada$124,8 miljoen op, en yn alle oare lannen en territoaria mei-inoar $484 miljoen. Yn totaal kaam dat wrâldwiid op in opbringst fan $608,8 miljoen út. De film die it benammen goed yn Meksiko en Perû, dêr't er fjouwer wiken lang de meast besjoene film yn 'e bioskopen wie, en yn Sina, Austraalje en Sily, dêr't er trije wiken lang de meast besjoene film yn 'e bioskopen wie. Yn Yndia wie it de bêst prestearjende Westerske film fan it jier. En yn Hongkong groeide Life of Pi út ta de meast opbringende film fan it hiele oeuvre fan Ang Lee.
Fierders waard Life of Pi ek nominearre foar trije Golden Globes, wêrûnder bêste dramafilm en bêste regisseur. Mychael Danna wûn dêrby op 'e nij de priis foar bêste orizjinele filmmuzyk. By de BAFTA's waard de film foar njoggen kategoryen nominearre (wêrûnder bêste film en bêste regisseur) en wûn er de prizen foar bêste kamerarezjy en bêste fisuële effekten. Life of Pi wûn ek de Annie Award foar bêste animaasje fan in personaazje yn in live-actionfilm (ntl. de tiger), in kategory dy't fierhinne oerienkaam mei 'fisuële effekten' by oare prizen. Fan 'e seis nominaasjes foar Satellite Awards en acht foar Saturn Awards wûn de film de Satellite Awards foar bêste oanpaste senario en bêste kamerarezjy, en de Saturn Awards foar bêste fantasyfilm en bêste optreden fan in jongere akteur (Suraj Sharma).