GrANT

GrANT (ros. ГрАНТ - Гражданский аэродинамический наблюдатель телевизионный) – rosyjski bezzałogowy statek powietrzny przeznaczony do rozpoznania lotniczego.

Prace nad dronem zostały rozpoczęte w sierpniu 2000 r., jego konstruktorem był Nikołaj Walerjewicz Czistiakow (ros. Николай Валерьевич Чистяков) a prace konstrukcyjne prowadziło Naukowo-Przemysłowe Centrum Konstrukcyjne "Nowik-XXI wiek" (ros. Научно-производственный конструкторский центр "Новик-XXI век")^[1]. W sierpniu 2001 r. dokonano oblotu prototypu. Został on zaprojektowany jako alternatywa dla Tu-141 Striż, miał zapewnić tani środek obserwacji pola walki. Jego zaletą miał być niski koszt produkcji i eksploatacji. Aby to osiągnąć w jego konstrukcji zastosowano podzespoły produkowane seryjnie oraz technologie stosowane w modelarstwie lotniczym^[2]. Konstrukcja została zaprezentowana na pokazach MAKS-2001, na pokazach MAKS-2003 przedstawiono jego poprawioną wersję^[3].

Dron stanowi część systemu, w skład którego wchodzi stacja bazowa zamontowana na pojeździe UAZ-3741 oraz dwa drony przewożone w kontenerach transportowych umieszczonych na pojazdach UAZ-3303. Jako wyposażenie GrANT-a przewidziano stabilizowaną żyroskopowo kamerę telewizyjną pracującą w paśmie widzialnym lub podczerwieni. Dla uproszczenia konstrukcji zrezygnowano z jej zamontowania w ruchomym stanowisku oraz wykorzystania obiektywów zmiennoogniskowych. Dodatkowo dron może przenosić wyposażenie specjalne, m.in. laserowy dalmierz mogący służyć do oznaczania celów^[4]. Za kontrolę lotu i analizę przesyłanych danych odpowiada dwóch operatorów, gdzie pierwszy dokonuje wstępnej selekcji obrazu wideo i przesyła wybrane sekwencje drugiemu, który zajmuje się szczegółową analizą oraz ustaleniem współrzędnych celów^[5].

Dron jest zbudowany w układzie wolnonośnego górnopłatu. W przedniej części kadłuba znajdował się dwusuwowy dwucylindrowy silnik typu bokser 3W ZDZ napędzający śmigło ciągnące. Za nim jest umieszczony przedział przeznaczony na wyposażenie użytkowe. Kadłub jest zakończony wolnonośnym usterzeniem w kształcie litery T. Start drona odbywa się za pomocą mechanicznej katapulty wykorzystującej obciążniki o masie 230 kg. GrANT ląduje na wzmocnionej dolnej części kadłuba lub, w sytuacji awaryjnej, z wykorzystaniem spadochronu^[6].

• Yefim Gordon: Soviet/Russian Unmanned Aerial Vehicles. Hinckley: Midland Publishing, 2005, seria: RED STAR. 20. ISBN 1-85780-193-8. OCLC 232000548.