Süperkümeler küçük gökada kümelerinden ve gökada gruplarından oluşan büyük kümeler olup Evren'de şimdilik gözlemlenebilen en büyük yapı birimleridir. Süperkümelerin varlığı gökadaların Evren'de tek biçimli dağılmamış olduğunu gösterir.
Gökadaların çoğu, kütleçekimi etkisi sayesinde birbirlerine bağlı “kümeler” adı verilen topluluklar oluştururlar; onlar da yine kütleçekimi etkisi sayesinde birbirlerine bağlı süperkümeleri oluştururlar. Süperkümeler de Büyük Duvar CfA2 denilen daha büyük bir yapıya bağlı olduğundan,[1] bu gruplaşmalar zinciri süperkümelerle de son bulmaz ve muhtemelen Evren'in gitgide daha büyük ölçekteki gruplaşmalarca kapsanma söz konusu olacak şekilde, hiyerarşik olarak uzar gider.
Süperkümelerin çoğu 50’ye yakın gökada içeren gökada grupları ile birkaç bine kadar gökada içeren gökada kümelerinden oluşur.
Süperkümeler gökada kümeleri, gökada grupları ve bazen de bireysel gökadalar halinde onbinlerce gökada içerirler. Bir milyar ışık yılı uzunlukta olabilen bu muazzam büyüklükteki yapılarda, aralarında büyük boşluklar olan gökadalar, rastgele değil, bir yapıdaki teller ya da ipliksiler gibi dizilmişlerdir.[2] Bunlara galaktik ipliksi ya da gökada iplikçiği (İng. İngilizce: galaxy filament) adı verilir. Süperküme ölçeğinin daha üzerinde Evren'in izotropik ve homojen olduğu düşünülür.[3] Gökadaların yaklaşık % 90’ı bir kümeye ya da bir süperkümeye dahildir.
30 civarında gökadadan oluşan, içinde bulunduğumuz Yerel Grup’un (İngilizce: Local Group) kendisi de Yerel Süperküme de denilen Başak Süperkümesi’nin içindeki bir bulutumsu yapının bir parçasıdır.[4]
Süperkümeler listesi
En parlak 60.000 gökadanın tüm gökyüzü haritası, gökadaların nasıl yığınlar halinde bir araya gelerek büyük süperküme yapıları oluşturduklarını göstermektedir. Yalnızca en yakın süperkümeler belirgin olsalar da büyük süperkümelerin bazıları haritada belirtilmiştir. Bu gökadalardan yalnızca dördü çıplak gözle görülebilmektedir. Haritada görülen geniş, yuvarlak, koyu renk kuşak kendi gökadamızın düzlemidir. Önde bulunan bütün o gaz, toz ve yıldızlar nedeniyle uzak gökadaları görmek zorlaşmaktadır.
2023 yılında Sloan Dijital Gökyüzü Araştırması görüntüleri analiz edilerek keşfedildi. Şimdiye kadar keşfedilen en büyük gökada süperkümesi olduğu iddia ediliyor.[5][6]
Gökadamız Samanyolu Gökadası ile Yerel Grup'u içermektedir. Aynı zamanda merkezine yakın Başak Kümesi'ni de içerir. 47.000'in üzerinde gökadayı içerdiği düşünülmektedir.
2014 yılında yapılan bir araştırma, Başak Süperkümesi'nin daha da büyük bir süperküme olan Laniakea'nın sadece bir lobu olduğunu göstermektedir.[9]
1999 yılında keşfedilen[15] (şu anda batı kümesini tanımlamak için kullanılan ClG J0848+4453 ve doğu olanı ClG J0849+4452 olmak üzere)[16] en az iki küme RXJ 0848.9+4452 (z=1,26) ve RXJ 0848.6+4453'ü (z=1,27) içerir. Keşfedildiği sırada bilinen en uzak süperkümeydi.[17] Ek olarak, süperküme ile ilişkili yedi adet daha küçük gökada grubu bulunmaktadır.[18]
2001 yılında, z=1,1'de bulunan 23 adet alışılmadık derecede yoğun QSO'nun çevresinde, birkaç gökada kümesini barındıran zengin bir süperküme keşfedildi. Kümelerin oluşturduğu yapının büyüklüğü, tek bir süperküme yerine orada bir gökada duvarının varlığına işaret ediyor olabilir. Keşfedilen yapının büyüklüğü, CfA2 Büyük Duvar iplikçiğinin boyutuna yaklaşmaktadır. Keşfedildiği dönemde, z=0,5 ötesindeki en büyük ve en uzak süperkümeydi.[19][20]
Keşfedildiği 2000 yılında bu süperküme, uzayın bu denli derinliklerinde keşfedilen en büyük süperküme idi. Keşfini sağlayan çalışma sonucunda iki bilinen zengin küme ve yeni keşfedilmiş bir kümeden oluşmaktaydı. O dönemde bilinen kümeler, sırasıyla 21 ve 42 bilinen gökadaya sahip olan Cl 1604+4304 (z=0,897) ve Cl 1604+4321 (z=0,924) idi. Yeni keşfedilen küme ise 16sa 04d 25.7s, +43° 14′ 44.7″ konumunda yer almaktaydı.[21]
Bu süperküme, radyo gökada 54W084C (z=0,544) çevresinde yer almakta ve en az üç büyük küme; [[CL 0016+16}} (z=0,5455), RX J0018.3+1618 (z=0,5506) ve RX J0018.8+1602'den oluşmaktadır.[22]
^Sankhyayan, Shishir; Bagchi, Joydeep; Tempel, Elmo; More, Surhud; Einasto, Maret; Dabhade, Pratik; Raychaudhury, Somak; Athreya, Ramana; Heinämäki, Pekka (2023). "Identification of Superclusters and Their Properties in the Sloan Digital Sky Survey Using the WHL Cluster Catalog". The Astrophysical Journal (İngilizce). 958 (1): 62. arXiv:2309.06251 $2. Bibcode:2023ApJ...958...62S. doi:10.3847/1538-4357/acfaeb. ISSN0004-637X.
^Cucciati, O.; Lemaux, B. C.; Zamorani, G.; Le Fevre, O.; Tasca, L. A. M.; Hathi, N. P.; Lee, K-G.; Bardelli, S.; Cassata, P.; Garilli, B.; Le Brun, V.; Maccagni, D.; Pentericci, L.; Thomas, R.; Vanzella, E.; Zucca, E.; Lubin, L. M.; Amorin, R.; Cassara', L. P.; Cimatti, A.; Talia, M.; Vergani, D.; Koekemoer, A.; Pforr, J.; Salvato, M. (2018). "The progeny of a Cosmic Titan: a massive multi-component proto-supercluster in formation at z=2.45 in VUDS". Astronomy & Astrophysics. 619: A49. arXiv:1806.06073 $2. Bibcode:2018A&A...619A..49C. doi:10.1051/0004-6361/201833655.
^
Tanaka, I. (2004). "Subaru Observation of a Supercluster of Galaxies and QSOS at Z = 1.1". Studies of Galaxies in the Young Universe with New Generation Telescope, Proceedings of Japan-German Seminar, held in Sendai, Japan, July 24–28, 2001. ss. 61-64. Bibcode:2004sgyu.conf...61T.
.png)
.png){kind=link}