Àlex Corretja

Àlex Corretja
	; Àlex Corretja
Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1974 ; Barcelona
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2005
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	17
Najwyżej w rankingu	2 (1 lutego 1999)
Australian Open	3R (1998)
Roland Garros	F (1998, 2001)
Wimbledon	2R (1994, 1996)
US Open	QF (1996)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	50 (9 czerwca 1997)
Australian Open	3R (1998)
Wimbledon	3R (1996)
US Open	3R (1996)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Hiszpania
	Igrzyska olimpijskie
	Igrzyska śródziemnomorskie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Àlex Corretja Verdegay (ur. 11 kwietnia 1974 w Barcelonie) – hiszpański tenisista narodowości katalońskiej, finalista wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, wicelider rankingu światowego, medalista olimpijski w grze podwójnej z Sydney (2000), zdobywca Pucharu Davisa.

Od grudnia 2001 roku jest żonaty (z Martą Cors), ma dwie córki (Aroę, ur. 2003 i Carlę, ur. 2005).

Kariera tenisowa

Jako junior wygrał turniej Orange Bowl do lat 16 w 1990 roku.

W zawodowym gronie tenisistów Corretja występował w latach 1991–2005.

Pierwszy finał rangi ATP World Tour osiągnął w 1992 roku w Guaruji, przegrywając z Carstenem Arriensem. Wynik ten dał Hiszpanowi awans do czołowej setki rankingu światowego.

W 1993 roku osiągnął 2 półfinały i 4 ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour. Przełomowy w jego karierze okazał się kolejny sezon – w 1994 roku był w półfinałach w Meksyku, Barcelonie, Madrycie, Indianapolis, Atenach i Santiago, a jesienią w finale w Palermo (przegrał z Alberto Berasateguiem). W listopadzie 1994 roku wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w Buenos Aires Javiera Franę.

W 1995 roku Corretja był w 4 rundzie wielkoszlemowego French Open, a w turnieju w Gstaad pokonał Thomasa Mustera, przerywając serię 40 zwycięstw na kortach ziemnych tego zawodnika. W 1996 roku głównie dzięki 3 finałom turniejowym (Hamburg, Kitzbühel, Marbella) znalazł się po raz pierwszy w czołowej dwudziestce rankingu światowego (nr 19. w październiku 1996 roku). Był również w ćwierćfinale US Open, gdzie uległ Pete’owi Samprasowi w pięciosetowym pojedynku, w którym Amerykanin zmagał się z kłopotami zdrowotnymi, a Hiszpan nie wykorzystał piłki meczowej.

W 1997 roku Corretja awansował już do najlepszej dziesiątki na świecie po zwycięstwie w Rzymie. W finale pokonał Marcelo Ríosa. W ciągu tego sezonu był w 5 finałach turniejowych, z czego 3 wygrał.

W sezonie 1998 tenisista hiszpański wygrał 5 turniejów, w dalszych 2 dochodził do finałów. Jeden z tych finałów osiągnął w wielkoszlemowym French Open, gdzie pokonał m.in. Hernána Gumy’ego w pojedynku 3 rundy, trwającym 5 godzin i 31 minut. Mecz ten (wygrany przez Corretję 6:1, 5:7, 6:7, 7:5, 9:7) stał się na kilka lat rekordem turnieju pod względem długości (później wynik ten poprawili Fabrice Santoro i Arnaud Clément). W dalszych rundach Corretja pokonał Jasona Stoltenberga, Filipa Dewulfa, a w półfinale Cédrica Pioline’a. W finale nie sprostał Carlosowi Moi, przegrywając 3:6, 5:7, 3:6. W lipcu triumfował w Gstaad, pokonując w finale Borisa Beckera. Podczas turniejów latem rozgrywanych w Stanach Zjednoczonych wygrał imprezę w Indianapolis, pokonując w finale Andre Agassiego i dochodząc do 4 rundy US Open (ponownie przegrał z Moyą). W październiku Corretja wygrał halowy turniej w Lyonie po finale z Tommym Haasem. Wyniki te dały mu awans do turnieju ATP World Tour World Championships. Zawody rozpoczął od zwycięstwa nad Andre Agassim (który skreczował w trzecim secie). Następnie przegrał pojedynek z Timem Henmanem, ale dzięki zwycięstwu nad rezerwowym Albertem Costą wyszedł z grupy. W półfinale pokonał lidera rankingu Pete’a Samprasa, a w decydującym meczu zrewanżował się Carlosowi Moi za porażkę w finale French Open. Corretja wygrał finał 3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5, a po turnieju awansował na 3. miejsce w rankingu światowym. Pozycję tę poprawił o jeszcze jedno miejsce na początku lutego 1999 roku.

Sezon 1999 był mniej udany dla Hiszpana, który dotarł do 3 finałów, był w ćwierćfinale French Open, ale żadnej imprezy nie wygrał.

W 2000 roku Corretja został mistrzem 5 turniejów, w tym imprezy w Indian Wells, gdzie wyeliminował m.in. zajmującego 3. miejsce w rankingu Magnusa Normana, a w finale Thomasa Enqvista. Po raz kolejny osiągnął ćwierćfinał French Open. Latem wygrał turnieje w Gstaad, Kitzbühel i Waszyngtonie. Ponownie wystąpił w turnieju Tennis Masters Cup, tym razem odpadając po meczach grupowych (wygrał z Lleytonem Hewittem, przegrał z Pete’em Samprasem i Maratem Safinem).

W 2001 roku po raz drugi dotarł do finału French Open. W drodze do finału pokonał m.in. Mariano Zabaletę, Fabrice’a Santoro, w ćwierćfinale Rogera Federera, w półfinale Sébastiena Grosjeana. Przegrał finał, rozgrywany w wietrznych warunkach, z Gustavo Kuertenem w czterech setach. W lipcu 2001 roku Corretja zwyciężył w Amsterdamie w finale pokonując Junusa al-Ajnawiego.

Ostatnie turnieje Corretja wygrał w 2002 roku – w Kitzbühel i Gstaad. Wygrał łącznie 17 turniejów w cyklu ATP World Tour, był także w 13 finałach.

W grze podwójnej odniósł 3 zwycięstwa turniejowe, a 4 razy przegrywał finały.

W 2000 roku w parze z Albertem Costą zdobył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Sydney. w meczu półfinałowym Hiszpanie ulegli czołowej australijskiej parze Todd Woodbridge–Mark Woodforde, ale w pojedynku o brąz okazali się lepsi od reprezentantów RPA Johna-Laffnie de Jagera i Davida Adamsa.

Corretja bronił barw narodowych także w Pucharze Davisa oraz Drużynowym Pucharze Świata. W Pucharze Davisa bilans jego występów wynosi 20 zwycięstw i 11 porażek (w singlu i deblu). Debiutował w kwietniu 1996 roku w meczu z Izraelem, przyczyniając się do powrotu Hiszpanii w do grupy światowej. W 2000 roku przyczynił się do zdobycia przez zespół hiszpański trofeum, zdobywając punkty we wszystkich rundach.

Tenis Corretji opierał się na regularności. Hiszpan najlepiej czuł się na kortach o nawierzchni ziemnej, zazwyczaj pozostając na końcowej linii kortu i stamtąd wyprowadzając rotowane uderzenia. unikał ataków przy siatce, natomiast skutecznie grał tzw. minięcia (passing-shoty). Corretjia grał prawą ręką, z bekhendem jednoręcznym.

Ceniony za sportowe zachowanie na korcie, otrzymał wyróżnienie dziennikarzy sportowych dla najsympatyczniejszego tenisisty (tzw. nagrodę pomarańczy) w 1999 roku. Kilkakrotnie wybierano go do rady zawodników przy Stowarzyszeniu Tenisistów Zawodowych (ATP).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (17–13)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1 listopada 1992	Guarujá	Twarda	Carsten Arriens	6:7(5), 3:6
Finalista	2.	2 października 1994	Palermo	Ceglana	Alberto Berasategui	6:2, 6:7(6), 4:6
Zwycięzca	1.	13 listopada 1994	Buenos Aires	Ceglana	Javier Frana	6:3, 5:7, 7:6(5)
Finalista	3.	12 maja 1996	Hamburg	Ceglana	Roberto Carretero	6:2, 4:6, 4:6, 4:6
Finalista	4.	28 lipca 1996	Kitzbühel	Ceglana	Alberto Berasategui	2:6, 4:6, 4:6
Finalista	5.	6 października 1996	Marbella	Ceglana	Marc-Kevin Goellner	6:7(4), 6:7(2)
Zwycięzca	2.	13 kwietnia 1997	Estoril	Ceglana	Francisco Clavet	6:3, 7:5
Finalista	6.	27 kwietnia 1997	Monte Carlo	Ceglana	Marcelo Ríos	4:6, 3:6, 3:6
Finalista	7.	4 maja 1997	Monachium	Ceglana	Mark Philippoussis	6:7(3), 6:1, 4:6
Zwycięzca	3.	18 maja 1997	Rzym	Ceglana	Marcelo Ríos	7:5, 7:5, 6:3
Zwycięzca	4.	20 lipca 1997	Stuttgart	Ceglana	Karol Kučera	6:2, 7:5
Zwycięzca	5.	15 lutego 1998	Dubaj	Twarda	Félix Mantilla	7:6(0), 6:1
Finalista	8.	10 maja 1998	Hamburg	Ceglana	Albert Costa	2:6, 0:6, 0:1 krecz
Finalista	9.	6 czerwca 1998	French Open, Paryż	Ceglana	Carlos Moyá	3:6, 5:7, 3:6
Zwycięzca	6.	12 lipca 1998	Gstaad	Ceglana	Boris Becker	7:6(5), 7:5, 6:3
Zwycięzca	7.	23 sierpnia 1998	Indianapolis	Twarda	Andre Agassi	2:6, 6:2, 6:3
Zwycięzca	8.	25 października 1998	Lyon	Dywanowa (hala)	Tommy Haas	2:6, 7:6(6), 6:1
Zwycięzca	9.	29 listopada 1998	World Championship, Hanower	Twarda (hala)	Carlos Moyá	3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5
Finalista	10.	17 stycznia 1999	Sydney	Twarda	Todd Martin	3:6, 6:7(5)
Finalista	11.	29 sierpnia 1999	Long Island	Twarda	Magnus Norman	6:7(4), 6:4, 3:6
Finalista	12.	19 września 1999	Majorka	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	6:2, 5:7, 3:6
Zwycięzca	10.	19 marca 2000	Indian Wells	Twarda	Thomas Enqvist	6:4, 6:4, 6:3
Zwycięzca	11.	16 lipca 2000	Gstaad	Ceglana	Mariano Puerta	6:1, 6:3
Zwycięzca	12.	30 lipca 2000	Kitzbühel	Ceglana	Emilio Benfele Álvarez	6:3, 6:1, 3:0 krecz
Zwycięzca	13.	20 sierpnia 2000	Waszyngton	Twarda	Andre Agassi	6:2, 6:3
Zwycięzca	14.	22 października 2000	Tuluza	Twarda (hala)	Carlos Moyá	6:3, 6:2
Finalista	13.	10 czerwca 2001	French Open, Paryż	Ceglana	Gustavo Kuerten	7:6(3), 5:7, 2:6, 0:6
Zwycięzca	15.	22 lipca 2001	Amsterdam	Ceglana	Junus al-Ajnawi	6:3, 5:7, 7:6(0), 3:6, 6:2
Zwycięzca	16.	14 lipca 2002	Gstaad	Ceglana	Gastón Gaudio	6:3, 7:6(3), 7:6(3)
Zwycięzca	17.	28 lipca 2002	Kitzbühel	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	6:4, 6:1, 6:3

Gra podwójna (3–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	18 czerwca 1995	Oporto	Ceglana	Jordi Arrese	Tomás Carbonell Francisco Roig	3:6, 6:7
Zwycięzca	1.	1 października 1995	Palermo	Ceglana	Fabrice Santoro	Hendrik Jan Davids Piet Norval	6:7, 6:4, 6:3
Finalista	2.	20 kwietnia 1997	Barcelona	Ceglana	Pablo Albano	Alberto Berasategui Jordi Burillo	3:6, 5:7
Zwycięzca	2.	4 maja 1997	Monachium	Ceglana	Pablo Albano	Karsten Braasch Jens Knippschild	3:6, 7:5, 6:2
Finalista	3.	22 lipca 2001	Amsterdam	Ceglana	Luis Lobo	Paul Haarhuis Sjeng Schalken	4:6, 2:6
Zwycięzca	3.	29 lipca 2001	Kitzbühel	Ceglana	Luis Lobo	Simon Aspelin Andrew Kratzmann	6:1, 6:4
Finalista	4.	28 lipca 2002	Kitzbühel	Ceglana	Lucas Arnold Ker	Robbie Koenig Thomas Shimada	6:7(3), 4:6

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-22] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-11-22] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-11-22] (ang.).
Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2009)]. (ang.).