Iodo

Iodo
; 53	I
	I
	At
	Telurio ← Iodo → Xenon
	Táboa periódica dos elementos
	[[Ficheiro:{{{espectro}}}\|300px\|center]]
	Liñas espectrais do Iodo
Información xeral
Nome, símbolo, número	Iodo, I, 53
Serie química	Halóxenos
Grupo, período, bloque	17, 5, p
Densidade	4930 kg/m3
Dureza	{{{dureza}}}
Aparencia	Gris violáceo;
N° CAS	7553-56-2
N° EINECS	231-442-4
Propiedades atómicas
Masa atómica	126,90447(3) u
Raio medio	140 pm
Raio atómico (calc)	115 pm
Raio covalente	133 pm
Raio de van der Waals	198 pm
Configuración electrónica	[Kr]4d105s25p5
Electróns por nivel de enerxía	2, 8, 18, 18, 7
Estado(s) de oxidación	-1, 1, 3, 5, 7
Óxido	Ácido forte
Estrutura cristalina	ortorrómbica
Propiedades físicas
Estado ordinario	Sólido
Punto de fusión	355,95 K
Punto de ebulición	457,4 K
Punto de inflamabilidade	{{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización	20,752 kJ/mol
Entalpía de fusión	7,824 kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica	K
Presión crítica	Pa
Volume molar	m3/mol
Velocidade do son	m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)	2,66
Calor específica	145 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica	8,0 × 10-8 S/m
Condutividade térmica	0,449 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización	1008,4 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización	1845,9 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización	3180 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización	{{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
	MeV
	Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O iodo é un elemento químico de número atómico 53 situado no grupo dos halóxenos (grupo 17) da táboa periódica dos elementos. O seu símbolo é I. É un oligoelemento empregado fundamentalmente en medicina, fotografía e como colorante. Quimicamente, o iodo é o halóxeno menos reactivo e electronegativo.

Ao igual có resto de elementos halóxenos (membros do grupo VII na táboa periódica), o iodo forma moléculas diatómicas, dando así lugar ao composto di-iodo de fórmula molecular I₂.

Historia

O iodo foi descuberto en 1811, polo químico francés Bernard Courtois^[2] e feito público polo profesor de química Nicolas Clement o 27 de novembro de 1811^[3]