Według danych na 30 czerwca 2022 miasto było zamieszkane przez 16 952 osoby.
Geografia
Położenie
Miasto jest położone w południowo-zachodniej Polsce, w historycznych granicach Dolnego Śląska, w województwie opolskim, na Równinie Oleśnickiej. Przez granice administracyjne miasta przepływa rzeka Widawa (dopływ Odry). Namysłów położony jest na wysokości 137 m n.p.m.
Średnia temperatura roczna wynosi +8,3 °C. Pokrywa śnieżna występuje od grudnia do kwietnia. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Namysłowa wynoszą 566 mm, dominują wiatry zachodnie[2].
Stare Miasto (włączone do Namysłowa z dniem 1 stycznia 1951 r., wcześniej samodzielna miejscowość)[4],
Osiedla mieszkaniowe
Na terenie Namysłowa istnieje sześć osiedli mieszkaniowych: Osiedle nr I - Osiedle Śródmieście[5], Osiedle nr II - Osiedle za Widawą[6], Osiedle nr III - Osiedle Majowe[7], Osiedle nr IV - Osiedle Ogrodowe[8], Osiedle nr V - Osiedle Reymonta[9] oraz Osiedle nr VI - Osiedle Leśne[10].
Nazwa
Etymologicznie nazwa miasta związana jest z antroponimem Namysł. Miejscowość została wymieniona w zlatynizowanej formie Namislavia w łacińskim dokumencie z 1312 wydanym w Głogowie[12]. W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol.Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej formie Namislavia[13][14]. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Namslavia[15].
Jeszcze w 1750 nazwa „Namysłów” wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[16]. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 we Wrocławiu przez Johanna G. Knie miejscowość występuje pod nazwami Namslau, Namzlav oraz Namislow[17].
Nazwę Namysłów w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[18]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany w latach 1880–1906 notuje nazwę miasta pod polską nazwą Namysłów oraz niemiecką Namslau[19].
Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946[20].
Historia
Średniowiecze
Miasto zostało założone w XIII wieku. Pierwsza historycznie pewna wzmianka o nim pochodzi z 19 czerwca 1233. Prawa miejskie Namysłów otrzymał około 1249 z rąk księcia Henryka III Białego[21].
Od 1320 lub 1321 ponownie związane z księstwem oleśnickim po objęciu tegoż księstwa przez Konrada I. W latach 1323–1341 Namysłów wchodził w skład księstwa brzesko-legnickiego. 9 maja 1323 roku miasto stało się lennem czeskim. Od 1338 ponownie samodzielne księstwo we władaniu Wacława I legnickiego. Od około 1340 do 21 stycznia 1341 roku Namysłów był zastawiony księciu cieszyńskiemu Kazimierzowi I. 30 września 1341 roku książę brzesko-legnicki Bolesław III Rozrzutny zastawił miasto królowi Polski Kazimierzowi III Wielkiemu.
Pierwsze wzmianki o zamku w Namysłowie pochodzą z 1312. Prawdopodobnie był wtedy drewniany, jednak być może już po tej dacie książę namysłowski zaczął w miejscu wcześniejszego grodu wznosić obwód obronny o wysokości 8 metrów[22].
Właściwą część ratusza w Namysłowie wzniesiono w latach 1374–1378. Jego głównym architektem był mistrz murarski Piotr[23].
W 1345 rozpoczęła się wojna polsko-czeska pomiędzy Janem Luksemburskim i Kazimierzem III Wielkim. Pod koniec lata lub na początku jesieni 1348 rozpoczęto negocjacje pokojowe. Zawarciem pokoju były zainteresowane obie strony, ponieważ Karol IV koncentrował się na sprawach niemieckich, a Kazimierz zamierzał, wobec bezskuteczności ataków na Śląsku, skupić siły na walce o Ruś. 22 listopada[24][25] 1348 roku wojna została formalnie zakończona podpisaniem pokoju namysłowskiego. Traktat nie wprowadzał żadnych zmian terytorialnych[26].
W 1358 roku synowie Bolesława III – Wacław i Ludwik sprzedali Namysłów królowi czeskiemu i niemieckiemu Karolowi IV za 3 000 kopgroszy praskich. W połowie XIV wieku w mieście rozpoczęta została budowa murów obronnych i trzech bram oraz rozbudowa murowanego zamku.
XV–XX wiek
Namysłów i Wrocław odmówili złożenia hołduWładysławowi Pogrobowcowi po jego koronacji w 1453. Połowa zabudowań miasta została zniszczona podczas pożaru w 1466. W 1469 Namysłów uznał za swojego władcę Macieja Korwina. 11 listopada 1483 miasto zostało zniszczone w wyniku kolejnego pożaru. Od 1490 znajdowało się pod panowaniem Władysława Jagiellończyka, a następnie jego syna Ludwika. Handel w Namysłowie został ożywiony pod koniec XV wieku.
W czasie wojen napoleońskich latach 1806–1807 Namysłów był okupowany przez Francuzów i ich sprzymierzeńców (miasto zajęte zostało w grudniu 1806 przez oddziały bawarskie)[27].
W 1862 miasto otrzymało połączenie telegraficzne z Wrocławiem. Kolejnym krokiem komunikacyjnym było powstanie infrastruktury kolejowej - w 1868 otwarto linię, która połączyła Namysłów z Wrocławiem i Kluczborkiem, w 1889 z Opolem, a w 1912 z Kępnem.
Po I wojnie światowej
Po I wojnie światowej liderzy ludności polskiej w powiecie namysłowskim podjęli działania w celu przyłączenia tej ziemi do Polski. W powiecie namysłowskim, polską działalność niepodległościową prowadził Wilhelm Wojciech Prokop (z Raciborza) zatrudniony w firmie Oskara Tietzego w Namysłowie, który tu organizował POW Górnego Śląska. Wśród działaczy polskich niepodległościowych była rodzina Karczewskich oraz proboszcz namysłowski ks. Jan Karol Pasternak oraz wikary ks. Jan Szymała. W powiecie ważnym polskim liderem był także ks. Antoni Robota z parafii we wsi Włochy (dwukrotnie pobity przez niemieckie bojówki). Namysłowska organizacja POW G.Śl. utrzymywała łączność z Opolem poprzez Augustyna Fulka pseud. „Sterner”. Aktywność ta polegała na kolportażu polskiej prasy w tym zwłaszcza „Der Weisse Adler”. 2 lipca 1919 r. Prokop został aresztowany przez władze niemieckie i wywieziony do więzienia w Oleśnicy. Po pewnym czasie wyszedł na wolność, dzięki obronie podjętej przez adwokata Antoniego Rostka z Raciborza, ale do Namysłowa już nie wrócił[28].
Dwudziestolecie międzywojenne
Od 1919 Namysłów należał do nowo utworzonej prowincji Dolny Śląsk. Prowincja została zlikwidowana w 1938, a 18 stycznia 1941 utworzono ją ponownie.
1 lipca 1936 do Namysłowa włączona została wieś Böhmwitz (rejon współczesnych ulic 1 Maja i Kalinowej)[29], zamieszkała wówczas przez 232 mieszkańców[30].
Podczas nocy kryształowej z 9 na 10 listopada 1938, bojówki hitlerowskie zdewastowały wnętrze namysłowskiej synagogi zbudowanej w roku 1856. Sam budynek przetrwał, ze względu na stanowienie części zwartej zabudowy.
II wojna światowa
W czasach II wojny światowej w Namysłowie znajdował się podobóz obozu koncentracyjnego w Groß-Rosen oraz kilka mniejszych obozów pracy przymusowej. Robotnicy różnych narodowości pracowali m.in. w fabryce Elektroakustik przy Parku Północnym, powstałym w latach 1939-1941 zakładzie przetwórstwa ziemniaczanego przy ul. Łączańskiej oraz w browarze Haselbacha. Obozowe baraki znajdowały się z kolei m.in. przy obecnych ulicach 1 Maja, Jagiellońskiej, Oławskiej, Skłodowskiej-Curie, Żwirki i Wigury.
Wśród robotników przymusowych oraz jeńców wojennych znajdowało się wielu żołnierzy Armii Krajowej. Lokalnymi strukturami AK kierował w latach 1942-44 por. Józef Rabiega (1914-1971), zatrudniony w zakładach przetwórstwa ziemniaczanego. W roku 2016 jego imieniem nazwana została ulica w Namysłowie, a rok później przy bramie "Ziemniaczanki" ustawiony został postument z pamiątkową tablicą.
22 stycznia 1945 miasto zostało po krótkich walkach zajęte przez Armię Czerwoną (w lokalnej historiografii błędnie dominuje data 21 stycznia). O godzinie 12:15 Namysłów zdobyty został przez 214 Dywizję Strzelecką, wchodzącą w skład 78 Korpusu Strzeleckiego, stanowiącego z kolei część składową 52 Armii[31].
Polska Ludowa
3 marca do Namysłowa przybyła pierwsza grupa polskich kolejarzy[32]. 30 kwietnia miasto zostało przejęte przez administrację polską – na jej czele stanął Pełnomocnik Rządu RP na Obwód nr 9 Tomasz Nowacki (1897-1946). 1 września pierwszym powojennym Burmistrzem Namysłowa został polityk PPS Bolesław Obrębski (1898-1953), który swój urząd pełnił do grudnia 1948. 31 grudnia 1945 starosta Nowacki został w rejonie śluzy na Widawie (rejon ulic Parkowej i Marii Konopnickiej) postrzelony przez "nieznanych sprawców w mundurach sowieckich", w wyniku czego zmarł 3 stycznia 1946. Towarzyszący staroście por. Czesław Wajs (1912-1945) zginął na miejscu.
17 listopada 1947 odbyło się zebranie założycielskie Towarzystwa Burs i Stypendiów w Namysłowie, na prezesa wybrano Aleksandra Pankiewicza – przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej. W 1949 TBS liczył już 129 członków.
26 maja 1959 powstało Koło Miłośników Ziemi Namysłowskiej, w tym czasie było to pierwsze tego typu stowarzyszenie na Opolszczyźnie. Jeszcze w 1959 stowarzyszenie zmieniło nazwę na Towarzystwo Miłośników Ziemi Namysłowskiej. Staraniem działaczy koła powołano 21 stycznia 1960 Muzeum Ziemi Namysłowskiej, które zlokalizowano w trzech salach ratusza. 23 lutego 1973 Muzeum Ziemi Namysłowskiej przeniosło się do nowego lokalu, znajdującego się na zamku[33]. Muzeum funkcjonowało do przełomu 1998/99. Towarzystwo Miłośników Ziemi Namysłowskiej prowadziło działalność do około 2005, po czym zostało zawieszone.
23 czerwca 1976 Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej w Namysłowie przystąpiły do strajku, którego celem było, oprócz protestu przeciw podwyżce cen, odłączenie się od ZEM Świdnica i sprowadzenie nowego parku maszynowego.
III Rzeczpospolita
Po pierwszych wyborach do samorządu terytorialnego w Polsce po jego przywróceniu w 1990 roku burmistrzem miasta został Adam Maciąg[34][35]. Pełnił on tę funkcję przez dwie kadencje, od 18 czerwca 1990 do 3 listopada 1998. Następcami Maciąga byli: Krzysztof Kuchczyński (3 listopada 1998 – 5 grudnia 2014), Julian Kruszyński (5 grudnia 2014 – 22 listopada 2018), Bartłomiej Stawiarski (22 listopada 2018 - 7 maja 2024) oraz obecnie urzędujący Jacek Fior (od 7 maja 2024).
W latach 1989–1996 przeprowadzona została przez Radę Narodową Miasta i Gminy w Namysłowie oraz jej następczynię – Radę Miejską w Namysłowie akcja dekomunizacji nazw namysłowskich ulic. Jeszcze w roku 1989 patronat nad miejskimi ulicami utracili Feliks Dzierżyński i Julian Marchlewski, a w dalszej kolejności dekomunizacji poddane zostały ulice: Armii Czerwonej (24 stycznia 1991)[36], Hanki Sawickiej (15 marca 1993)[37], Karola Świerczewskiego, Marcelego Nowotki, Alei Róży Luksemburg oraz Placu XV-lecia PRL (wszystkie 29 listopada 1996)[38]. Symbolicznym zakończeniem procesu była dokonana po latach zmiana nazwy ulicy Mariana Buczka (26 września 2016)[39].
W ramach reformy administracyjnej w Polsce w 1999 Namysłów ponownie stał się siedzibą powiatu namysłowskiego. Siedzibą starostwa stał się przebudowany dawny magazyn zbożowy przy Placu Wolności.
Organizacje pozarządowe
18 września 2014 założono Towarzystwo Przyjaciół Namysłowa i Ziemi Namysłowskiej[40], aktualnie (wrzesień 2024) posiadające 56 członków[41]. Prezesem TPNiZN jest Mateusz Magda - historyk, pracownik Muzeum Miejskiego Wrocławia[42]. W 2019 reaktywowane zostało z kolei po kilkunastu latach zawieszenia działalności Towarzystwo Miłośników Ziemi Namysłowskiej (ponowny wpis do rejestru stowarzyszeń dokonany został 28 listopada 2019)[43].
Demografia
Według danych GUS z 30 czerwca 2018, Namysłów miał 16360 mieszkańców (8. miejsce w województwie opolskim i 279. w Polsce), powierzchnię 22,62 km² (7. miejsce w województwie opolskim i 250. miejsce w Polsce) i gęstość zaludnienia 723,6 os./km²[44].
Mieszkańcy Namysłowa stanowią około 38,37% populacji powiatu namysłowskiego, co stanowi 1,66% populacji województwa opolskiego.
Izba Regionalna w Namysłowie (dawna szkoła ewangelicka), ul. Szkolna 2[54],
Zespół browaru, ul. Bolesława Chrobrego 20-30, w tym: stara słodownia z warzelnią i suszarnią, nowa słodownia z suszarniami, leżakownia i fermentownia, maszynownia i magazyn beczek, kompleks budynków pomocniczych,
Budynek handlowo-usługowy (dawny magazyn jęczmienia), ul. Kolejowa 18,
Muzeum Techniki Młynarskiej (dawny młyn miejski z częścią mieszkalną), ul. Piastowska 12[55],
dawna synagoga (obecnie sala gimnastyczna), ul. Stanisława Dubois 19,
Gospodarka
Gałęzi przemysłu reprezentowane obecnie w Namysłowie to: produkcja spożywcza (Froneri, dawniej Nestle i Schöller), piwowarstwo (Browar Namysłów), elektrotechnika (Diehl Controls), produkcja okien (fabryki Velux i Glassolutions).
W 2019 wskaźnik bezrobocia w Namysłowie wynosił 7,8%. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w Namysłowie wynosiło 4 176,14 zł[48].
Dawniej, Namysłów skomunikowany był kolejowo również z Opolem, Kępnem i Sycowem. Połączenia te przestały jednak funkcjonować na przełomie lat 80. i 90. XX wieku.
W roku 2018 czasowo funkcjonowała komunikacja miejska. Linie czerwona, zielona i niebieska zaczynały swój bieg na dworcu autobusowym. Przewozy autobusowe realizuje PKS Opole oraz prywatny przewoźnik LUZ.[potrzebny przypis]
Oświata
Namysłów stanowi regionalny ośrodek oświatowy, ściągający uczniów z całego powiatu, a także z pobliskich terenów województwa wielkopolskiego (Rychtal), dolnośląskiego (Bierutów) czy powiatu kluczborskiego (Wołczyn).
Żłobki i Przedszkola
Żłobek, ul. Kolejowa 5B
Żłobek "Elementarz Przyjazny Rodzinie", ul. Braterska 7
W okresie PRL wydawane były: „Trybuna Namysłowska” – miesięcznik Powiatowego Komitetu Frontu Narodowego w Namysłowie oraz „Rocznik Statystyczny Powiatu Namysłów”.
Namysłowska prasa podziemna przed 1989
Obserwator Namysłowski czasopismo, które wychodziło w drugim obiegu, a następnie jawnie od 1989 roku[57]
„Z Prawej Strony. Miesięcznik ziemi namysłowskiej”
„Nasz Powiat Namysłowski” - informator samorządowy wydawany przez Starostwo Powiatowe w Namysłowie
Własne organa prasowe posiadają miejscowe parafie katolickie:
„Apostolskie Ścieżki. Namysłowskie Pismo Religijno – Duszpasterskie” – Parafia Św. Apostołów Piotra i Pawła.
„Pokój i Dobro. Gazeta parafii św. Franciszka z Asyżu i św. Piotra z Alkantary”
Własne pismo wydają także Niemcy – dawni mieszkańcy Namysłowa, zrzeszeni w powstałym 19 maja 1956 r. stowarzyszeniu Namslauer Heimatfreunde. Ich organ prasowy „Namslauer Heimatfruf” ukazuje się od roku 1956[58].
synagoga (obecnie sala sportowa, ul. Dubois 19), czynna w latach 1856-1938,
kościół ewangelicki św. Andrzeja (Skwer prof. Leszka Kuberskiego), czynny w latach 1789-1947, rozebrany w 1962
kościół staroluterański (obecnie sklep, ul. Wały Jana III 2), czynny w latach 1905-1945
kościół Salwatora (Zbawiciela), rozebrany w 1647
kaplica św. Barbary, rozebrana w 1647
kościół św. Ducha i św. Jerzego, spłonął w 1619, prowizorycznie odbudowany jako spichlerz i rozebrany w latach 80. XVIII w.
Przyroda
W Namysłowie ma swoją siedzibę powstałe w 1945 Nadleśnictwo Namysłów, którego obszar rozciąga się na powiat namysłowski i kluczborski. Siedziba Nadleśnictwa znajduje się przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie, w budynku oddanym do użytku w roku 2016[60].
↑UCHWAŁA NR 729/VII/17 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE z dnia 26 października 2017 r. zmieniająca uchwałę w sprawie Statutu dla Osiedla Nr I w Namysłowie, 26 października 2017. Brak numerów stron w książce
↑UCHWAŁA NR 730/VII/17 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE z dnia 26 października 2017 r. zmieniająca uchwałę w sprawie Statutu dla Osiedla Nr II w Namysłowie, 26 października 2017. Brak numerów stron w książce
↑UCHWAŁA NR 731/VII/17 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE z dnia 26 października 2017 r. zmieniająca uchwałę Statutu dla Osiedla Nr III w Namysłowie, 26 października 2017. Brak numerów stron w książce
↑UCHWAŁA NR 732/VII/17 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE z dnia 26 października 2017 r. zmieniająca uchwałę w sprawie Statutu dla Osiedla Nr IV w Namysłowie, 26 października 2017. Brak numerów stron w książce
↑UCHWAŁA NR 733/VII/17 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE z dnia 26 października 2017 r. zmieniająca uchwałę w sprawie Statutu dla Osiedla Nr V w Namysłowie, 26 października 2017. Brak numerów stron w książce
↑UCHWAŁA NR 734/VII/17 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE z dnia 26 października 2017 r. zmieniająca uchwałę w sprawie Statutu dla Osiedla Nr VI w Namysłowie, 26 października 2017. Brak numerów stron w książce
↑JerzyJ.WyrozumskiJerzyJ., Dzieje Polski piastowskiej (VIII w. – 1370), s. 330.
↑Mateusz MirosławM.M.MagdaMateusz MirosławM.M., Spacerem po dawnym Namysłowie, Namysłów: M&P Verlag, 2019, s. 30, ISBN 978-83-953909-0-6.
↑M. Patelski, Zapomniany epizod z dziejów walk o Śląsk. Sprawa przyłączenia powiatu namysłowskiego i sycowskiego do Polski 1919-1921,[ w:] Rok 1921 na Kresach Wschodnich i Zachodnich. Historia i pamięć, pod red. Macieja Fica i Joanny Lusek, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu: Bytom 2021, ISBN 978-83-65786-74-6
↑Mateusz MirosławM.M.MagdaMateusz MirosławM.M., Uciekinierzy, osadnicy, przesiedleńcy, autochtoni. Ziemia Namysłowska lat 1945-1947 w relacjach i wspomnieniach mieszkańców, wyd. Pierwsze, dodruk, Namysłów: Namislavia, 2016, s. 16, ISBN 978-83-60537-88-6.
↑M. M. Magda, Uciekinierzy, osadnicy, przesiedleńcy, autochtoni. Ziemia Namysłowska lat 1945-1947 w relacjach i wspomnieniach mieszkańców, Wydawnictwo Namislavia, Namysłów 2006, s. 36-45.
↑Kazimierz Kuliński, Pierwsze lata polskiej służby kolejowej w Namysłowie, Namysłów 1970.
↑Historia i cele TMZN [online], web.archive.org, 27 maja 2014 [dostęp 2020-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-27].
↑MateuszM.MagdaMateuszM., Brama Krakowska w Namysłowie [online], Towarzystwo Przyjaciół Namysłowa i Ziemi Namysłowskiej, 24 czerwca 2016 [dostęp 2024-09-26](pol.).
↑MateuszM.MagdaMateuszM., Izba Techniki Młynarskiej w Namysłowie [online], Towarzystwo Przyjaciół Namysłowa i Ziemi Namysłowskiej, 26 października 2014 [dostęp 2024-09-26](pol.).
↑BartłomiejB.PorzucekBartłomiejB., Fontanna na namysłowskim rynku [online], Towarzystwo Przyjaciół Namysłowa i Ziemi Namysłowskiej, 16 października 2014 [dostęp 2024-09-26](pol.).
↑ErnstE.LoberErnstE., Als ich anfing zu bürgermeistern, „Namslauer Heimatruf” (83), Euskirchen 1979, s. 12, Richard Schulz (zm. 1925) był Burmistrzem Namysłowa w latach 1891-1923.
↑Rada Miejska wR.M.NamysłowieRada Miejska wR.M., Uchwała Nr 371/VIII/21 Rady Miejskiej w Namysłowie z dnia 11 lutego 2021 r. w sprawie nadania tytułu „Honorowy Obywatel Gminy Namysłów” Panu Vasylowi Vasyliovychowi Onutchakowi, 11 lutego 2021. Brak numerów stron w książce
↑Rada Miejska wR.M.NamysłowieRada Miejska wR.M., UCHWAŁA NR 546/VIII/22 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE w sprawie nadania tytułu „Honorowy Obywatel Gminy Namysłów” Panu Andriyowi Ivanovychowi Myronyak, 31 marca 2022. Brak numerów stron w książce
↑Rada Miejska wR.M.NamysłowieRada Miejska wR.M., UCHWAŁA NR 547/VIII/22 RADY MIEJSKIEJ W NAMYSŁOWIE w sprawie nadania tytułu „Honorowy Obywatel Gminy Namysłów” Panu Thomasowi Zschornak, 31 marca 2022. Brak numerów stron w książce
Mateusz Goliński, Elżbieta Kościk, Jan Kęsik: Namysłów, z dziejów miasta i okolic, Namislavia, Namysłów 2006, ISBN 978-83-60537-00-8.
Włodzimierz Ożga: Zespół Bramy Krakowskiej w Namysłowie, Namislavia, Namysłów 2007, ISBN 978-83-60537-01-5.
Kazimierz Kuliński: Pieczęcie i herby miasta Namysłowa. Reedycja Biblioteczki Towarzystwa Miłośników Ziemi Namysłowskiej, ISSN1895-8877. Namislavia, Namysłów 2006, ISBN 978-83-60537-04-6.
Kazimierz Kuliński: Piastowski zamek w Namysłowie. Reedycja Biblioteczki Towarzystwa Miłośników Ziemi Namysłowskiej, ISSN1895-8877. Namislavia, Namysłów 2006, ISBN 978-83-60537-03-9.
Henryk Caputa: Zarys historyczny murów obronnych miasta Namysłowa. Reedycja Biblioteczki Towarzystwa Miłośników Ziemi Namysłowskiej, ISSN1895-8877. Namislavia, Namysłów 2006, ISBN 978-83-60537-02-2.
Kazimierz Kuliński: Obozy pracy i zagłady rozmieszczone przez hitlerowców w powiecie namysłowskim w latach 1939–1945. Reedycja Biblioteczki Towarzystwa Miłośników Ziemi Namysłowskiej, ISSN1895-8877. Namislavia, Namysłów 2005, ISBN 83-922091-1-7.
Mateusz Mirosław Magda: Tajemnice Ziemi Namysłowskiej, Namislavia, Namysłów 2011, ISBN 978-83-60537-35-0.
Mateusz Mirosław Magda: Uciekinierzy, osadnicy, przesiedleńcy, autochtoni. Ziemia Namysłowska lat 1945-1947 w relacjach i wspomnieniach mieszkańców, Namislavia, Namysłów 2016, ISBN 978-83-60537-88-6.
Mateusz Mirosław Magda: Spacerem po dawnym Namysłowie, M&P Verlag, Namysłów 2019, ISBN 978-83-953909-0-6.
Stanisław Żarecki: Zarys historii szpitalnictwa w powiecie namysłowskim. Reedycja Biblioteczki Towarzystwa Miłośników Ziemi Namysłowskiej, ISSN1895-8877. Namislavia, Namysłów 2005, ISBN 83-922091-2-5.
Tomasz Kowalski: Dzieje kościoła i parafii pw. św. Franciszka z Asyżu i św. Piotra z Alkantary w Namysłowie. Towarzystwo Miłośników Ziemi Namysłowskiej, zeszyty historyczne – tom 1. Namislavia, Namysłów 2003, ISBN 83-905869-4-0.
Mariusz Patelski, Protesty czerwcowe 1976 r. w województwie opolskim. Zapomniany strajk w ZEM Namysłów, Opole-Namysłów: Uniwersytet Opolski-Namislavia 2016. ISBN 978-83-60537-84-8.