Urodził się w Staszowie[1][2][3]. Rodzina ze strony ojca pochodziła ze spolonizowanych Niemców kolonizujących Kujawy w I połowie XIX w., ze strony matki dziadkowie byli uczestnikami powstania styczniowego z 1863[4].
Zdał maturę w Skarżysku-Kamiennej. W 1956 ukończył konserwatorstwo i zabytkoznawstwo (muzealnictwo) na Wydziale Sztuk PięknychUniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[5][1][3]. Po ukończeniu studiów był zatrudniony w pracowni witrażownictwa, a następnie w pracowni fotograficznej PKZ w tym mieście[2][3]. Początkowo zajmował się fotografią, w 1960 został członkiem Toruńskiego Towarzystwa Fotograficznego, a w 1961 w Toruniu zorganizowano pierwszą wystawę jego zdjęć[5].
W 1964 wraz z żoną i córką zamieszkał w Sanoku[5][1], do czego namówił go pracujący w tym mieście Wojciech Kurpik. Rodzice artysty mieszkali w Sanoku przez krótki okres przed 1939, gdzie jego ojciec, Kazimierz Szulc, był lekarzem w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Przez 34 lata prowadził pracownię fotograficzną w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku (w MBL pracę podjęła też jego żona)[5][2]. Zasiadał w komitecie redakcyjnym i był autorem okładek wydania czasopisma „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. W 1998 przeszedł na emeryturę[2][3].
Jako artysta uprawiał fotografię, od 1970 także malarstwo[2][3]. Malował technikami wodnymi (akwarela, gwasz) oraz pastelami. Malował głównie pejzaże podsanockie, a jego ulubionymi motywami były drzewa i domy[6]. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1962 w Toruniu[7]. Wystawiał w Polsce oraz Wielkiej Brytanii. W 1980 zorganizowano jego szóstą wystawę indywidualną (w Krośnie jako pierwszą)[7]. Do tego czasu jego prace pokazywano na 34 wystawach ogólnopolskich i 17 wojewódzkich oraz otrzymał 23 nagrody i wyróżnienia[7]. W Sanoku wystawiał w latach 1974 i 1978, a także od 1980 w „Sanockim Salonie Grudniowym”. Czasowe wystawy Władysława Szulca prezentowane były w Miejskiej Bibliotece Publicznej oraz Biurze Wystaw Artystycznych w Sanoku. Prace artysty znajdują się w muzeach w Sanoku, Krośnie oraz zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Od 2001 członek Związku Polskich Artystów Fotografików[8][3].
W MBL tworzył struktury NSZZ „Solidarność”[9]. Jako przedstawiciel MBL 15 marca 1981 zasiadł w prezydium Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”[10]. W okresie stanu wojennego zajmował się kolportażem podziemnych wydawnictw oraz udzielał pomocy osobom internowanym, przebywającym w szpitalu w Sanoku[9]. Był aresztowany w listopadzie 1992 i ponownie w 1993, szykanowany i rozpracowywany przez SB w sprawie pod kryptonimem „Skansen”[9]. Po reaktywacji „Solidarności” został przewodniczącym struktur związku w MBL[9].
Był autorem dwóch zdjęć przedstawiających panoramę miasta Sanoka, wydrukowanych na zewnętrznej okładce książki-monografii Sanok. Dzieje miasta z 1995[11]. W 2005 wydano publikację zatytułowaną Mojość, którego autorami był duet Janusz Szuber i Władysław Szulc a treścią publikacji były przedstawiające Sanok słowo pisane pierwszego z nich oraz fotografie drugiego z artystów (ISBN 83-919470-8-4)[1][3].
Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL” (1974)[15]
Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym TTF i WDK w Rzeszowie z okazji Roku Ochrony Zabytków (1975)[16]
Nagroda Miasta Sanoka II stopnia w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1997 za osiągnięcia w zakresie fotografii i plastyki (29 kwietnia 1998)[17][18][19][1]
↑ abcdeFranciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 538, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.