Roman Šebrle

Roman Šebrle
	; Roman Šebrle podczas mistrzostw świata w Berlinie (2009)
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1974 ; Lanškroun
Wzrost	186 cm
	Informacje klubowe
Klub	TJ Dukla Praga
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Czechy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Halowe mistrzostwa świata
	Halowe mistrzostwa Europy
	Uniwersjada
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Šebrle (ur. 26 listopada 1974 w Lanškrounie) – czeski lekkoatleta specjalizujący się w wielobojach lekkoatletycznych.

Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w pierwszym swoim starcie w Sydney (2000) zdobył srebrny medal; cztery lata później w Atenach wywalczył złoto, w 2008 w Pekinie był szósty, a w Londynie w 2012 nie ukończył dziesięcioboju. Złoty i dwukrotnie srebrny medalista mistrzostw świata oraz podwójny mistrz Europy. Ma na koniec pięć medali – w tym dwa złote – halowego czempionatu globu. Trzykrotnie stawał na najwyższym stopniu podium halowych mistrzostw Starego Kontynentu – podczas tej rangi imprezy wywalczył także jeden srebrny i dwa brązowe medale. W 1997 wygrał uniwersjadę^[1]. W 2001 podczas mityngu Hypo-Meeting w austriackim Götzis ustanowił rekord świata i jako pierwszy w historii przekroczył w dziesięcioboju liczbę 9000 punktów uzyskując wynik 9026 punktów^[2]. Panel ekspertów powołany w 2008 przez gazetę The Wall Street Journal uznał Czecha największym sportowcem na świecie^[3]. Wielokrotny medalista mistrzostw swojego kraju. W 2013 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[4]^[5].

Roman Šebrle jest żołnierzem Czeskich Sił Zbrojnych w stopniu majora^[6]. W 2004 odznaczony został Medalem za Zasługi II Stopnia^[7].

Kariera

Początki

Swoją sportową karierę zaczynał od piłki nożnej, którą uprawiał od 1980 roku^[8]. Siedem lata później podczas turnieju doznał kontuzji – złamał między innymi kość strzałkową^[8]. Po rekonwalescencji, w 1990, wystąpił w szkolnych zawodach lekkoatletycznych – po nich trafił do klubu w miejscowości Týniště nad Orlicí^[8]. W swoim pierwszym występie w dziesięcioboju uzyskał wynik nieco ponad 5000 punktów^[8]. W 1995 rozpoczął dwuletnią służbę w Siłach Zbrojnych Republiki Czeskiej i wstąpił do klubu Dukla Praga z którym jest związany do dziś^[8].

1997-2000

W dużych lekkoatletycznych zawodach zadebiutował w 1997 podczas mistrzostw świata w Atenach – w imprezie tej uplasował się na dziewiątym miejscu. Niespełna miesiąc później odniósł pierwszy sukces międzynarodowy wygrywając na stadionie w Katanii rywalizację podczas uniwersjady^[1]. W kolejnym sezonie nie udało mu się ukończyć konkurencji podczas halowego czempionatu Starego Kontynentu, a latem był w szósty na mistrzostwach Europy. Pierwszy medal na imprezie rangi mistrzowskiej zdobył zimą 1999 roku w Maebashi, kiedy to przegrywając z Polakiem Sebastianem Chmarą i Estończykiem Erikiem Noolem wywalczył brązowy medal halowych mistrzostw świata. Sukcesu z Japonii nie udało mu się powtórzyć w sezonie letnim gdy nie ukończył dziesięcioboju na mistrzostwach świata. Pierwszy medal – srebrny – halowego czempionatu Europy zdobył w 2000 roku. Kilka miesięcy później został w Sydney wicemistrzem olimpijskim.

2001-2004

W marcu 2001 wygrał w Lizbonie halowe mistrzostwa świata. 26 i 27 maja 2001 w Götzis podczas tradycyjnego mityngu wieloboistów Hypo-Meeting poprawił rekord świata swojego rodaka Tomáš Dvořák, który od 1999 wynosił 8994 punkty, uzyskując wynik 9026 punktów stając się pierwszym w historii lekkoatletyki zawodnikiem osiągając w dziesięcioboju wynik ponad 9000 punktów^[2]. Po tym wydarzeniu był zdecydowanym faworytem mistrzostw świata w Edmonton – w imprezie tej Czech uzyskał jednak tylko 8174 punktów i zajął dziesiąte miejsce. Kolejny sezon przyniósł wieloboiście dwa złote medale – halowych mistrzostw Europy i mistrzostw Europy na stadionie. Drugi brązowy krążek halowego czempionatu globu zdobył w 2003 w Birmingham – kilka miesięcy później pierwszy raz stanął na podium mistrzostw świata zajmując na Stade de France drugą pozycję. W 2004 wygrywając drugi raz w karierze halowe mistrzostwa świata ustanowił nowy halowy rekord Europy w siedmioboju uzyskując rezultat 6438 punktów. Na igrzyskach olimpijskich w Atenach zdobył złoty medal.

2005-2008

Po zdobyciu olimpijskiego złota w Atenach rozpoczął kolejny sezon od wygrania halowego czempionatu Europy. Kilka miesięcy później w Helsinkach zdobył drugi srebrny medal mistrzostw świata przegrywając tylko z reprezentantem USA Bryanem Clayem. W sezonie 2006 zdobył trzeci brąz halowych mistrzostw świata, a latem w Szwecji obronił tytuł mistrza Europy. 22 stycznia 2007 podczas obozu w Południowej Afryce został ranny gdy miejscowa oszczepniczka Sunette Viljoen trafiła oszczepem w jego prawe ramię, Czechowi założono jedenaście szwów^[9]^[10]^[11]. Šebrle po tym wypadku, już 4 marca, wygrał halowe mistrzostwa Europy, a latem w Osace pierwszy raz w karierze został mistrzem świata w dziesięcioboju. W sezonie 2008 nie ukończył rywalizacji na halowych mistrzostwach globu, a w sierpniu nie udało mu się obronić tytułu mistrza olimpijskiego zajmując w Pekinie szóstą lokatę z wynikiem 8241 punktów.

2009-2013

Na początku sezonu 2009 piąty raz z rzędu stanął na podium halowych mistrzostw Europy zdobywając w Turynie brązowy medal. Latem tego samego sezonu na mistrzostwach globu zajął jedenaste miejsce – najgorsze w historii swoich startów w imprezach mistrzowskich w całej karierze. Po zajęciu piątej lokaty podczas halowych mistrzostw globu – w marcu 2010 – nie bronił latem złota mistrzostw Europy. Zimą 2011 był piąty na mityngu wieloboistów w Tallinnie oraz zdobył złoty medal halowych mistrzostw Czech uzyskując wynik 6117 punktów – najlepszy na europejskich listach w sezonie halowym. Na halowym czempionacie Europy w Paryżu zdobył brązowy medal. Podczas mistrzostw Europy w czerwcu 2012 roku w Helsinkach zajął 6. miejsce. Nie ukończył dziesięcioboju podczas igrzysk olimpijskich w Londynie. W maju 2013 planował wystąpić (po raz 15. w karierze) w prestiżowym mityngu wielobojowym Hypo-Meeting, jednak ze startu wyeliminowała go kontuzja. Miesiąc później ogłosił zakończnie kariery^[4]^[5].

Osiągnięcia

Rok	Impreza	Miejsce	Konkurencja	Lokata	Wynik
1997	Superliga pucharu Europy w wielobojach	Tallinn	dziesięciobój	1. miejsce	8322 pkt.
1997	Mistrzostwa świata	Ateny	dziesięciobój	9. miejsce	8232 pkt.
1997	Uniwersjada	Sycylia	dziesięciobój	1. miejsce	8380 pkt.
1998	Halowe mistrzostwa Europy	Walencja	siedmiobój	–	DNF
1998	Superliga pucharu Europy w wielobojach	Tallinn	dziesięciobój	2. miejsce	8589 pkt.
1998	Mistrzostwa Europy	Budapeszt	dziesięciobój	6. miejsce	8589 pkt.
1999	Halowe mistrzostwa świata	Maebashi	siedmiobój	3. miejsce	6319 pkt.
1999	Superliga pucharu Europy w wielobojach	Praga	dziesięciobój	2. miejsce	8527 pkt.
1999	Mistrzostwa świata	Sewilla	dziesięciobój	–	DNF
2000	Halowe mistrzostwa Europy	Gandawa	siedmiobój	2. miejsce	6271 pkt.
2000	Igrzyska olimpijskie	Sydney	dziesięciobój	2. miejsce	8606 pkt.
2001	Halowe mistrzostwa świata	Lizbona	siedmiobój	1. miejsce	6420 pkt.
2001	Mistrzostwa świata	Edmonton	dziesięciobój	10. miejsce	8174 pkt.
2002	Halowe mistrzostwa Europy	Wiedeń	siedmiobój	1. miejsce	6280 pkt.
2002	Mistrzostwa Europy	Monachium	dziesięciobój	1. miejsce	8800 pkt.
2003	Halowe mistrzostwa świata	Birmingham	siedmiobój	3. miejsce	6196 pkt.
2003	Mistrzostwa świata	Paryż	dziesięciobój	2. miejsce	8634 pkt.
2004	Halowe mistrzostwa świata	Budapeszt	siedmiobój	1. miejsce	6438 pkt.
2004	Igrzyska olimpijskie	Ateny	dziesięciobój	1. miejsce	8893 pkt.
2005	Halowe mistrzostwa Europy	Madryt	siedmiobój	1. miejsce	6232 pkt.
2005	Mistrzostwa świata	Helsinki	dziesięciobój	2. miejsce	8521 pkt.
2006	Halowe mistrzostwa świata	Moskwa	siedmiobój	3. miejsce	6161 pkt.
2006	Mistrzostwa Europy	Göteborg	dziesięciobój	1. miejsce	8526 pkt.
2007	Halowe mistrzostwa Europy	Birmingham	siedmiobój	1. miejsce	6196 pkt.
2007	Mistrzostwa świata	Osaka	dziesięciobój	1. miejsce	8676 pkt.
2008	Halowe mistrzostwa świata	Walencja	siedmiobój	–	DNF
2008	Igrzyska olimpijskie	Pekin	dziesięciobój	6. miejsce	8241 pkt.
2009	Halowe mistrzostwa Europy	Turyn	siedmiobój	3. miejsce	6142 pkt.
2009	Mistrzostwa świata	Berlin	dziesięciobój	11. miejsce	8266 pkt.
2010	Halowe mistrzostwa świata	Doha	siedmiobój	5. miejsce	6024 pkt.
2011	Halowe mistrzostwa Europy	Paryż	siedmiobój	3. miejsce	6178 pkt.
2011	Mistrzostwa świata	Taegu	dziesięciobój	14. miejsce	8069 pkt.
2012	Mistrzostwa Europy	Helsinki	dziesięciobój	6. miejsce	8025 pkt.
2012	Igrzyska olimpijskie	Londyn	dziesięciobój	–	DNF

Rekordy życiowe

Dziesięciobój – 9026 pkt. (2001) były rekord świata, 3. wynik w historii światowej lekkoatletyki
Siedmiobój (hala) – 6438 pkt. (2004) były halowy rekord Europy, 7. wynik w historii światowej lekkoatletyki^[12]

Przypisy

↑ ^a ^b World Student Games (Men). gbrathletics.com. [dostęp 2011-03-03]. (ang.).
↑ ^a ^b Progression of Official World Record / Men, Decathlon [online], tilastopaja.org [dostęp 2011-03-03] (ang.).
↑ RedR. Albergotti RedR., The World’s Greatest Athlete? [online], online.wsj.com [dostęp 2011-03-03] (ang.).
↑ ^a ^b Decathlon legend Roman Sebrle retires [online], iaaf.org [dostęp 2013-06-21] (ang.).
↑ ^a ^b Mistrz olimpijski z Aten w dziesięcioboju Roman Sebrle kończy karierę [online], SportoweFakty.pl [dostęp 2013-06-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-26] (pol.).
↑ Kühnl povýšil Šebrleho na majora. sport.cz. [dostęp 2017-04-28]. (cz.).
↑ Odznaczeni Medalem za Zasługi (od 1994) [online], Pražský hrad (www.hrad.cz) [dostęp 2011-03-03] (cz.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Můj životopis: Roman Šebrle [online], web.archive.org [dostęp 2011-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27] (cz.).
↑ Tragedia w Rzymie. Zawodnik trafiony oszczepem [online], wiadomosci.gazeta.pl [dostęp 2011-03-04] (pol.).
↑ JohnJ. Haughey JohnJ., Lucky to be alive [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2011-03-04] (ang.).
↑ Šebrleho rameno zdobí jedenáct stehů [online], sport.idnes.cz [dostęp 2011-03-04] (cz.).
↑ Heptathlon Short Track Men, All Time Top Lists. worldathletics.org. [dostęp 2024-03-05]. (ang.).