Data i miejsce urodzenia
|
25 stycznia 1958 Reutte
|
Klub
|
SV Wängle
|
Wzrost
|
178 cm
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
1.02 1979, Villars (20. miejsce – zjazd)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
12.01 1980, Kitzbühel (2. miejsce – zjazd)
|
Dorobek medalowy
|
|
Hartmann „Harti” Weirather (ur. 25 stycznia 1958 w Reutte) – austriacki narciarz alpejski, mistrz świata i zdobywca
Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.
Kariera
Pierwsze punkty w zawodach w zawodach Pucharu Świata zdobył 1 lutego 1979 roku w Villars, zajmując dwudzieste miejsce w zjeździe. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 12 stycznia 1980 roku w Kitzbühel, gdzie rywalizację w tej konkurencji zakończył na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzielił Kanadyjczyka Kena Reada i Włocha Herberta Planka. Łącznie 18 razy stawał na podium pucharowych, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 15 grudnia 1980 roku w Val Gardena, 31 stycznia 1981 roku w St. Anton, 6 marca 1981 roku w Aspen, 15 stycznia 1982 roku w Kitzbühel, 23 stycznia 1982 roku w Wengen i 5 grudnia 1982 roku w Pontresinie triumfował w zjazdach. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1980/1981, kiedy to zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji zjazdu zdobył Małą Kryształową Kulę.
Jego największym sukcesem jest złoty medal w zjeździe wywalczony podczas mistrzostw świata w Schladming w 1982 roku. W zawodach tych wyprzedził Szwajcara Conradina Cathomena i swego rodaka, Erwina Rescha. Był to jego jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Był też siedemnasty w zjeździe na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Bormio. W 1980 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, zajmując dziewiąte miejsce w swej koronnej konkurencji.
W 1986 roku zakończył karierę.
Jego żona Hanni Wenzel oraz ich córka Tina Weirather także były narciarkami alpejskimi, reprezentując Liechtenstein.
W 1999 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[1].
Osiągnięcia
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w zawodach
- Val Gardena – 15 grudnia 1980 (zjazd)
- St. Anton – 31 stycznia 1981 (zjazd)
- Aspen – 6 marca 1981 (zjazd)
- Kitzbühel – 15 stycznia 1982 (zjazd)
- Wengen – 23 stycznia 1982 (zjazd)
- Pontresina – 5 grudnia 1982 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium
- Kitzbühel – 12 stycznia 1980 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 4 marca 1980 (zjazd) – 2. miejsce
- Val Gardena – 14 grudnia 1980 (zjazd) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 10 stycznia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
- Wengen – 24 stycznia 1981 (zjazd) – 2. miejsce
- Aspen – 5 marca 1981 (zjazd) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 13 lutego 1982 (zjazd) – 3. miejsce
- Aspen – 5 marca 1982 (zjazd) – 2. miejsce
- St. Anton – 5 lutego 1983 (zjazd) – 3. miejsce
- Schladming – 4 grudnia 1983 (zjazd) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 9 grudnia 1983 (zjazd) – 3. miejsce
Przypisy
Linki zewnętrzne