Neon
|
|
|
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
|
Liñas espectrais do Neon
|
Información xeral
|
Nome, símbolo, número
|
Neon, Ne, 10
|
Serie química
|
Gases nobres
|
Grupo, período, bloque
|
18, 2, p
|
Densidade
|
0,8999 kg/m3
|
Dureza
|
{{{dureza}}}
|
Aparencia
|
Incoloro
|
N° CAS
|
|
N° EINECS
|
|
Propiedades atómicas
|
Masa atómica
|
20,1797(6)[1] u
|
Raio medio
|
pm
|
Raio atómico (calc)
|
38 pm
|
Raio covalente
|
69 pm
|
Raio de van der Waals
|
154 pm
|
Configuración electrónica
|
[He2s22p6
|
Electróns por nivel de enerxía
|
|
Estado(s) de oxidación
|
|
Óxido
|
|
Estrutura cristalina
|
cúbica centrada nas caras
|
Propiedades físicas
|
Estado ordinario
|
Gas
|
Punto de fusión
|
24,56 K
|
Punto de ebulición
|
27,07 K
|
Punto de inflamabilidade
|
{{{P_inflamabilidade}}} K
|
Entalpía de vaporización
|
1,7326 kJ/mol
|
Entalpía de fusión
|
0,3317 kJ/mol
|
Presión de vapor
|
|
Temperatura crítica
|
K
|
Presión crítica
|
Pa
|
Volume molar
|
m3/mol
|
Velocidade do son
|
435 m/s a 293.15 K (20 °C)
|
Varios
|
Electronegatividade (Pauling)
|
|
Calor específica
|
103 J/(K·kg)
|
Condutividade eléctrica
|
S/m
|
Condutividade térmica
|
0,0493 W/(K·m)
|
1.ª Enerxía de ionización
|
2080,7 kJ/mol
|
2.ª Enerxía de ionización
|
3952,3 kJ/mol
|
3.ª Enerxía de ionización
|
6122 kJ/mol
|
4.ª Enerxía de ionización
|
{{{E_ionización4}}} kJ/mol
|
5.ª Enerxía de ionización
|
{{{E_ionización5}}} kJ/mol
|
6.ª Enerxía de ionización
|
{{{E_ionización6}}} kJ/mol
|
7.ª Enerxía de ionización
|
{{{E_ionización7}}} kJ/mol
|
8.ª enerxía de ionización
|
{{{E_ionización8}}} kJ/mol
|
9.ª Enerxía de ionización
|
{{{E_ionización9}}} kJ/mol
|
10.ª Enerxía de ionización
|
{{{E_ionización10}}} kJ/mol
|
Isótopos máis estables
|
|
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.
|
O neon[2] é un elemento químico de número atómico 10 e símbolo Ne. É un gas nobre, incoloro, practicamente inerte, presente en trazas no ar, pero moi abondoso no universo, que proporciona un ton avermellado característico á luz das lámpadas fluorescentes nas que se adoita empregar.
Historia
O neon (do grego neos, novo) foi descuberto por William Ramsay e Morris Travers en 1898 mediante a destilación fraccionada do aire líquido.
Características principais
É o segundo gas nobre máis lixeiro, e presenta un poder de refrixeración por unidade de volume 40 veces maior que o do helio líquido e tres veces maior que o do hidróxeno líquido. Na maioría das aplicacións o uso de neon líquido é máis económico que o do helio.
Abundancia e obtención
O neon atópase usualmente en forma de gas monoatómico. A atmosfera terrestre contén 15,8 ppm e obtense por subenfriamento do aire e destilación do líquido crioxénico resultante. O neon é o quinto elemento máis abundante no universo por masa, tras o hidróxeno, o helio, o osíxeno e o carbono. Atópase en pequenas cantidades na atmosfera e na codia terrestre áchase nunha proporción de 0,005 ppm.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- "Táboa periódica dos elementos" (PDF). Consello da Cultura Galega, Xunta de Galicia, Real Academia Galega de Ciencias, Real Academia Galega e Ciencia Nosa. 2019.
- Bermejo, M. R.; González, A.; Vázquez, M. (2006). O nome e o símbolo dos elementos químicos (PDF). Xunta, Secretaría Xeral de Política Lingüística e CRPIH. ISBN 978-84-453-4325-8.
- Bermejo, M. R.; González, A.; Maneiro, M. (2018). Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións. Xunta de Galicia e CRPIH. ISBN 978-84-453-5297-7.