Pochodził z rodziny chłopskiej, pracował w kołchozie, następnie w pracowni ochrony zabytków architektury. W 1965 ukończył seminarium duchowne w Moskwie, a cztery lata później Moskiewską Akademię Duchowną. W czasie nauki, w 1966, złożył śluby zakonne i otrzymał święceniakapłańskie. Pracował w cerkwi św. Pimena w Moskwie, a następnie w cerkwi Wszystkich Świętych w tym samym mieście. W 1971 otrzymał godność archimandryty, w roku następnym został biskupem pomocniczym eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa zarajskiego. 3 września 1974 został wyświęcony na biskupa kurskiego i biełgorodzkiego, trzy lata później został arcybiskupem. Na terenie swojej eparchii doprowadził do znaczącego ożywienia życia parafialnego, wyświęcając tylko w ciągu pierwszego roku sprawowania urzędu 22 kapłanów, co pozwoliło na otwarcie parafii oficjalnie czynnych, lecz niefunkcjonujących z braku duchownych. W ciągu sześciu lat biskup Chryzostom wyświęcił 120 nowych kapłanów, w tym wielu spośród mężczyzn bez formalnego przygotowania teologicznego, niemogących z braku miejsc podjąć nauki w seminariach[1].
W latach 1984–1990 pełnił obowiązki biskupa irkuckiego i czyckiego, tymczasowo (1984–1988) wypełniając również zadania biskupa chabarowskiego.
W styczniu 1990 został arcybiskupem wileńskim i litewskim, w 2000 został mu nadany tytuł metropolity. W 2010 duchowny odszedł na własną prośbę w stan spoczynku ze względu na zły stan zdrowia[2].
Jest zwolennikiem ekumenizmu i dialogu z Kościołem katolickim. Jako jedyny z biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej oficjalnie przyznał się do bycia tajnym współpracownikiem KGB w latach 1974–1990 pod pseudonimem „Restaurator”.
Przypisy
↑D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood – New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410–411. ISBN 0-88141-033-0.
