Antonio Ulloa Regueiro, coñecido como Ulloa e Torallo, nado en Torallo (Agüeira, Becerreá) en 1905 e finado no mesmo concello o 24 de setembro de 1942, foi un guerrilleiro antifranquista galego.
Traxectoria
Vinculado ao PCE. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido o 20 de novembro. Estivo preso no depósito municipal de Becerreá, pero logrou fuxir con Manuel Fernández Núñez e outros 14 presos o 7 de decembro. Botouse ao monte e dirixiu un grupo de tres a seis fuxidos que actuaban pola comarca dos Ancares.
Foi reclamado polo xuíz de Becerreá na instrución do expediente da Comisión Provincial de Incautación de Bens en decembro de 1937.[1] Foi reclamado polo xuíz militar de Lugo acusado de auxilio á rebelión na causa 304/39 xunto con Casimiro Vilares Quintana en abril de 1939.[2] Ambos volveron ser reclamados polo Xulgado Militar de Lugo en xuño de 1939.[3] Foi novamente reclamado polo xuíz militar de Lugo en xullo de 1942.[4] Morreu nun enfrontamento coa Garda Civil nos montes de Becerreá o 24 de setembro de 1942.[5][6]
Notas
- ↑ BOP Lugo, 11-12-1937, p. 2.
- ↑ BOP Lugo, 20-4-1939, p. 3.
- ↑ BOP Lugo, 16-6-1939. p. 2.
- ↑ El Progreso, 21-7-1942, p. 2.
- ↑ El Progreso, 25-11-1942, p. 2.
- ↑ El Compostelano, 26-11-1942, p. 2.
Véxase tamén
Bibliografía
Ligazóns externas
|
|---|
Guerrilleiros
antifranquistas | |
|---|
|
