Tetiana Proroczenko

Tetiana Proroczenko
Тетяна Пророченко
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1952 ; Berdiańsk
Data i miejsce śmierci	11 marca 2020 ; Kijów
Wzrost	166 cm
Dorobek medalowy
	Reprezentacja ZSRR
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa Europy
	Uniwersjada
	Odznaczenia

Tetiana Wasyliwna Proroczenko (ukr. Тетяна Василівна Пророченко, ros. Татьяна Васильевна Пророченко, po mężu Burakowa ukr. Буракова; ur. 15 marca 1952 w Berdiańsku, zm. 11 marca 2020 w Kijowie^[1]^[2]) – ukraińska lekkoatletka reprezentująca ZSRR, sprinterka, mistrzyni olimpijska.

Kariera sportowa

Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu (sztafeta biegła w składzie: Proroczenko, Ludmiła Masłakowa, Nadieżda Biesfamilna i Wiera Anisimowa). Indywidualnie zajęła 6. miejsce w finale biegu na 200 metrów^[1]. Zajęła 3. miejsca w begu na 200 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie^[3].

Później skoncentrowała się na dłuższym dystansie. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Proroczenko, Nadieżda Muszta, Tatjana Prowidochina i Marija Pinigina), a w biegu na 200 metrów odpadła w półfinale^[4]. Zajęła 2. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1979 w Montrealu^[5].

Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zdobyła wraz z koleżankami złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów (sztafeta biegła w składzie: Proroczenko, Tatjana Gojszczik, Nina Ziuśkowa i Irina Nazarowa)^[1].

Była również dwukrotną mistrzynią uniwersjady w sztafecie 4 × 100 metrów: w 1977 w Sofii i w 1979 w Meksyku^[6].

29 lipca 1979 w Moskwie ustanowiła rekord świata w sztafecie 4 × 200 metrów czasem 1:30,8 (sztafeta Ukraińskiej SRR biegła w składzie: Raisa Machowa, Ziuśkowa, Proroczenko i Marija Kulczunowa)^[7].

Proroczenko była mistrzynią ZSRR w biegu na 200 metrów w 1976, w biegu na 400 metrów w 1980, w sztafecie 4 × 200 metrów w 1979 i 1980 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1978 i 1979, a także wicemistrzynią w biegu na 200 metrów w 1977 i w biegu na 400 metrów w 1978 oraz brązową medalistką w biegu na 100 metrów w 1977^[8]^[9]^[10].

Ustanawiała rekordy ZSRR w sztafecie 4 × 100 metrów (42,93 s – 6 sierpnia 1976 w College Park) i trzykrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów (do 3:20,12 s – 1 sierpnia 1980 w Moskwie)^[11].

Rekordy życiowe Proroczenko^[1]:

Konkurencja	Data i miejsce	Wynik
bieg na 100 metrów	1976	11,2 s
bieg na 200 metrów	24 czerwca 1976, Kijów	22,98 s
bieg na 400 metrów	1977	50,6 s

Otrzymała tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR w 1980. Była odznaczona radzieckim Orderem Przyjaźni Narodów w 1980 i ukraińskim Orderem Księżnej Olgi iii klasy w 2003^[9]^[10].

Rodzina

Wyszła za mąż za Wiktora Burakowa, który również startował na igrzyskach olimpijskich w 1980 w sztafecie 4 × 400 metrów, ale biegł tylko w eliminacjach, więc nie jest uważany za mistrza olimpijskiego.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Tetiana Prorochenko [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-31] (ang.).
↑ Не стало легендарної олімпійської чемпіонки Тетяни Пророченко [online], glavcom.ua, 11 marca 2020 [dostęp 2020-03-12] (ukr.).
↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 60, 86 [dostęp 2021-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 173 i 176.
↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 86 [dostęp 2021-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
↑ Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 145 [dostęp 2021-01-31] (ros.).
↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 301 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
↑ Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-31] (ang.).
↑ ^a ^b Пророченко Татьяна Васильевна. sport-strana.ru. [dostęp 2021-01-31]. (ros.).
↑ ^a ^b ПРОРОЧЕНКО Татьяна Васильевна (15.03.1952 – 11.03.2020) [online], infosport.ru [dostęp 2021-01-31] (ros.).
↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912–2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 318 i 325. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia

Tetiana Proroczenko, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-08-19] (ang.).
Tetiana Prorochenko [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-31] (ang.).

[ol-1] Tetiana Prorochenko [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-31] (ang.).

[2] Не стало легендарної олімпійської чемпіонки Тетяни Пророченко [online], glavcom.ua, 11 marca 2020 [dostęp 2020-03-12] (ukr.).

[3] 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 60, 86 [dostęp 2021-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).

[4] Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 173 i 176.

[5] 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 86 [dostęp 2021-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).

[6] Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 145 [dostęp 2021-01-31] (ros.).

[7] Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 301 [dostęp 2021-01-31] (ang.).

[8] Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-31] (ang.).

[ss-9] Пророченко Татьяна Васильевна. sport-strana.ru. [dostęp 2021-01-31]. (ros.).

[in-10] ПРОРОЧЕНКО Татьяна Васильевна (15.03.1952 – 11.03.2020) [online], infosport.ru [dostęp 2021-01-31] (ros.).

[11] Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912–2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 318 i 325. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Tetiana Proroczenko

Kariera sportowa

Rodzina

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

テスラ (会社)

Huevo hilado

Жан-Христоф

باب تيوكة (باب تيوكا)

大和ハウス大阪ビル

قلعة طرطوس

Pacing tawar

روزيتا

Brentwood Library Site

FAB-250

Ланцюговий міст (Київ)

Edinburgh Airport

Super Adventure Island

Gijs Vermeulen

Damascus Gear: Operation Tokyo

Gene Buck

Soft tennis at the 2002 Asian Games – Men's doubles

Incheon Bus Terminal

Andrei Shleifer

DGPS