Suprematizam je jedan umetnički pravac u istoriji umetnosti, arhitekturi i apstraktnom slikarstvu koji je u srodstvu sa futurizmom i konstruktivizmom i nastao je u Rusiji gde se razvijao od 1915. godine do tridesetih godina 20. veka.
Razvoj
Supermatizam je bio razvijan od strane Kazimir Maljeviča (1878. - 1935.) koji je sam ovako nazvao svoja dela koja je stvarao, posle njegove neo- primitivističke i kubofuturističke faze u godini 1912/13. Ovaj pravac je pre svega uticao na De Stijl i Bauhaus. Tu se radi o jednoj bespredmetnoj, apstraktnoj umetnosti, slobodnoj umetnosti koja svoja dela svodi u jednostavne geometrijske oblike kvadrata, trougla, krsta ili čistih linija. Najznačajnija dela Kazimira Maljeviča su "Crni kvadrat na beloj pozadini" (1913), "Crveni kvadrat" (1915) i "Beli kvadrat na beloj pozadini" (1919).
Istorija suprematizma
Obično se suprematizam deli na tri faze, stadija:
crni stadijum,
crveni stadijum,
beli stadijum,
po seriji kvadrata koje je stvarao ruski slikar Maljevič tvorac ovoga umetničkog pravca. Godine 1917. se u grupu oko Maljeviča uključuju i slikari braća Naum Gabo i Antoan Pevzner koji se u Rusiju vratio iz zapadne Evrope. Nastanak ovog pravca se datira u godini 1913. kada je Maljevič izložio svoj Crni kvadrat. Teoretski manifest izašao je godine 1915. i bio je stvoren za pomoći i uz saradnju sa Majakovskim i drugim pripadnicima sovijetskog avangardnog pokreta. Osim drugog pod uticajem idealističkog principa "ekonomije mišljenja" naglačavao je suprematizam u svojoj platformi neophodnost "ekonomičnih formi" i za najekonomičniju formu je smatrao Maljevič svoje slike kvadrata Crni na beloj pozadini a još ekonomičniji bi bio po njegovom mišljenju ostaviti sasvim belo i čisto platno kao takovo.
Crni kvadrat
Maljevičevo inicialno delo je Crni kvadrat na beloj pozadini koji je naslikan kao uljana slika 1913. i izloženo je u Petrogradu1915. godine i Maljevič ga je nazvao "Neuokvirena ikona moga vremena", kako je duša slikarske tredicije u Rusiji bila ikona i kao i svi ruski seljaci svoju "ikonu" je okačio u istočni ćošak izložbe. Reakcije na ovu sliku su bile poražavajuće i nazvana je "mrtav kvadrat" ili "personifikacija noći" i slično.
1915. godine sledi Crveni kvadrat koji se kao i crni nalazi danas u državnom muzeju u Petrogradu i za Maljeviča je ovo bio "signal za revoluciju" i dalje su sledili slike u boji.
1919. naslikao je Maljevič Beli kvadrat i njegovi suprematistički eksperimenti su bili pri kraju i dobili ovako svoj završni oblik a za Maljeviča je ovo izraz čiste bespredmatne apstrakcije i umetnosti.
Suprematizam u srodnim umetnostima
1918. godine vodio je Maljević atelje sa Nadežda Udalzovom i oko njih se okupila grupa u kojoj su bili Vera Jermolajeva, El Lisicki, Varvara Stepanovna i Natan Altman. Suprematizam je uticao na razvoj sluppture, arhitekture i umetničkih zanata. I ako je u Maljevičevoj estetici bilo i anarhističkih elemanata, tako je on smatrao i pozivao na unišetenje likovne umetnosti starog sveta, on je rešio mnoge važne likovne probleme, neki likovni rezultati imaju eksperimantalni značaj ali on daje novi impuls i u kompoziciji u arhitekturi, gde se tu prvenstveno misli na njegova skulpturalna dela koje je nazivao arhitektonama kada se iskazao i u skulpturi a njegovo delo je takođe iskorišteno u primenjenoj grafici i umetničkim zanatima.
Najznačajniji umetnik koji je bio pristalica od Maljeviča razvijanih formi bio je El Lisicki koji je radio intenzivno na suprematizmu 1919. - 1923. godine. El Lisicki je bio oduševljeni pristalica suprematizma i poštovalac Maljevičevih dela i preneo je njegove ideje na skulpturu izrađujući svoje konstrukcije.
Umetnička i političkarevolucija u Rusiji se događala u isto vreme i paralelno. Suprematizam je bila bespredmetna umetnost i u prvo vreme je bio jedan period kada se smatralo da on može da doprinese i propagira ideje političke revolucije i zavladalo je mišljenje da država ne treba da se meša u umetnost ali sa pojavom "Nove ekonomske politike" koje je zahtevala da umetnost treba da pomaže politiku i ovi zahtevi su doveli do pojave socijalističkog realizma u Sovjetskom Savezu i po mišljenjima sovijeta i komunističkih političara ova umetniost je bila nerazumljiva za proleterijat i bila je neprihvatljiva.
Kazimir Maljevič je 1926. godine putovao u Nemačku i pokušavao je da nađe posao u Bauhausu ali se vraća u Rusiju natrag, on je odustao od suprematizma i slika sada u kasno impresionističkom i kubofuturističkom stilu.
Nema sumnje da je suprematizam bio jedan od najvažnijih događaja u umetnosti ovoga vremena.
.jpg)
