Nazwa Szwecji w języku szwedzkim, Svea rike (we współczesnej ortografii Sverige, w innym zapisie Sweoðeod, lub Sweorice, w języku staronordyckim/języku islandzkimSvíþjóð), czyli "Królestwo Szwedów", pierwotnie odnosiła się wyłącznie do Svealand. W miarę jak zasięg władzy królów Szwecji rósł, nazwa Svealand zaczęła być używana w celu odróżnienia starych ziem od nowych.
Svealand to obszar, który pierwotnie oznaczał Szwecję. Od nazwy tego historycznego kraju pochodzi obecna nazwa państwa. Świadczą o tym porównania lingwistyczne oraz wczesnośredniowieczne źródła pisane, np. sagi. W staronordyjskim i staroangielskim Svealand oraz Szwecja były synonimami. Słowa te zaś określano jako państwo różne od Götaland/Gautland/Geatland. Na przykład w Sögubrot af Nokkrum[1] wspomina się, że Kolmården służy za granicę między Svealand a Östergötland (...Kolmerkr, er skilr Svíþjóð ok Eystra-Gautland...), zaś w Sadze Hervarara[2], król Ingold I udaje się do Szwecji przez Östergötland: Ingi konungr fór með hirð sína ok sveit nokkura ok hafði lítinn her. Hann reið austr um Smáland ok í eystra Gautland ok svá í Svíþjóð. Również późniejsze zapisy wskazują na utożsamianie nazwy Szwecja ze Svealand. Bo Jonsson Grip prawdopodobnie najlepiej znał geografię starego królestwa Szwecji, gdyż w jego posiadaniu znajdowała się ponad połowa jego terytorium. W roku 1384 zapisał on w swoim testamencie, że w jego czasach królestwo składało się ze Swerige (Szwecji, tzn. Svealand), Österland (tzn. Finlandii) oraz Göthaland (tzn. Götaland).
Z czasem nazwy Sverige i Svealand przestały oznaczać to samo, gdy na przykład w wyniku wyprawy krzyżowej na wschód rozpoczętej przez królów Svealand w XII wieku zostały zdobyte tereny Österland (dawniejsza nazwa Finlandii).
Od pewnego momentu na początku XIX wieku kraina Värmland stała się własnością Sądu Apelacyjnego Svealand. W związku z tym, chociaż Värmland historycznie należała do Götaland, to zwyczajowo od dawna jest uważana za część Svealand.