Antonio Rosón Pérez, nado en Becerreá o 8 de xuño de 1911 e finado na cidade de Lugo o 24 de abril de 1986, foi un avogado galego, primeiro presidente da preautonomía Xunta de Galicia antes aprobación do Estatuto de autonomía de Galicia de 1981. Tamén foi o primeiro presidente da Caixa Rural de Lugo ata o seu falecemento.
Traxectoria
No franquismo
Fillo máis vello do farmacéutico de Becerreá, Eulogio Rosón López. Estudou o bacharelato no Instituto de Lugo, estudando logo en Santiago de Compostela e Oviedo, rematando por licenciarse en Dereito pola Universidade de Valladolid. Comezou a súa vida profesional en Lugo ao abeiro do seu tío Eduardo Rosón López. Na altura do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936, Antonio Rosón ingresou na Falanxe[1] e no Exército golpista co grao de alférez, encargándose de labores represivos na provincia lucense.[2]
Desmobilizado en decembro de 1939, exerceu como avogado defensor en consellos de guerra. Logo participou intensamente na vida política do franquismo. Foi nomeado Delegado Provincial de Educación Popular da Falange de Lugo en maio de 1942, posto do que foi cesado en novembro dese ano.[3] Foi subxefe provincia de Falange,[1] procurador nas Cortes en representación do terzo familiar pola provincia de Lugo, durante a IX e a X Lexislatura; presidente da Deputación Provincial de Lugo entre 1949 e 1951; presidente da Cámara provincial Agraria desa provincia. Aínda foi vicedecano do Colexio de Avogados de Lugo; presidente da Comisión de Agricultura do Consello Económico e Sindical do Noroeste de España e conselleiro de FRIGSA (Frigoríficos Industriales de Galicia).
Democracia
Logo da constitución da Xunta preautonómica (1977), a UCD, partido maioritario en Galiza, rexeitou a posibilidade de que un galeguista histórico a presidise. Despois de ter barallado a opción de situar como presidente a Pío Cabanillas Gallas, finalmente optou por nomear a Antonio Rosón, que fora un dos fundadores de Alianza Popular en Galicia, aínda que deseguido se afastou dela.
Rosón impulsou o denominado Estatuto dos dezaseis, aberto a todas as forzas políticas, incluídas as extraparlamentarias como o Partido Galeguista recentemente reconstituído e o Partido Obreiro Galego. Porén, o intento do entón presidente do Goberno, Adolfo Suárez, para aprobar un estatuto cun conxunto de competencias inferior aos do País Vasco e Cataluña, provocou un gran malestar na comunidade galega, ao que se sumaría unha parte da UCD local e o mesmo presidente da Xunta preautonómica, Antonio Rosón, quen tentaba involucrar a unha parte do nacionalismo no proceso de creación da autonomía e foi el quen outorgou ao 25 de xullo o carácter de Día Nacional de Galicia. A UCD decidiu substituílo e, en 1979, Xosé Quiroga foi nomeado novo presidente da Xunta de Galicia.
Desfeita a UCD, Rosón uniuse ao Partido Liberal coaligado con Alianza Popular, atinxindo aínda a ser Presidente do Parlamento de Galiza na I lexislatura (1981-1985) e na súa segunda lexislatura entre 1985 e 1986, sendo substituído, pola súa mala saúde, o 13 de maio dese último ano por Tomás Pérez Vidal.
Rosón foi tamén Deputado por Lugo (1977-1979) e mais Senador tamén por Lugo (1979–1982)
Foi membro de número da Real Academia Galega de Lexislatura e Xurisprudencia. Estaba na posesión da Gran Cruz del Mérito Agrícola.
Obra publicada
Rosón publicou obras fundamentalmente dedicadas a temática agraria desde perspectiva xurídica. A destacar:
- Ordenación jurídico-agraria de Gaicia (1949).
- Concentración parcelaria e patrimonio familiar. Bases de la revolución agraria gallega (1952).
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
Outros artigos
Ligazóns externas
|
---|
1984–1999 | |
---|
2000-2019 |
- Manuel Cordo Boullosa† (2000)
- Caixa Galicia, Gustavo Noboa, Francisco Fernández del Riego e Eugenio Granell (2001)
- Deportivo da Coruña (2002)
- Loyola de Palacio, Francisco Álvarez-Cascos e José Luis Meilán Gil (2003)
- Asociación de Víctimas del Terrorismo, Rodolfo Martín Villa, Alfonso Castro Beiras, Faro de Vigo e El Correo Gallego (2004)
- Real Coro Toxos e Froles, Santiago Rey Fernández-Latorre, Agustín Sixto Seco† (2005)
- Real Academia Galega (2006)
- Isaac Díaz Pardo (2007)
- Editorial Galaxia (2008)
- Xerardo Fernández Albor, Fernando González Laxe, Manuel Fraga e Emilio Pérez Touriño (2009)
- Cabido da Catedral de Santiago de Compostela e Víctor Manuel Vázquez Portomeñe (2010)
- Instituto da Lingua Galega e Ángel Carracedo (2011)
- Javier López López, Rodrigo Maseda Lozano, José Antonio Villamor Vázquez, Milladoiro e Real Academia de Medicina e Cirurxía de Galicia (2012)
- Ceferino Díaz†, Fundación Penzol e Organización Nacional de Ciegos Españoles (2013)†
- Vítimas, voluntarios e rescatadores de Angrois (2014)
- David Cal, Xosé Neira Vilas, Manuel Sánchez Salorio e Enrique Beotas† (2015)
- Los Suaves, Basilio Losada, Manuel Gallego Jorreto e Francisco Leiro (2016)
- Miguel Ángel Blanco†, José Manuel Romay Beccaría, Aníbal Cavaco Silva e Isabel Castelo (2017)
- María Emilia Casas, Juan José González Rivas e Álvaro Rodríguez Bereijo (2018)
- Javier Fernández Fernández e Juan Vicente Herrera (2019)
|
---|
2021- | |
---|
† Outorgada a título póstumo |